Ed Brand van Uitgeverij Candide (links) en Egbert Tellegen, mede-auteur van het boek Tegen de tijdgeest, terugzien op een psychose

In het gebouw van de Universiteit van Humanistiek in Utrecht werd vrijdag j.l. het symposium Transformaties gehouden, dat werd georganiseerd door de stichting Psychiatrie en Filosofie. Ik kwam om half twee aan het woord met een verhaal dat ruim een half uur in beslag nam. Ik zat in een blok van zogeheten ervaringsdeskundigen, samen met Wouter Kusters. Ik werd ingeleid door prof. Heleen Pott die ook de discussie leidde na afloop. In de zaal zaten zo’n honderd mensen. De meesten van hen waren werkzaam in de geestelijk gezondheidszorg. Het was een wonderlijk gezelschap van psychiaters, therapeuten en ook enkele professoren. Mijn toespraak werd positief ontvangen en dat was een pak van mijn hart. Na afloop sprak ik met enkele psychiaters en het was een haast surrealistische ervaring om met dit soort volk over jezelf te spreken als ging het om een ander. Het moet niet gekker worden. Bovendien moet het nu ook maar eens ophouden met al dat gepraat over mijn gekte in een ver verleden. De dag werd afgesloten met de uitreiking van de Van Helsdingenprijs. Prof. Christien Brinkgeve las het juryrapport voor, voor wat betreft de prijswinnaar en de eervolle vermeldingen. Egbert Tellegen en Ed Brand waren ook aanwezig en we voelden ons met zijn drieën een beetje te gast op andermans feestje. Het boek Tegen de Tijdgeest, terugzien op een psychose was immers net buiten de prijzen gevallen. Het had er alle schijn van, dat mijn uitnodiging om als gastspreker op te treden was bedoeld als een soort ‘buiten categorie troostprijs’. Dat alles gaf het geheel toch een wat wonderlijke sfeer. Glorieus verliezen is een kunst waar ik niet zo goed in ben.

UPDATE 12.00 UUR: