Kate Moss doet het, Madonna doet het, Angelina Jolie doet het, kortom, de trend lijkt niet meer te stuiten: minimaal paaldansen. De oorspronkelijke term ‘minimal poledeance’ is afgeleid van het concept minimalisme dat bekend werd in de beeldende kunst en de moderne muziek. Minimalisme als kunstvorm kwam op in het midden van de jaren zestig. Minimal poledance is van recenter datum. Het verband tussen minimalisme in de kunst en minimalisme bij het paaldansen werd tot voor kort door niemand gezien. De componist Philip Glass is de eerste geweest die de link zag. Hij nodigde het Britse fotomodel Kate Moss uit voor een minimale dans aan de paal, waarvoor hij een speciale – uiterst minimale – compositie schreef.

De relaties tussen minimal music en paaldansen is volgens sommigen zeer betrekkelijk. Dat is waarschijnlijk de reden voor het feit dat veel minimalistische componisten deze term tot nog toe afkeuren. Maar nu het verband eenmaal is gelegd, lijkt een onomkeerbaar proces in werking gezet. Paaldansen is van oudsher een dansvorm, waarbij verschillende bewegingstechnieken uitgevoerd worden rondom een verticale paal die vooral glad moet zijn. De kern van het paaldansen is dus in wezen al minimalistisch. Wat is er immers minimaler dan een paal?

Het paaldansen, zoals wij dat nu kennen, vindt zijn oorsprong in de jaren ’80. De muziek, die hierbij aanvankelijk werd gebruikt, lag in de sfeer van de disco en het zogeheten ‘dirty dancing’. Waarschijnlijk is de danspaal voor het eerst verschenen in Canadese discotheken. Later werd het een vanzelfsprekend attribuut van nachtclubs en striptenten. Na verloop van tijd werd het paaldansen steeds meer als een nieuwe kunstvorm gezien, met een heel eigen esthetica die in wezen minimalistisch is. Het is een minimale dans van draaien, klimmen, zakken, tollen, vasthouden en weer loslaten. Het bewegingsrepertoire is in feite uitetst beperkt. Minimaal dus.

De fitnessvariant van paaldansen heet ‘pole fitness’ of ‘paalsport.’ Het is een combinatie van krachttraining en cardio en is daardoor een complete workout voor het hele lichaam. Verder moet ook paalsport er natuurlijk gracieus uit zien en daarvoor is een goede spierbeheersing nodig. Dat eist nogal wat oefening. Jane Fonda heeft in de jaren zeventig wel eens aan een paal gehangen, maar dat had weinig om het lijf. ‘Polefitness’ of ‘paalsport’ is inmiddels een erkende vorm van fitnesstraining en wordt op heel wat sportscholen toegepast.

‘Minimal pole-fitnnes’ is momenteel een rage in Londen aan het worden. Het wordt gezien als een goede oefening voor de spieren, zonder dat men zich overmatig in hoeft te spannen. Het aangename wordt op uiterst sobere wijze met het nuttige verenigd. Wat je noemt: typical Brittish. De minimale paalsport of paalfitness wordt nooit bloot gedaan. De beoefenaars hebben elastische shorts en T-shirts aan. Ze zijn schaars gekleed, omdat een overdaad aan kleding als hinderlijk wordt ervaren bij het uitvoeren van hun oefeningen. Minimaal paaldansen daarentegen komt zowel in de minimaal geklede als in de blote variant voor. Bloot is de ultieme vorm van minimaal paaldansen. ‘The less is more’, zoals dat heet.