Gisteren ontving ik de uitnodiging tot het bijwonen van het symposium ‘Drugs, psychosen en milieu ter gelegenheid van het afscheid van Prof. Dr. Egbert Tellegen. Het symposium vindt plaats op donderdag 28 november a.s. in de Aula van het Academiegebouw Utrecht. Het Academiegebouw in Utrecht, zo lees ik op Wikipedia, is het hoofdgebouw van de Universiteit Utrecht en is gelegen in een hoek van het Domplein. Een oude zaal van dit Academiegebouw doet tegenwoordig nog dienst als aula. Op 23 januari 1579 werd in deze zaal de Unie van Utrecht gesloten. Wat je noemt een historische locatie dus.
Egbert Tellegen leerde ik persoonlijk kennen in 2009, nadat hij reageerde op een artikel van mij op dit weblog: Waar was de dood nog meer. Zo heette ook zijn boek dat hij schreef in 1971: Waar was de dood nog meer, autografie van een psychose. Zijn afscheidssymposium heeft betrekking op de drie onderwerpen, waarmee hij zich in de afgelopen jaren heeft beziggehouden: Drugs, psychosen en milieu. In een toelichting op de uitnodiging schrijft hij hierover onder meer het volgende:
In de afgelopen zeven jaar heb ik bij de studierichting milieu-maatschappijwetenschappen van de Universiteit Utrecht jaarlijks voor ongeveer 30 studenten het onderwijsprogramma ‘Sociologie en milieu’ verzorgd. Daarnaast heb ik in die zeven jaar drie boeken over verschillende onderwerpen gepubliceerd, namelijk:
– Het utopisme van de drugsbestrijding. Mets en Schilt. Amsterdam. 2008.
– Groene herfst. Een halve eeuw milieu. Amsterdam University Press. Amsterdam. 2010.
– Samen met Huub Mous en Daan Muntjewerf – Tegen de tijdgeest. Terugzien op een psychose. Candide Amsterdam. 2011.
Over de inhoud van de drie boeken schrijft Egbert Tellegen het volgende:
Het utopisme van de drugsbestrijding behandelt de geografie en de geschiedenis van het drugsgebruik en de geschiedenis van de wereldwijde drugsbestrijding, die in 1909 met een internationale conferentie in Shanghai begon. Daarna worden tien bezwaren tegen de drugsbestrijding behandeld, namelijk: Misplaats staatsmoralisme; Ondermijning van de rechtsorde; Schending van nationale soevereiniteit; Aantasting van godsdienstvrijheid; Belemmering van hennepteelt; Schade aan de volksgezondheid; Stigmatisering van drugsgebruikers en drugs; Veroorzaking van drugsoverlast en Verhindering van zelfbeheersing en sociale regulering.Tenslotte wordt gepleit voor regulering, in plaats van zowel verbieden als vrijlaten van drugsgebruik. Met de introductie van de coffeeshop is daarmee in Nederland een bescheiden, en halfslachtig, begin gemaakt.
Groene herfst gaat over de geschiedenis van de menselijke milieubeїnvloeding in verleden en heden. Daarnaast gaat het over de ontwikkeling van het milieubesef sinds de jaren zestig van de vorige eeuw. Het boek geeft ook aan wat er volgens de auteur in de huidige kapitalistische economische orde ten bate van behoud van milieukwaliteit moet veranderen. Het wordt afgesloten met verslagen van twaalf interviews met en een brief van Nederlands pioniers op milieugebied.
Tegen de tijdgeest is geschreven door drie auteurs die alle drie op jonge leeftijd psychotisch werden: Huub Mous op 18 jarige leeftijd in 1966, Daan Muntjewerf op 24 jarige leeftijd in 2003 en ikzelf op 22 jarige leeftijd in 1960. Daarnaast bevat het boek een bijdrage van uitgever en psycholoog Ed Brand. Zelf publiceerde ik eerder, in 1971, het boek ‘Waar was de dood nog meer…..Autografie van een psychose’ (Ambo, Bilthoven). Het boek uit 1971 bestaat voornamelijk uit wat ik in 1960 schreef. In Tegen de tijdgeest schrijven wij over onze eigen ervaringen van weleer en de maatschappelijke context van onze persoonlijke crisissen. Zelf schrijf ik bovendien over de manier waarop, naar mijn waarneming, het denken over psychosen zich sinds de jaren zeventig heeft ontwikkeld.
Tijdens het symposium zullen drie deskundigen over hun eigen werk en eigen inzichten spreken voor zover die aansluiten bij het betreffende boek. De bijeenkomst staat onder voorzitterschap van Prof.dr. Herman Philipse. De eerste spreker is Prof.dr. Dirk Korf over het onderwerp ‘De jacht naar nieuwe drugs’. Freek Polak geeft een kort commentaar op deze lezing. Prof.dr. Jacqueline Cramer zal spreken over het onderwerp ‘De groene golven in het Nederlandse milieubeleid’, waarna Marjan Minnesma commentaar zal geven. De derde spreker is Dr. Wouter Kusters. In 2004 publiceerde hij Pure waanzin, waarin hij zijn eigen psychotische ervaringen confronteerde met observaties van verpleegkundigen in zijn dossier. Zijn lezing is getiteld: “Waar is het leven nog meer? Psychose als ontsnapping aan de klok”. Op deze laatste lezing mag ikzelf een kort commentaar geven. Dat wordt de tweede keer dit jaar dat ik mag spreken in Utrecht, maar dit keer wel op een hele mooie plek.