‘Wat een grappige man is dat toch, die Huub Mous. Omdat er dagen, ja, soms weken voorbij gaan waarop noch waarin ik aan Keunstwerk (de instelling waar Mous werkt, CB) denk, was ik hem bijna vergeten. Tot vorige week. Toen vond ik, bij het opruimen van wat oude dossiers, ineens enkele brieven van Huub Mous. Wie was dat ook weer, dacht ik, Mous, Huub, eens even denken? Die brieven zijn nederig op het kruiperige af, zij zijn respectvol jegens mij, op het kwijlerige af. Het zijn namelijk sollicitatie-brieven. Want, lieve lezers, Huub Mous mag dan wel zo chic zijn om nooit een prijs uit mijn handen te willen aannemen – alleen al het idee dat ik ooit, als jurylid, een prijs aan Huub Mous zou toe willen kennen: maar welke dan, m’n jongen, en waarvoor dan in ’s hemelsnaam? dat je dertig jaar lang iedere dag trouw naar kantoor bent gekomen hoeft toch niet bekroond te worden? – hij wilde maar wat graag onder mij en voor mij werken. Hij deed daarom zeer zijn best mij van zijn stilistische kwaliteiten te overtuigen, van zijn smaak, zijn deskundigheid, zijn afgewogen oordeel.’
Deze weinig flatteuze woorden over mij vloeiden ooit uit de pen van wijlen Michaël Zeeman (God hebbe zijn ziel). Ze verschenen op de site de Contrabas van Chrétien Breukers die heden ten dage zelf in opspraak is geraakt, maar dat is een ander verhaal. Bovenstaand fragment trof ik aan in een document dat ik bij toeval terugvond in de krochten van mijn computer. Het gaat over een conflict dat zich in 2005 afspeelde op internet. Hoofdfiguren zijn Michaël Zeeman en Abe de Vries. Achtergrond: Michael Zeeman werd in januari 2005 benoemd al voorzitter van de jury die in dat jaar de Gysbert Japicxprijs zou uitreiken. Aan Abe de Vries (die toevallig als een van de eersten op de hoogte was van die benoeming) zou later dat jaar de Gysbert Japicxprijs worden toegekend.
Die toekenning was op zijn minst opmerkelijk, al was het maar omdat Abe de Vries in die tijd nogal in opspraak was geraakt door uitspraken over het oorlogsverleden van de Friese dichter Douwe Kiestra. Deze rel leidde tot een maandenlange discussie op internet, waarbij het debat niet zelden ontaardde in een regelrechte scheldkanonnade. Deze verbale veldslag markeerde de doorbraak van het internet in Friesland. Oude meuk, hoor ik u zeggen. Inderdaad, dat is waar. Maar omdat dit ‘debat’ nergens anders op internet is terug te vinden, publiceer ik bij deze nog maar eens mijn samenvatting van het gebeuren.
Het zou een roerig jaar worden, 2005. In deze grijze dagen van november, dwalen mijn gedachten nog wel eens terug naar die eerste tijd na de moord op Theo van Gogh. Iedereen leek op scherp te staan en niemand nam meer een blad voor de mond. Op 3 januari a.s. is het exact tien jaar geleden dat er een grote rel uitbrak rondom het zogeheten ‘K.U.T.-spandoek’ dat Alfred H. Stucki had geschilderd en op mijn verzoek bij de Infirmerie in Leeuwarden werd opgehangen. Daarmee begon voor mij het gedonder dat jaar, want opeens kreeg ik met iedereen ruzie. Sindsdien schrijf ik vrijwel dagelijks op internet. Hier volgt mijn samenvatting van het ‘het debat’ van destijds. Lees en huiver.
