Ik weet niet hoe lang het geleden was dat ik live een eredivisie-wedstrijd bijwoonde.  Gisteren was het eindelijk weer eens zover. Mijn vriend Gwan uit Groningen, die ik al ken sinds de derde klas van de lagere school, had twee kaartjes geregeld voor FC Groningen-Ajax in de Euroborg. Het was snikheet, maar dat mocht de pret niet drukken. Vooraf was ik gewaarschuwd om toch vooral niet te laten blijken dat ik een Ajax-supporter was. Mijn veiligheid kon niet worden gegarandeerd, als ik in een spontane opwelling mijn rood-witte hart zou laten spreken. Ik heb me dus keurig gedragen. Er was trouwens weinig reden tot juichen. De godenzonen – of wat daar nog van over is – speelden zeer matig.  Eén klein kansje van Sulejmani, meer zat er eigenlijk niet in. Groningen was van begin af aan beter.

Toch kwam het doelpunt nog vrij onverwacht. Een wat lullige handsbal van Gregory van der Wiel. Twee keer geel, en dus rood. De penalty werd benut door Bakuna. Daarna brak de hel los. De hele wedstrijd al had ik om me heen  ‘BOEREN!!! BOEREN!!!’ gehoord, maar nu werd de geluidsterkte zodanig opgevoerd dat mijn trommelvliezen het bijkans begaven. Wij zaten niet ver van het vak Z, waar de harde kern van Groningen-aanhang compleet door het dolle ging. Maar om ons heen konden ze er ook wat van. De scheidsrechter had geen gelukkige middag. Het was maar een geluk, dat Groningen op voorsprong kwam, anders was het wellicht niet best met hem afgelopen. Ook Ajax kreeg de wind van voren: ‘Hamas, hamas, Joden aan het gas…!!!’ Maar vooral: ‘BOEREN!!! BOEREN!!!’ Dat waren de Groningers zelf dus. Ze zijn zich daar zeer bewust van hun agrarische oorsprong.