Arno Brok mocht van de linkse cosa nostra absoluut geen burgemeester van Leeuwarden worden, dat wordt steeds duidelijker. Gisteren werd uit betrouwbare bron iets meer bekend over de gang van zaken bij de benoeming. Dat wil zeggen via een lek in de vertrouwenscommissie (ra ra wie was dat?). Dit lek heeft zich laten ontvallen dat Ed Nijpels de vertrouwenscommissie kort voor de officiële voordracht van Ferd Crone op het matje heeft geroepen. Twee dagen voor de voordracht moest de commissie naar het provinciehuis, omdat Nijpels bezwaar maakte tegen de gang van zaken. Hij vond dat de meerderheid in de vertrouwenscommissie telde boven de meerderheid in de raad. Die eerste meerderheid wilde Arno Brok als nieuwe burgemeester en de laatste meerderheid (met één stem meer) Ferd Crone.

De gemeenteraad heeft dus uiteindelijk PvdA-Tweede Kamerlid Ferd Crone als burgemeester voorgedragen. De PvdA, verreweg de grootste fractie in de raad, en PAL/GroenLinks stemden voor Crone, de andere 6 partijen kozen de kant van Brok. De vertrouwenscommissie, die de gemeenteraad adviseerde over de kandidaten, was zelf ook verdeeld. In eerste instantie kozen 5 leden van de commissie voor Brok en 3 voor PvdA-wethouder Paul Depla uit Nijmegen. Depla trok zich terug, waarna Crone als 3de keus naar plek 2 schoof.

Sommige leden van de vertrouwenscommissie voelden zichzelf door de gemeenteraad buitenspel gezet doordat de PvdA en PAL/GroenLinks uiteindelijk voor Crone en niet voor Brok hebben gekozen. Deze leden van de vertrouwenscommissie beweren dat PvdA en PAL/GroenLinks een machtsspelletje hebben gespeeld omdat ze uiteindelijk de politieke kleur van Crone hebben laten prevaleren boven het ‘passen in het profiel’, waar de vetrouwenscommisie naar gekeken heeft. Zowel Crone, Brok als Depla zouden door de affaire beschadigd zijn, maar zoals het zo vaak gaat met dit soort affaires: ‘The winner taks it all.’

Al met al is de hele benoeming een uiterst curieuze gang van zaken geweest, waar Nypels naar mijn mening terecht bezwaar tegen maakte. Wat was het geval? De vertrouwenscommissie, waarin alle fracties vertegenwoordigd waren, volgde – volgens afspraak – het principe van ‘one man one vote’. Dat hield per definitie in dat in deze vertrouwenscommissie een andere meerderheid zou kunnen ontstaan dan uiteindelijk de meerderheid van de gemeenteraad als wenselijk achtte. Als je zo iets vooraf afspreekt met elkaar, dan met je je daar ook aan houden. Anders hoef je zo’n vertrouwenscommissie ook helemaal niet te benoemen. Dan kun je het als gemeenteraad veel beter zelf doen.

Dat heeft de gemeenteraad uiteindelijk dus niet gedaan. Volgens het ‘lekkende lid van de vertrouwenscommissie’ (whats in a name?) heeft hij Nijpels uitgelegd, dat diens zienswijze onjuist zou zijn en niet strookte met de voorschriften en bepalingen. ‘Nijpels moest zijn keutel intrekken.’ zo verklaarde het lekkend lid van de vertrouwenscommissie. Maar hoezo keutel? Nijpels interpretatie van de regels was correct. Je kunt niet eerst iets afspreken en daarna de afspraak terzijde schuiven als de uitkomst je niet zint.

Aan de vertrouwenscommissie was door de gemeenteraad het maken van een keuze vooraf gedelegeerd, dan dient de gemeenteraad het advies van de vertrouwenscommissie achteraf ook te volgen. Er moeten wel heel zwaarwegende redenen zijn om dat niet te doen. Dit is natuurlijk politiek van de dorpspomp. So what, denk je dan, want de teerling is geworpen. Crone is inmiddels benoemd, dus waar hebben we het nog over?

Waar het mij om gaat is het principe van het lekken. Welk lid van de vertrouwenscommissie heeft gelekt en waarom? Toevallig weet ik wie dit is geweest, want afgelopen vrijdagavond in de Bres ging dit verhaal over ‘de keutel van Nijpels’ als een lopend vuurtje rond, omdat het lekkende lid van vertrouwenscommissie zelf aanwezig was en aan Jan en Alleman dit verhaal kwijt wilde. Dit was een staaltje ‘soeverein lekken’ van een linkse rakker ter meerdere ere en glorie van het uiteindelijk behaalde eigen gelijk. Nijpels en Brok waren het bos in gestuurd. De triomf van de de ‘teruggetrokken keutel’ (dat taalgebruik alleen al) moest nog even in het openbaar gevierd worden.

Binnenkort komt er een discussie in de Bres over ‘de kunst van het lekken’. Misschien kan Piet van der Wal (zie foto) als lekkend lid van de vertrouwenscommissie dan even komen uitleggen, waarom de hele goegemeente dit verhaal over ‘de keutel van Nijpels’ eigenlijk achteraf nog zo nodig moest weten. Is dit een vorm van leedvermaak jegens de VVD? Of is het een trap na in de richting van Arno Brok? Zoiets van: ‘Zie je wel gladjakker, we moesten je niet en je vriendje Edje Kadetje kon er uiteindelijk ook niks meer aan doen?’ Getverderrie, politiek is niks voor mij en die linkse maffia al helemaal niet.