***
“Datsto sadwaande deroan meiwurke hast om de betsjutting fan wearden as frijheid fan mieningsutering fierder út te holjen, dêryn bist yn Ljouwert net allinnich. Mar graach net mekkerje as ik de finger op dyn ‘pomo relmoraal’ en dyn dubieuze wurkwize lis. Huub, Keunstwurk is Kitschwurk wurden. Spitich.” (Abe de Vries op dit log)
“Ten slotte nog dit. Geart de Vries heb ik nooit, nimmer, non jamais, ”een schoothondje’ genoemd, al houd ik ook nog zoveel van schoothondjes. In een roddelblad, dat is waar, heeft iemand beweerd dat ik dat gedaan heb. En Huub Mous is een acribisch man, een kunstambtenaar die de stukken grondig leest en controleert, een wetenschapper bijkans, dus die vaart blind op roddelbladen en zal nooit een citaat natrekken. “ ( Michael Zeeman op dit log)
Ach ja Michael. Klets maar weer uit je nek. Ik nooit een citaat natrekken? Dat had je gedacht. Hier komt het letterlijke citaat. Helaas voor jou is het niet uit een roddelblad, maar uit een glossy opinieblad genaamd Esquire. Een blad destijds met een gerespecteerd hoofdredacteur Gijs van Westelaken en een aantal gerespecteerde medewerkers zoals A. F. Th van der Heijden, Ron Kaal, Kamagurka, Jaap van der Zwan, Peter Hofstede en nog vele anderen. Het staat in het derde nummer van de vierde jaargang (jan/feb 1994) in een groot artikel van 25 pagina’s van de hand van Ton van Dijk ( wie wat bewaart die heeft wat) .
Ik citeer nu letterlijk van pagina 71:
“en Geart de Vries, redacteur van Omrop Friesland, ex-schoolgenoot, vriend en bewonderaar van Zeeman en door Michaël vaak omschreven als ‘mijn huisdier’ “
Het is verleidelijk om nog meer passages uit dit dossier te citeren, want dan verbleekt het woord ‘ladenlichter’ meteen tot een onschuldige koosnaam. Ik zal het je allemaal besparen, al die ellende, al die oplichterij, die in dit dossier in geuren en kleuren beschreven wordt. Ik hou er over op. De zaak is immers geseponeerd destijds bij gebrek aan bewijs, wat niet wegneemt dat je in Friesland toch echt wel flinke twijfel hebt gezaaid over je eigen morele integriteit. Die constatering van mij staat als een huis.
Dat ik ooit bij jou gesolliciteerd zou hebben is gewoon niet waar. Dat zuig je ter plekke uit je duim. Ik heb ooit gesolliciteerd naar de functie ‘eindredacteur opiniepagina’ bij de Volkskrant en bij die gelegenheid heb ik je gebeld om je naam als referentie te gebruiken. Daarna is je fantasie kennelijk op hol geslagen (of dacht je wellicht dat ik ook één van je schoothonden was geworden) – zoals je wel meer een loopje neemt met de waarheid.
Vooruit, één citaat nog uit het dossier van Ton van Dijk:
“Hij (Michaël Zeeman) schrijft gymnasiunballen-proza dat vaak nog een stevige bewerking van de eindredactie moet ondergaan.” zegt een andere collega. “Het is een holle opeenstapeling van feitjes en verwijzingen, waarin niets eigens, geen nieuwe of verrassende visie te vinden is. Het lijkt mooi overdadig, maar op de zeef blijft niets liggen, het loopt weg als water. En al is zijn voorraad van kennis misschien vele malen groter dan de meesten van ons, wat wil dat dan zeggen? Hij reproduceert. Hij fungeert als lopende encyclopedie, maar dan een niet zo nauwkeurige.” (Esquire, pagina 60)
Wat een profetische woorden! Ik zou van zo’n opgeblazen ladenlichter, die alleen maar gymnasiumballen-proza produceert, toch echt geen literaire prijs willen hebben.
Maar verder het allerbeste Michaël. Taai maar lekker af daar in Rome. Neem nog een grappa op het Piazza Navona en aai in gedachten nog eens over je denkbeeldige schoothond. Jullie hebben het weer mooi geflikt samen. De literaire cosa nostra heeft Fryslân nog steeds in zijn greep. Die Geart is helemaal leip van Abe, net zo leip bijna als hij op jou nog steeds is. Jij en Geart regelen al uw prijzen. Ooit richtten jullie beiden de SLAL op. Wordt het niet tijd de ondergrondse activiteiten nu eindelijk eens te staken? Laat die schoothond toch eens los. Hij kan best op zijn eigen pootjes staan.
Addio
Iris Djordjevic :: 01 oktober 2005 01:33 :: website
Hoi Abe!
Even een bericht achter laten wat totaal niks met deze web-log te maken heeft. Ik snap er sowieso helemaal geen bal van, hihi! Maar wel even zeggen dat ik er een kijkje heb genomen. Helaas geen sappige familieroddels of foto’s, hihi! Gaat alles verder goed met je? Neem ook eens een kijkje bij mijn web-log en laat een bericht achter, misschien kunnen we dan in contact blijven. http://irisiris.web-log.nl Veel succes met alles!
Groetjes,
Iris
huub mous :: 01 oktober 2005 17:56
Zeg Abe, mooi stukje van die Babs Gezelle Meerburg op het log van Knilles. Mijn uitvoerige reactie is inmiddels door Knilles verwijderd. Ach ja, je privé- censor neemt zijn taak zeer serieus op. Dat valt in hem te prijzen, vind je niet? Ik had Knilles gwezen op de overeenkomsten met mijn eerder geuite kritiek op jouw Kiestra ‘research’. ( nu helaas ontoegankelijk sinds het wegstoppen van de CD-schijf met het farskforum in de archieven van Tresoar). Je betoog over de vermeende invloed van Gezelle op Kiestra heb ik laatst nog eens doorgelezen. Het is een zeer mager opgezette redenering die als paper van een eerstejaars student Neerlandistiek geen voldoende zou scoren vrees ik. Veel van je beweringen over Kiestra berusten op wishfull thinking, Die fout zie je meer bij mensen die te persoonlijk bij een onderwerp betrokken zijn. Ik blijf zeggen dat je beter een novelle of een roman over Kiestra had kunnen schrijven. Dat had ook meer recht gedaan aan je persoonlijke fascinatie voor deze getroebleerde dichter, een fascinatie die – zoals ik het inschat – geworteld is in een psychologische problematiek van jou zelf. Het probleem van Kiestra zit tussen je oren, geloof me. Deze suggestie heb ik je al eerder gedaan, maar ja zolang je mijn kritiek opvat als studentikoze relschopperij (zoals je gisteren weer in de LC beweerde) is de discussie gesloten vrees ik. Toch goed dat je een deel van mijn kritiek nu ook eens van een ander hoort.
Josse de Haan op het weblog van Knilles:
Mous beweart datsto in reaksje fan him op Meerburg yn ’t jiskfet troppe hast. Ik nim oan dat Mous opskept. Ik sjoch dy net as sinsor.
Nee Josse ik schep niet op. Het is echt waar. Ik heb ook weer een IP-ban op dat log. Nu is het zaak voor Knilles om even zijn rug recht te houden en dit net te ontkennen.
huub mous :: 01 oktober 2005 22:00
(Farsk, 28 jannewaris) Skriuwer, sjoernalist en kritikus Michaël Zeeman sit dit jier yn de sjuery fan de Gysbert Japicx-priis. Dat hat de redaksje fan de nijsrubryk Teleks út betroubere boarne fernommen.
Dit bericht roept achteraf enkele vragen op:
Wie was die betrouwbare bron die de Farsk-redactie (in casu Abe de Vries) heeft ingeseind?
Die betrouwbare bron was toch niet Geart de Vries hoop ik?
Wat waren de overwegingen om Michael Zeeman te vragen als jurylid?
Waarom alleen Michael Zeeman van buiten Fryslân?
Waarom naast Zeeman geen juryleden van vergelijkbaar kaliber? De jury was nu wel heel onevenwichtig samengesteld.
Waarom wilde Geart de Vries dit voorjaar geen debat organiseren over de Kiestra-affaire, noch voor SLAL noch voor Omrop Fryslân?
Waarom reageerde Geart de Vries zo vreemd op het Kiestra-debat, dat begin dit jaar de gemoederen in de Friese literaire kringen zo bezig hield? Geart de Vries vond het allemaal ouwe koek, een discussie die al jaren geleden gevoerd was? Hoezo dan, wanneer dan?
Wist Geart de Vries soms al dat Abe de Gysbert Japicxprijs ging winnen en moest de laureaat tol elke prijs uit de wind worden gehouden?
Dat kan toch niet waar zijn?
Off toch wel?
huub mous :: 01 oktober 2005 23:37
Knilles op zijn log in antwoord op Josse de Haan:
“Mous is net wolkom op dit log. By útsûndering haw ik syn reaksje fan juster stean litten. Hat neat mei sinsorskip te krijen, mar wol mei hygiëne.”
