‘Voor de organisatie van LWD2018, die zal worden geleid door voormalig Keunstwurk-directeur Oeds Westerhof, breekt nu een zware en spannende tijd aan.’

Aldus meldde De LC gisteren op de voorpagina. Wat je noemt breaking news. Oeds wordt de redder in de nood die van een kansrijke outsider een glansrijke winnaar moet maken. Wie had dat kunnen denken? Mijn oud-directeur, inmiddels gelouterd bij de BMC, waar hij dan eindelijk een dik salaris (met een leasbak) kon cashen, na zes magere jaren bij Keunstwurk van 1997 tot 2003. Ik kon het in die jaren uitstekend met Oeds vinden, al lagen we ook wel eens stevig met elkaar overhoop, zo stevig zelfs dat ik destijds niet eens op zijn afscheidsreceptie ben geweest. Zo bijzonder is dat nu ook weet niet, want ik heb haast geen directeur gehad, met wie ik niet in de clinch heb gelegen. Misschien lag dat ook wel wat aan mezelf. Ik ben niet in de wieg gelegd om directeur te zijn, maar om het niét te zijn ook niet. Eén ding moet ik Oeds nageven. Hij heeft humor en dat is in Friesland dun gezaaid. Oeds was de man die 12 jaar geleden schuil ging achter Kolonel Sjaarda Hzn, de kolonel die met zijn Friese leger de Friese emigranten in bescherming nam tijdens Simmer 2000. Op 6 oktober 2006 wijdde ik een weblog aan hem, getiteld Een wonderkind van veertig. Zes geleden is dat al weer. Dat wonderkind van veertig is inmiddels zowat vijftig. Tiden hawwe tiden. Ik schreef destijds het volgende:

‘Ook wonderkinderen worden ouder en als ze niet echt doorbreken gaat humor en zelfspot de een wat beter af dan de ander. Zo’n zes jaar geleden baarde Oeds Westerhof enig opzien met zijn stelling dat de culturele wereld in Fryslân een ondoordringbaar reservaat van ouderen en bejaarden was geworden. Hij noemde dat ‘Cultuurpark Methusalem’ (zie hier en ook: hier). Ouderen zouden de dienst uit maken. Jongeren kwamen volgens hem niet aan de bak. Ik vond dat een potsierlijke stelling van iemand die nota bene, als 32-jarige, directeur van Keunstwurk was geworden. Inmiddels is hij een veertiger, een oudere jongere dus, die de larmoyante houding van de generatie X moeilijk nog als alibi kan gebruiken voor het niet kunnen doorbreken tussen de babyboomers die niet weg te branden zijn.’

Inmiddels is het bijna zover dat de laatste babyboomer met pensioen is gegaan. Alle ogen zijn nu op Oeds gericht. Ik ben benieuwd of het pak van kolonel Sjaarda HZN hem nog altijd past. Anders is Auke de Vries vast wel bereid om het buikje wat uit te leggen. Laat kolonel Sjaarda Hzn het nieuwe bidbook aanbieden in Brussel. Kolonel Sjaarda Hzn weet hoe je dat doet. Hij was destijds ook in Nieuwspoort en sprak zelfs met de koningin bij de opening van Simmer 2000 op het Zaailand. Succes verzekerd dus. Deze jongen heeft nog een gouden toekomst voor zich. Wat wil je ook, het is een wonderkind van vijftig.