Leef! stond er op de muur geschreven van het Sarphatishuis op hoek van de Roeterstraat en de Nieuwe Kersktraat. Met daarnaast een portret van Ramses Shaffy die hier twee jaar geleden overleed. Ik maakte gisteren even met een gehuurde OV-feest een rondje door Amsterdam en zo stuitte ik op dit spontane monument voor deze geliefde zanger. Ook mijn schoonvader overleed in het Sarphatihuis. Vroeger was het een oudemannenhuis, een begrip in Amsterdam. Als de tram hier stopte, riep de conducteur: ‘Roeterstraat, jeugdherberg!’

Overigens een hele ervaring met zo’n OV-fiets door Mokum fietsen. Heel onwerkelijk allemaal. Alsof je door Google-streetview rijdt, maar dan in het echt.  Opeen wist ik weer hoe steil die bruggetjes zijn langs de Amstel. Ik zag ‘het huis met de twee torentjes‘, waarover Reve schreef in De Avonden. Niet het voormalige Tolhuis, zoals ik eerder heb gedacht, maar het huis op de hoek van de Weesperzijde en de Ruyschstraat. Ik kon het niet laten alle vertrouwde plekken weer even langs te gaan. Mijn laatste woning in de Saffierstraat, de Hugo de Vrieslaan over, mijn geboortehuis in de Johannes van de Waalsstraat en het huis van mijn geliefde in de Pythagorasstraat. Ze stonden er allemaal nog. Met de fiets ben je er zo.

Mijn zus, die tegenwoordig op een hofje woont, aan de Nieuwe Keizersgracht, achter de Hermitage, haalde herinneringen op aan vroeger, aan de jaren vijftig in Amsterdam, maar vooral ook aan haar eigen jeugd. De hongerwinter in Gaasterland, toen ze logeerde bij tante Jo en oom Noldus in Mirns. Elke elke dag moest ze helemaal naar Bakhuizen lopen, waar ze naar school ging. Een hele wandeling voor een meisje van vijf, aan de hand haar oudere zus weliswaar, maar met houten klepzolen onder haar voeten. Onderwijl mocht ze niets vertellen van Piet, die als onderduiker bij tante Jo en ome Noldus op zolder in het hooi sliep.

Mijn twee andere zussen zaten bij Beppe in Bakhuizen, in het huis van de postkantoorhouder Manus Durk Mous. Dat huisje in Bakhuizen is inmiddels afgebroken, zo moest mijn zus onlangs tot haar schrik constateren. Die Piet, die in het hooi sliep, kwam uit de Van Swindenstraat in Amsterdam. Later op de dag fietste ik daar nog even langs. Ook de Dapperstraat heb ik nog gezien. Ik zag, dat van de Muiderkerk, waar na de oorlog dominee Buskes preekte, alleen nog de toren overeind staat. Voor de rest lijkt in Amsterdam alles nog zoals het was. Behalve die fietspaden dan. Overal zijn fietspaden.