Kijk eens aan, weer dat hygiëne-argument! Datzelfde argument gebuikte Abe de Vries enige tijd gelden op het Farskforum om mij de brandmerken en vervolgens in de ban te doen. Het begrip ‘onhygiënisch denken’ is een nationaal socialistische term. Had Wilhelm von Humboldt al niet rond 1800 gepleit voor de zuivering van de Duitse ziel? Daarna heeft het begrip hygiëne een troebele traditie gekregen, vooral in relatie met uitsluitingsmechanismen binnen de fascistische ideologie. De joden waren volgens Hitler onrein en onhygiënisch. De nationaal socialisten wilden een zuiver en hygiënisch volk vrij van de smetten van joden en de ontaarde bourgeoisie. Door deze term ‘hygiëne’ anno 2005 in relatie te brengen met een (IP)verbanning scharen Knilles en Abe de Vries zich in de traditie van het woordgebruik van Göring. Dat is toch wel een frappante constatering, temeer u het gaat om het onder het tapijt vegen van een discussie over Douwe Kiestra.
huub mous :: 02 oktober 2005 10:40
DO YOU REMEMBER, ABE?
Wat een wonderlijke coïncidentie. Op 28 januari laat Abe op Farsk-teleks het – tot dan toe bij niemand bekende – nieuwtje publiceren, dat Michaël Zeeman in de jury van de GP prijs is benoemd. Dit had hij vernomen uit een betrouwbare maar geheime bron (we zullen deze mysterieuze bron voortaan BIG THROAT noemen, een naam die ontleend is aan de ‘betrouwbare maar geheime bron’ die destijds de Watergate affaire aan het rollen bracht). Precies de dag daarvoor – op 27 januari begint Abe met dit log, de Oranzjery. Wat een toeval! Het was immers tijden geleden dat Abe een log had gehad. Bovendien roerde hij zich in die dagen stevig op het Farskforum. Kennelijk heeft Abe op 27 januari een bijzonder goed humeur gehad. Kreeg hij een telefoontje van BIG THROAT? Dat zit er dik in. Ik stel het me zo voor:
– “Hallo Abe, je spreekt met BIG THROAT. Wist je al dat Michäel Zeeman in de jury van de GP- prijs is benoemd?”-
– “Je meent het, het is niet waar!”
– “Echt waar! Ik kreeg net een mailtje uit Rome. Je weet Michaël laat me altijd alles meteen weten. We zijn van kinds af aan dikke mik met elkaar”.
– “Dat is goed nieuws. Wat heet, dat is verdomd goed nieuws!”.
– “Dat denk ik ook. Ik heb Michaël al even geïnformeerd over alles wat hier speelt. En hem natuurlijk ook uitgebreid over jou geïnformeerd. Hij snapt nu alles. Dit zit wel goed zo.”
Vervolgens maakt Abe een rondedansje door zijn kamer en bezat zich die avond in een plaatselijke kroeg in Zaandam. De volgende dag plaatst Abe het nieuwtje op de Farsk-teleks. Zijn eerste postings op het nieuwe weblog ‘de Oranzjerie’ vallen op door een licht euforische stemming. Een afspraak met mij op 8 februari in de Infirmerie vergeet hij volledig. Met de meest wonderlijke argumenten pareert hij alle aanvallen van mij (en E.Hett.) op zijn dubieuze gedragingen in het verleden en op zijn curieuze Kiestra-beweringen. Zowel op het Farskforum als op zijn eigen log trekt hij flink van leer. Uiteindelijk wordt het hem allemaal te veel. Het debat neemt een rare wending. Het wordt Abe te heet onder de voeten. Opeens denkt hij: daar gaan mijn kroketten! Ik moet nog wel de GP winnen dit jaar. Zo word ik (als “kunstbisschop”) eerst door zijn toedoen van het Farskforum gegooid middels een IP ban, die door Abe vervolgens op zijn eigen log wordt toegelicht. Kort daarna sluit de Farskredactie op instigatie van Abe het Farskforum helemaal en vluchten de beide dissidenten in het debat naar een alternatief (Farsk)forum op Erosmos. Als reactie hierop gaat Abe voor het eerst met nazitermen smijten (“webnazi’s” en “Stützpunk0t Erosmos”). Uiteindelijk wordt de CD-schijf met alle teksten van het Farskforum bij het archief van Tresoar in bewaring gegeven.
