Het botert niet zo tussen burgemeester Aboutaleb van Rotterdam en Marcel Pastors van Leefbaar Nederland. In het debat van de gemeenteraad gisteren over de strandrellen bij Hoek van Holland  bleef Aboutaleb met enige moeite overeind, maar deze ‘Obama aan de Maas’ liep wel zijn eerste kleerscheuren op. Nog geen jaar geleden werd hij met veel bravoure binnengehaald als de eerste moslimburgemeester van een grote stad in Nederland. Maar niet iedereen was even positief. De partij Leefbaar Nederland in Rotterdam hekelde onder meer het feit dat Aboutaleb een dubbele nationaliteit heeft. Fractievoorzitter Sørensen noemde hem bij die gelegenheid een representant van een groep die in heel Nederland en in Rotterdam problemen veroorzaakt.

Opvallend was dat Marcel Pastors de benoeming van Aboutaleb destijds ondersteunde, al keerde hij zich ook fel tegen zijn dubbele paspoort. Sindsdien is Pastors steeds kritischer geworden over het functioneren van Aboutaleb. Hij vindt dat deze mediagenieke bestuurder te hoog op het paard zit en zich gedraagt als een internationale regeringsleider die toevallig even Rotterdam aandoet. De sterstatus van Aboutaleb zou hem naar het hoofd zijn gestegen. Bovendien heeft deze beoogde bruggenbouwer tot nog toe opvallend weinig positie gekozen in kwesties die gevoelig liggen in de multiculturele samenleving. Zijn afwezigheid bijvoorbeeld op de Rotterdamse boot in de Amsterdamse Gay Pride werd hem niet in dank afgenomen.

Achteraf kun je de vraag stellen of de benoeming van Aboutaleb in deze gevoelige functie verstandig is geweest. Men heeft kennelijk de nadruk gelegd op zijn voorbeeldfunctie. Kijk eens, dit kan allemaal in Nederland. Maar het maakt een groot verschil of je in die functie gekozen wordt of benoemd. In de Verenigde Staten kunnen ze met recht trots zijn op de benoeming van Obama, omdat hij de meerderheid van het Amerikaanse volk op eigen kracht achter zich kreeg. Dat kan Aboutaleb niet zeggen in Rotterdam. Het is zeer de vraag of hij gewonnen zou hebben, als er verkiezingen waren gehouden met meerdere kandidaten. Je kunt elke kritiek op deze benoeming afdoen met de bewering dat hij de meest capabele kandidaat was en zijn afkomst er verder niet toe doet. Maar dat lijkt mij een onhoudbaar standpunt. Zij benoeming kon je evengoed opvatten als een vorm van ‘de kat op het spek binden’. Daar plukken ze in Rotterdam nu de wrange vruchten van.

Bij het eerstvolgende incident volgt een rode kaart, zo verklaarde Pastors gisteren, omdat er in Hoek van Holland grove fouten zijn gemaakt. Hij vroeg zich nu openlijk af of er met het aanstellen van Aboutaleb niet de verkeerde keuze is gemaakt. Pastors omschreef hem even later expliciet als ‘de eerste moslimburgemeester van Europa’. Alsof een dergelijk predicaat extra waakzaamheid zou vereisen. Terecht voelde Aboutaleb zich door deze woorden gegriefd. Maar de oorzaak van dit onsmakelijk incident lag ook mede in de wijze waarop deze burgervader juist in deze positie is benoemd. Dat was allesbehalve een democratisch besluit waarbij opportunistische en politiek correcte motieven de boventoon hebben gevoerd. Het feit dat de moslimachtergrond van Aboutaleb nu structureel gaat meespelen in de wijze waarop hij beoordeeld wordt, kun je betreuren en zelfs afkeuren, maar als feit niet ontkennen. Ik vrees dat het niet goed afloopt met het burgemeesterschap van Aboutaleb. De arrogantie van links leidt in dit geval haast onvermijdelijk tot een rode kaart van rechts.