Het is juli 1982. Nieuwe outfit. Het Bruno Ninaber horloge nog altijd om de nek. De neonlamp op de achtergond is ook van hem. Die hangt overigens nog steeds boven de tafel. De Marcel Breuer stoel is onlangs weggegaan met het grofvuil. Hij had een kwart eeuw dienst gedaan en was uiteindelijk op de slaapkamer beland. De blauwe vloer was net geschilderd. Dat was nog een heel karwei. Het hele huis kreeg een facelift die zomer. Het witte interieur was erg in destijds. Sommige mensen hebben het nog altijd, maar wij zijn er in 1988 vanaf gestapt. Toen werden de muren oranje geschilderd in het jaar dat Oranje het EK won in Duitsland. Maar dat had niets met elkaar te maken. Gewoon toeval. Ik weet niet wat ik in mijn handen heb. Het zal de Haagse Post wel zijn. De serre is er nog niet. Die kwam pas tien jaar later. Het was een mooie zomer in 1982, dat weet ik nog wel. We hadden vaak de radio aan onder het schilderen. Radio Tour de France, want de Hollanders deden het goed in de Tour. Er was ook een leuke hit die zomer: The lion sleeps tonight van Tight Fit. Dat schilderde zo lekker weg.