Twee weken geleden stond ik nog op de Acropolis. Het was een wonderlijke ervaring om daar tussen al die ruïnes te staan. Want meer is het niet. Wat brokstukken van zuilen die weer zorgvuldig op elkaar zijn gezet. De Kariatiden zijn niet eens echt, de originelen staan in het museum. De mooiste sculpturen zijn in […]
Nog eens nagedacht over dat etiket ‘gevreesd polemist’. Het blijft me intrigeren. Dat iemand bang voor mij kan zijn, wil er nog steeds niet in bij mij. Niet dat ik geen vlieg ooit kwaad zou doen, maar toch: ‘I was not born to fight’. Al geruime tijd merk ik dat er een brede kloof gaapt […]
‘Mar Gerben Abma wie doe wol de ‘gevreesde polemist’, itselde status as Huub Mous yn dize tiid hat’, aldus Pieter de Groot in zijn rubriek Dwêrs in de Leeuwarder Courant van gisteren. Zo hoor je nog eens wat. Ik heb me nooit gerealiseerd, dat ik ooit nog eens polemist zou worden, laat staan ‘gevreesd polemist’. […]
Ik las vanochtend in de Volkskrant een recensie van het boek ‘Gefascineerd door het ergste.’ van Florian Zeller. Zeller is een Franse romancier die voortborduurt op de stijl en thematiek van Michel Houellebecq. In zijn nieuwste boek wordt een bezoek aan het hedendaagse Egypte beschreven, zoals ook Gustave Flaubert 150 jaar geleden dit islamitische land […]
’Geert Dales. Wat kan hij zich onmogelijk opwinden over niks. En wat kan hij nikserig doen over iets heel groots. Haantje. Betweterig. Vilein. En toch : beter één Dales in de buurt dan tien in het zwerk’. Met deze woorden typeerde Rob Oudkerk – in een beroemde column in Spits – Geert Dales bij zijn […]
Asing Walthaus doet op zijn weblog ‘Bij het oude’ (http://walthaus.blogspot.com/) uitgebreid verslag van ‘de leukste manifestatie die hij in jaren heeft meegemaakt’. Afgelopen zondag werd op het Zaailand met steigers, hoogwerkers en ballonnen een indruk gegeven van hoe groot het eigenlijk allemaal wordt, de nieuwe winkels en het Fries Museum. Woensdag is daar een referendum […]
Gisteravond ben ik thuisgekomen na een reis van meer dan 7000 kilometer. Tweederde daarvan met de bus (dwars door Europa) en éénderde met de boot (van Venetië naar Patras en weer terug). Tussendoor nog even Griekenland gedaan, op zijn Amerikaans in acht dagen tijd. ‘If it’s tuesday, this must be Delphi’. Slechts één middag (afgelopen […]
De wereld stond volledig op zijn kop vannacht. Ik was mijn ik kwijt. Het anker van al mijn gedachten was volledig zoek. Zoiets vertrouwds mag je toch op zijn vaste plek verwachten. Mijn brein was leeg middenin. Als een ui volledig afgepeld. Ik dwaalde door de stad die als een spons al mijn gedachten opzoog. […]
Twee jaar geleden was ik voor het eerst van mijn leven in Fatima. Het viel een beetje tegen. Als je Lourdes hebt gezien valt alles tegen, als het om bedevaartplaatsen gaat. Lourdes is ‘over the top.’ Fatima is hooguit een hoogtepunt. Ik heb er een paar kaarsen in het vuur gegooid. Je kon er ook […]
Ik schrijf nu ruim een jaar op internet. Cyberspace heeft mijn schrijfstijl veranderd. Schrijven is een soort praten geworden en tegelijk ook weer niet. Je kunt zomaar een plaatje toevoegen aan je tekst. Soms vormt een plaatje de aanleiding voor een verhaal. In de nieuwe media raken tekst en beeld op talloze manieren met elkaar […]
Ik heb claustrofobie, vandaar dat ik niet in dit ruimteschip ben gestapt. Het stond vorig jaar in het Arsenale van Venetië, tijdens de daar gehouden Biënnale. Het is een kunstwerk van Moriko Mori, een Japanse kunstenares die zich bezig houdt met virtuele werelden. Wie wèl naar binnen ging – zo heb ik me laten vertellen […]
In zijn boek ‘The twilight of atheism; the rise and fall of disbelief in the modern world’ (2003), dat recentelijk in een Nederlandse vertaling is verschenen onder de titel ‘De ondergang van het atheïsme’ (2006), stelt de Engelse theoloog en historicus Alister McGrath, dat sinds de val van de Berlijnse muur het atheïsme in de […]
Het Carré d’Art in Nîmes van de architect Norman Foster is grotendeels ondergronds gebouwd (zie foto). De bovenbouw van het museum vertoont een sterke gelijkenis met het ontwerp van Hubert Jan Henket op het Zaailand. Dat is niet zo raar, want Henket heeft altijd beweerd dat hij dit gebouw in Nîmes als ‘referentiepunt’ heeft gebruikt. […]