‘Menig eerwaardig mens uit de oudheid en onze tijd was homofiel, zelfs enkelen van de voornaamsten zoals Plato, Michelangelo, Leonardo Da Vinci, en anderen. Liefde tussen mensen van gelijk geslacht is niets waarvoor men zich te schamen hoeft, is geen ontucht, geen vernedering; en kan niet als ziekte beschouwd worden. De vervolging en bestraffing daarvan is onjuist, en wreed tegelijk.’
Deze woorden van Sigmund Freud zijn al zo’n honderd jaar oud, maar er zijn nog heel wat volksstammen op de wereld die homofilie als tegennatuurlijk, verderfelijk of ziekelijk beschouwen. De mate van beschaving, zo zei Pim Fortuyn, kun je afmeten aan de houding van een volk ten aanzien van homofilie. Alleen al om die reden vond hij de islam een achterlijke cultuur. Misschien hadden de woorden van Freud destijds meer impact gehad als hij aan de illustere namen van Plato, Michelangelo en Leonardo da Vinci ook die van Jezus Christus had toegevoegd. De homoseksualiteit van de zoon van God is het beste bewaarde geheim van het christendom. Het zou me niet verbazen als diep in de kelders van het Vaticaan de perkamenten rollen van een nog onbekend evangelie verborgen liggen waarin onomstotelijk komt vast te staan dat de Verlosser een homo is geweest. Die rol moet eeuwenlang onder het woestijnzand verborgen hebben gelegen, ooit opgegraven zijn door koptische monniken ergens ten zuiden van Caïro, en vervolgens, na wonderlijke omzwervingen in de Arabische wereld via Istanbul en Venetië, uiteindelijk in Rome zijn beland.
Zolang we dit historisch bewijsmateriaal moeten missen zullen we het met gissingen moeten doen. Toch zijn er tal van argumenten die wijzen in de richting van een andersoortige seksuele geaardheid van de man uit Nazareth dan de kerk ons heeft doen geloven. Om te beginnen: zijn moeder. Christus had wat je noemt een ‘homogene moeder’. Zijn totale identificatie met haar heeft er zelfs toe geleid dat het idee van een geslachtelijke verwekking volledig uit de heilsleer verdrongen is. Maria was niet alleen de moeder van Jezus maar ook de moeder van God en werd daardoor – qualitate qua – de medeverlosser van de mensheid. Welke homo koestert niet een dergelijke infantiele wensdroom ten aanzien van zijn eigen moeder. De goddelijke Madonna is de ultieme natte droom van iedere homoseksueel. Als Jezus geen Verlosser was geworden, dan was hij boeken als die van Gerard Reve gaan schrijven.
Het tweede argument ligt in de wonderlijke relatie die Christus met vrouwen heeft gehad. Eigenlijk was er maar één vrouw in zijn leven: Maria Magdalena. De gestalte van Maria Magdalena werd in de gnostiek beschouwd als een persoon met een bijzondere toegang tot de openbaring, waardoor haar een belangrijkere plaats werd toegekend dan aan de apostelen. Dat er een huwelijk zou hebben plaatsgevonden tussen Jezus en Maria Magdalena, wordt door de Kerk beschouwd als negentiende-eeuwse fictie. In feite heeft het Vaticaan de hele mythevorming rond deze boetvaardige zondares door de eeuwen heen gebruikt als een afleidingsmanoeuvre. Tot de hedendaagse hype van de Da Vinci Code aan toe is alle aandacht altijd gericht geweest Christus’ voorkeur voor vrouwen. Christus hield evenwel alleen van mannen. De vrouw als vrouw heeft hij nooit zien zitten. Naast een madonna als moeder was er alleen nog plaats voor een hoer als vermeende echtgenoot.
Het beslissende argument vormen echter de passages in het evangelie waarin de homofiele geaardheid van Jezus onverbloemd aan het licht treedt. ‘Doe dit tot mijn gedachtenis’, zei hij bij het Laatste Avondmaal met twaalf mannen om hem heen. Wie nog aan de ware aard van deze aansporing mag twijfelen moet stokdoof of stekeblind zijn. Op het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci is de ontzetting bij de discipelen duidelijk zichtbaar. Christus bekent hier zijn enige ware liefde tot de benjamin van het gezelschap: Johannes. De anderen voelen zich afgewezen en reageren even geschokt als de vrijers van Penelope die uiteindelijk haar ware liefde tot Odysseus bekent. De boodschap van de Verlosser was niet de liefde tot de Heer. Het was doodgewoon ‘herenliefde’. Het woord was letterlijk vlees geworden, maar de duisternis heeft het niet aanvaard. Het rooms-katholicisme wilt tot op de dag van vandaag de herenliefde niet aanvaarden. Een juiste beleving van de seksualiteit is een voorwaarde voor het deelnemen aan de communie. Deze wijze van denken is even middeleeuws en onmenselijk als die van veel moslims tegenwoordig. Hier ligt een schone taak voor Geert Wilders.