Postorderbedrijf Mous
5 december 2013
Sinds een week staan er 16 dozen met daarin 280 boeken boeken bij mij in de huiskamer. Een groot deel daarvan wil ik voor maandag de deur uit hebben. Voordat het zover is moet er nog heel wat gebeuren. Inpakken, adressen schrijven, brieven met nota’s toevoegen, onderhandelen met postbedrijven over de prijs van de verzending. Afijn, allemaal administratie en handwerk, waardoor het deze dagen alles hens aan dek is in Huize Mous. Alles wordt door mij ondertekend met een pen die ik vorig jaar kocht in Lourdes. Jazeker, ik heb oog voor detail.
Ik heb nog even overwogen om elk pakketje, alvorens het voor verzending vrij te geven, nog even te besprenkelen met Lourdeswater. Logistiek zou dat geen probleem zijn, want ik heb genoeg Lourdeswater in huis, in flacons en zelfs in een jerrycan. Maar er zijn grenzen. De voorraad moet nu snel de deur uit. Punt. De meeste bestellingen voor mijn boek komen uit de Randstad, met Friesland als goede tweede. Een handvol is afkomstig uit het buitenland en een stuk of dertig uit Leeuwarden. Die laatste ga ik een dezer dagen zelf bezorgen. Ik heb nog even overwogen om ook de pakketbezorging in Amsterdam zelf voor mijn rekening te nemen, maar daarvoor is de weersverwachting te slecht.
Mijn voorouders van vaderszijde waren allemaal postkantoorhouders, dus de brief- en pakketbezorging zit mij de genen. Gelukkig zijn er ook nog heel wat mensen die hun boek zelf komen ophalen in Blauwhuis of het OBA in Amsterdam. De laatste dagen komen de meest wonderlijke reacties binnen. Zo weet ik nu al dat ik bij deze gelegenheden een aantal klasgenoten van het Ignatiuscollege ga ontmoeten, die ik sinds 1966 niet meer heb terug gezien. Mijn boek slaat letterlijk een brug tussen heden en verleden. Het zijn mooie dagen, dat is zeker. ‘Verdulleme, het leven is nog waard om geleefd te worden!’
Toch zou ik ook blij zijn als alles weer voorbij is. ‘Was het maar weer advent, dacht ik van de zomer met Middellandse Zee klotsend tegen de kuiten.’ Maar nu is het advent. Vluchten kan niet meer. Afijn, met de Kerst is dit hele gedoe weer voorbij en gaan we over tot de orde van de dag.
Zie ook: hier
Volgende postIt giet oan….