Dit zijn de Aldegaester Brekken. In de verte ligt Sânfurd. Ik ben er vandaag naar toe gefietst vanuit Leeuwarden. Het was immers prachtig weer. Het ging me precies om dit plekje, waar Gerard Reve op een mooie voorjaarsdag in de maand mei van het jaar 1965, liggend in de zon, een boek las. Welk boek dat is, vertel ik natuurlijk niet. Dat is de lezersvraag vandaag. Hoe dan ook, deze gebeurtenis speelt een bijzondere rol in mijn boek over Reve, dat ik aan het schrijven ben. Er staan nu zes hoofdstukken in de steigers. Het dak zit er nog niet op, maar de fundering ligt er en de muren van de eerste verdieping worden al aardig zichtbaar. Het schrijven eist nu wel al mijn aandacht op, zodat dit weblog er wel eens bij inschiet.

Ik wilde vandaag zien hoe de omgeving er hier uit ziet. Het is zo’n twintig minuten lopen vanuit Greonterp. Je moet even het spoor over, of beter gezegd er onderdoor, en dan begint het Brekkenpaed, dat helemaal langs het meer loopt, bijna tot Workum aan toe. Het is absoluut het mooiste fietspad van Friesland, maar dat moet u  niet verder vertellen, anders wordt het hier veel te druk. Vandaag kwam ik haast niemand tegen. Even verderop stond een bankje aan het water, en aan de andere kant van het pad was een bord aangebracht net wat informatie over Gerben Rypma, wiens boerderij ooit hier hebben gestaan. In 1963 overleed hij, een jaar voordat Reve in Greonterp neerstreek. Ik las het volgende gedicht van hem:

Moannenacht

Sêit sljurkend by de reiden lâns
Blinkt gril de Brek yn moanneglâns,
Dy’t boartsjend oer’e weachjes trillet
En moanne sulverskat forsillet

Oan igge Sânfurd riist
it toarke nei de stjerloft wiist
Stjelppleatsen drôgje yn nevellinen
Mei lampeskinsels troch gerdinen.

Ik stel me zo voor, dat Gerard Reve ook ’s avonds laat hier wel eens hier naar de sterrennacht heeft staan kijken. Het is wat je noemt een daalders plakje. Later schoot het mij te binnen dat ik tien jaar geleden nog een dag heb rondgevaren samen met Jos Thie en Hoite Pruiksma om een geschikte plek te vinden voor de opera Orfeo Aqua, Die hebben we hier toen inderdaad gevonden toen. Dat was vlak bij de onbewaakte spoorwegovergang, waar op een dag tijdens de voorbereidingen nog een auto werd aangereden door de trein, zodat een deel van het speciaal gebouwde houten perron een eind werd mee meegesleurd. Maar alles is uiteindelijke nog goed gekomen.

Soms denk ik wel eens bij mezelf dat het niet zo slim van mij is geweest, om aan een boek over Reve te beginnen. In vergelijking met zo’n groot schrijver merk je telkens weer hoe moeilijk schrijven eigenlijk is. En bovendien, elke beginnende schrijver denkt al gauw dat hij zich met Gerard Reve kan meten. Mooi niet dus. Dat loopt dus nooit goed af natuurlijk. Koot en de Bie hebben hier ooit eens een fraaie sketch aan gewijd. Kan mij het ook schelen. Als het een flop wordt begin ik gewoon weer aan wat anders. Een boek over Harry Potter in Friesland bijvoorbeeld, dat wordt geheid een bestseller.