Nog even en het is weer tijd voor ‘Zomergasten’, het avondvullende programma van de VPRO, dat gevuld wordt met de favoriete beeldfragmenten van een bekende Nederlander. Eigenlijk heeft het ‘format’ van dit programma zichzelf overleefd. Je kunt tegenwoordig vrijwel alles op YouTube terugzien. De gekste dingen worden bewaard en het is onvoorstelbaar wat door de jaren heen allemaal op beeld is vastgelegd. Iedereen kan dus zijn eigen ‘Zomergasten’ samenstellen en ook nog op internet uitzenden. Andy Warhol zei het al: er komt een tijd dat we allemaal vijftien minuten wereldberoemd mogen zijn. Dat waren profetische woorden, temeer als je bedenkt dat het internet destijds nog uitgevonden moest worden.
Enige weken vroeg Siet Schlüter van Omrop Mercurius of ik voor de camera wat wilde zeggen over de tentoonstelling ‘De Kleur van Friesland’. Wat bedoeld was als een interview op locatie werd uiteindelijk een complete rondleiding door de tentoonstelling. Het resultaat werd in twee delen uitgezonden in het programma ‘Kunst op dinsdag’. Sommige mensen spraken mij er later op aan. Zelfs mijn kapper begon erover, toen ik op de stoel zat om geknipt te worden. Zelf had ik de uitzendingen gemist. Ik vergat gewoon te kijken. Mercurius is ook niet een omroep waarvoor ik elke dag aan de buis gekluisterd zit.
Gisteren merkte ik dat ook alle uitzendingen van ‘Kunst op dinsdag’ inmiddels keurig op internet zijn geplaatst. Niets verdwijnt meer tegenwoordig. Volgende week zondag wordt zelfs de documentaire van Omrop Fryslân over ‘De kleur van Friesland’ herhaald op Nederland 1. Het is zomertijd en dat zullen we weten ook. Alles keert terug. Dit zijn de dagen van de eindeloze herhalingen. Soms verlang ik wel eens terug naar de tijd dat je een uitzending nog gewoon kon missen. Maar vluchten kan niet meer. De tijd draait rond in een kermiscarrousel met beschilderde hobbelpaarden. Dit is ’the circle game‘. Het hier en nu is een illusie. We beleven altijd maar weer de eeuwige wederkeer van hetzelfde.