Dit wordt het jaar van de abdicaties, dat is nu wel duidelijk. Eerst Beatrix en dan nu Benedictus. De grote opruiming is begonnen. Je moet je moment weten te kiezen wanneer het tijd is om te gaan. In beide gevallen was volgens mij de houdbaarheidsdatum al behoorlijk overschreden. Beatrix begon steeds meer samen te vallen met de pluralis majestatis van haar kersttoespraken. ‘Wij Beatrix…’ ik heb het nooit zo op haar begrepen. Hoezo wij? Wij hebben nooit wat te zeggen gehad als je met de kroon op geboren bent. Die Benedictus is tenminste nog democratisch gekozen, al begon hij dan steeds meer op een imam te lijken. Het katholicisme is hard toe aan een tweede aggiornamento, las ik gisteren in alle toonaarden. Maar omdat het eerste aggiornamento meteen al de kop is ingedrukt, verwacht ik ook niet zoveel van een tweede. Een progressieve paus zal het katholicisme uiteindelijk definitief terugwerpen in het fundamentalisme van de Islam. Actie is reactie, dat geldt in de natuurkunde, maar ook zeker in Rome. Zelfs een zwarte paus uit Afrika zal niet aan deze oude wet kunnen ontkomen. Als hij al niet na een week vergiftigd wordt door een corrupte curiekardinaal. Nee, het Vaticaan is nog verdorvener dan het Kremlin. Vertel mij wat.

En trouwens, die Islam is helemaal zo gek nog niet. Ik ben gisteren weer eens in de Koran begonnen en die ga ik nu opeens heel anders lezen. Karen Armstrong zei het al. Die Jihad was door Mohamed helemaal niet bedoeld als een oproep tot heilige oorlog, maar als een aansporing om het geloof  in Allah in je eigen ziel voortdurend met strijd te veroveren. Nee, die heilige boeken hebben we eeuwenlang helemaal verkeerd begrepen. Al dat bloed is voor niets vergoten. Christus keerde zijn wang toe, als hij geslagen werd. En Mohammed….. ach Mohammed, dat is toch de ideale schoonzoon! Die deed niemand een vlieg kwaad. Neem nou de Bijbel, als je die goed gaat lezen, dan vallen de schellen je van de ogen. In zijn geruchtmakende essay De vloek van het christendom benoemde Herbert Schnädelbach ooit de zeven geboortefouten van het christendom. Hou u vast:

(1) Het concept van de erfzonde die eigen is aan de mensheid als zodanig
(2) De voorstelling dat God voor die erfzonde heeft geboet door een bloedige juridische schikking met zichzelf, waarbij hij zijn eigen zoon heeft opgeofferd.
(3) Het expansionisme van missie en zending.
(4) Het antisemitisme.
(5) De eschatologie met haar visioen van de dag des oordeels.
(6) De overname van het platonisch dualisme met zijn haat jegens het lichaam.
(7) De manipulatieve omgang met de historische waarheid.

Als al die feiten je zo op een rijtje ziet, dan zijn het inderdaad de kwalijke trekken van een ogenschijnlijk zo vreedzame religie, die ons in het Westen hebben gemaakt tot wie we zijn. Dit christendom was – evenals de Islam  – eeuwenlang ook niet zozeer een religie, als wel een ideologie. Ondanks de universele gelijkheid van de mens, die bij deze ideologie hoog in het vaandel stond, hebben hele volksstammen in alle werelddelen het leven moeten laten, alleen omdat ze zich niet meteen gewonnen wilden geven aan de vloek van het christendom.

In het ‘heilige boek’, dat door christenen ‘de Bijbel’ wordt genoemd, staan tal van passages die aanzetten tot haat en geweld. Zelfs de zo vredelievende Jezus zei tot zijn leerlingen: “Denk niet dat ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want ik kom een wig drijven tussen een man en zijn vader, tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder; de vijanden van de mensen zijn hun eigen huisgenoten!” (Matteüs 10:34-36). Als je die Bijbel van al zijn geboortefouten zou ontdoen, dan zou je een blaadje overhouden dat niet dikker is dan de Donald Duck.

Het wordt hoog tijd dat er in Rome een paus wordt gekozen die ons telkens weer wijst op de geboortefouten van het christendom. Hoeveel ellende heeft deze ideologie niet in de wereld teweeg gebracht? Hoeveel geestelijk leed is er niet aangericht in gezinnen, om over internaten maar te zwijgen? Hoeveel levens zijn er niet beschadigd geraakt? Het christendom heeft tweeduizend jaar lang een diepe slagschaduw over Europa geworpen. En van daaruit zelfs over de hele wereld. En toch voelen we ons in het Westen nog altijd superieur door de humane erfenis die het christendom aan de menselijke beschaving heeft nagelaten. Waar zouden we zijn zonder de Bijbel? Wie zouden we zijn zonder de oproep van Christus om het zwaard ter hand te nemen?