Op 4 mei a.s., op de avond van de dodenherdenking, zal ik een lezing geven in de Internationale School voor Wijsbegeerte in Leusden. Het onderwerp zal zijn: ‘De romantische wortels van het fascisme’. Eergisteren werd ik hierover benaderd door Albert van der Schoot. Ik heb ik hem eens ontmoet, zij het heel kort. Dat was in 2001 bij de beeldententoonstelling Schaal en Maat in het Bos van Ypey in Leeuwarden. We schreven toen beiden een tekst voor de catalogus. Albert van der Schoot is onder meer auteur van het boek De ontstelling van Pythagoras (1998) ik schreef daarover in mijn blog Kunst en de ritmiek van de natuur .
Maar dat is een ander verhaal. Punt is dat ik de laatste tijd behoorlijk wat uitnodigingen krijg voor het houden van lezingen. In de afgelopen jaren heb ik in het lezingencircuit – wat dat verder ook moge zijn – over zeer uiteenlopende onderwerpen mijn licht laten schijnen. Niet alleen over beeldende kunst op symposia, zoals onlangs over kunsteducatie bij de NHL of voor kunstacademies (Minerva, Groningen; Academie voor Bouwkunst, Groningen; Vrije Academie, Den Haag) en musea (Fries Museum, Museum Belvedère). Maar ook over literatuur (Gerard Reve, Slauerhoff, o.a. voor Tresoar Leeuwarden, OBA Amsterdam en de Obe Postma stichting, Leeuwarden), over cultuurhistorie (De jaren zestig, voor het HCL in Leeuwarden. Titus Brandsma voor het Titus Brandsma Museum in Bolsward). En sinds kort dus ook over filosofie (Nacht van de Filosofie in Friesland in 2011 en 2012; Symposium filosofie en psychiatrie in Utrecht in februari a.s.; en dan in mei a.s. voor de Internationale School voor Wijsbegeerte in Leusden.)
Ik vind het leuk om te spreken in het openbaar. Dat is een afwijking van mij, die al vroeg is ontstaan. Sinds het begin van de jaren negentig heb ik lezingen gehouden, vaak in de meest obscure bovenzaaltjes op het Friese platteland. Na 2000 kwamen daar de gastcolleges bij voor de avondacademie van Minerva in Groningen, in totaal zo’n tachtig keer. Van al die lezingen heb ik de powerpoint-presentaties bewaard. Zo’n dertig powerpoint-presentaties staan inmiddels op internet en zijn door iedereen vrijelijk te gebruiken. Je kunt niet zeggen, dat ik er met mijn kont bovenop blijf zitten. Als kind wilde ik pastoor worden, maar ik ben altijd een doorgeefluik geweest van kennis en informatie, niet meer en niet minder. I am a real nowhere man.
Wordt het niet tijd, zo dacht ik gisteren, dat ik mij eens ga inschrijven bij de Speakers Acadamy. Als ik hoor wat daar voor honoraria worden betaald in het lezerscircuit, dan doe ik het nog voor een grijpstuiver. Het honorarium wat ik doorgaans ontvang loopt uiteen van 150 tot 500 Euro, al naar gelang de financiële draagkracht van de organiserende instantie. Als je meer wilt vragen, dan moet je enige bekendheid genieten in de landelijke media, of een bestseller hebben geschreven. Bij mij is dat beide (nog) niet het geval. Vooralsnog is dit weblog mijn beste reclamezuil voor het lezingencircuit. Vrijwel dagelijks ontvang ik reacties ook via mijn mail. En tegenwoordig ook in het Engels, want een blog is anno 2012 met een eenvoudig elektronisch hulpmiddel in alle talen te vertalen. Internet maakt de wereld steeds kleiner. We beleven wonderlijke tijden.