Ondanks de warmte was de Shaffyzaal vol, eergisteren in Felix Meritis. Lisa Doeland van de stichting Felix & Sofie leidde het gesprek. Wouter Kusters had graag gehad dat het ‘een prettig gesprek’ zou worden, maar ongemerkt werd het toch een stevig debat. Wat er zoal op tafel kwam ga ik nu niet niet samenvatten. Voor wie geïnteresseerd is laat ik  hieronder mijn aantekeningen zien die ik vooraf had geordend in een privé-powerpoint. Lang niet al mijn kritiekpunten zijn eergisteren aan de orde gekomen. Bovendien zou deze opsomming de indruk kunnen wekken dat ik het boek Filosofie van de waanzin geen goed boek vind. Het tegendeel is het geval. Ik vind het een briljant boek dat heel terecht de volle aandacht vraagt voor de inhoud van een psychose, waar in de hedendaagse psychiatrie vaak aan voorbij wordt gegaan.  Maar wat is dat eigenlijk, een psychose? Wouter Kusters en ik verschillen daarover van mening. Voor mij is en blijft een het een ramp, een entige ontwrichting van je leven die bovendien heel gevaarlijk kan zijn. Voor Wouter Kusters is een psychose vooral een uitzonderlijke ervaring die een nieuw licht werpt op mystiek en filosofie.

Na afloop werd ik nog ondervraagd door een tweetal studenten biochemie aan de UvA, die eerder op de dag Wouter Kusters hadden geïnterviewd in het kader van het vak ethiek van de wetenschap binnen hun studiepakket.

Na een overnachting in een hotel op de hoek van de Kerkstraat en de Leidsestraat in Amsterdam vertrok ik de volgende dag naar Alkmaar, vanwaar ik (met een OV-fiets) richting  Heiloo ben gefietst, waar ik in 1966 een paar maanden verbleef in de Willbrordus-stichting. Dit psychiatrisch ziekenhuis is inmiddels ontruimd en heeft sinds kort een nieuwe bestemming gekregen. Er zitten nu allerlei kleine bedrijfjes in en kunstenaars hebben hier hun atelier. Ook vinden op het terrein  culturele activiteiten plaats. Van donderdag 8 mei tot en met maandag 9 juni reist de theatergroep Karavaan langs zes betekenisvolle locaties in Noord-Holland waaronder in Heiloo op het terrein Willibrord (zie hier). In de eerste week van juni vindt hier een groot festival plaats met onder meer een theatervoorstelling met als titel Ben ik nou gek? Deze voorstellingen zijn te zien in de geheel gerenoveerde, grote kapel. Zie het volledige festival programma.

Ik was even bij de repetitie  en zag de grote tribune in de kapel

De afdeling, waar ik destijds verbleef heette Glorieux, genoemd naar de Belgische Broeder Stefaan Glorieux, de oprichter van de Congregatie van de Broeders Van Onze Lieve Vrouw van Lourdes die lange tijd de Willibrordus stichting heeft bestierd. (zie ook mijn blog: Waar was de dood nog meer). De naam Glorieux staat nog altijd op de gevel van de linker vleugel van het complex. Ik vernam dat dit paviljoen ook nu een functie heeft gekregen als als open woonverblijf voor psychiatrische patiënten. Toen ik ter plekke ging kijken raakte ik aan de praat met Maarten, een psychiatrisch patiënt, die hier nu een tijdelijk woning heeft. Hij vertelde me dat de isoleercellen aan de achterzijde van het paviljoen –  in een waarvan ik destijds een paar weken verbleef –  een nieuwe bestemming hebben gekregen binnen de huidige woonfunctie.

Het beeld van Broeder Stefaan Glorieux bij de ingang van de linkervleugel is gerestaureerd en verkeert weer in goede staat.

Daarna naar het strand van Egmond aan Zee, waar ik deze ‘selfie’ van mezelf nam. Ik weet het, altijd weer mezelf.