Dat is alles nu verleden tijd, Het is een reeks wonderlijke gebeurtenissen, die in het licht van de recente toekenning van de GP prijs aan Abe in een ander licht komt te staan. Waar het nu vooral om gaat is de vraag: wie was BIG THROAT? En waarom was Abe zo euforisch na het horen van het bericht over Zeeman, zo euforisch zelfs dat hij met dit log begon.
Hieronder nog een kleine bloemlezing van postings uit die dagen geplukt uit het archief van dit log:
27 januari
Dit log is boud: 27 jannewaris A.D. 2005, yn A’dam, wiete snie bûten, kalm wyntsje, gjin sinne. Plak: de Millennium-toer tichteby de Coen-tunnel, dy’t neffens de pleatslike maoïsten omdope wurde moat yn de Max Havelaar-tunnel. Doel fan dit log: dêr moat ik noch even oer neitinke. En de namme ‘De Kopspiker’ seit himsels. Ik jou ta: dat ‘oranzjery’ klinkt wat oanstellerich, mar yn kombinaasje mei dy kop en dy spiker is it wol wer te fisualisearjen…
28 januari
‘t reint nijs! Sjoch mar op Farsk, de redaksjeleden – sokke aardige lju! – komme gauris in gleske sinasappelsop drinken hjir yn de oranzjery. Dan hearre je nochris wat. Arjan stedsdichter, in film yn Ljouwert, frouljusstimmen yn Winaam, Jitske Kingma én… Michaël Zeeman yn de Gysbert-sjuery. Wis as garânsje dat wy it gesoademiter fan twa jier ferlyn net wear hoege mei te meitsjen, wat dy lêste namme oanbelanget.
29 januari
Fannejûn hjir yn de oranzjery earst de korreksjes ferwurke op de teksten foar it Farsk jierboek 2004. Tuskentroch in hiel noflik petear hân op it Farskfoarum, mei dhr. H. Mous (don’t worry, be happy…). Case closed, hie ik al skreaun. Foar mysels teminsten; oaren lûke har dêr neat fan oan en witte net fan ophâlden. De foarumdiskusje as Keunstwurk? My in tikky te pomo.
8 februari
Sneon earst nei Tresoar om de lêste dinkjes foar de Kiestra-blomlêzing op te sykjen, middeis in petear mei kunde fan Kiestra; snein nei de Infirmerie mei cheerleader Mous, dan de mystyk dichter Pier Boorsma fan ’t stasjon helje om mei nei Winaam, dêr’t om 16.30 oere it programma In waarm wek yn Winaam/Frouljustimmen op ‘e klaai begjint.
17 februari
Foar de Keunstbiskop haw ik in ip-ban ynsteld.
18 februari
Hee, de nije Farsk is der! En de webnazi’s hawwe harren weromlutsen op stützpunkt erosmos!
Chrétien Breukers op De Contrabas:
Michaël Zeeman mengt zich in Friese twisten
Enige tijd geleden werd Abe de Vries digitaal gestalkt door ene Huub Mous. De Vries werd van vele zaken beschuldigd: hij zou ‘foute dichters’ de hand boven het hoofd houden, hij zou ‘racistisch’ zijn en hij zou alle touwtjes in de Friese Literaire Wereld in handen hebben. Mous zag duistere complotten. En achter al die complotten zat: Abe de Vries. Mous werd in zijn kruistocht tegen De Vries bijgestaan door de kleuters van Go-Gol, een internetblad dat aan het woord ranzigheid een nieuwe dimensie wist te verschaffen. Inmiddels is Mous alweer weg bij Go-Gol, dat nu nog wordt bemensd door Elske Schotanus en de zich achter een mal pseudoniem verschuilende Arjan Hut, de stadsdichter van Leeuwarden – onder het motto: daar zijn ze in Leeuwarden mooi klaar mee. Vermakelijke kost diste Mous en zijn bentgenoten op, vooral toen Mous De Vries op een bepaald moment letterlijk ‘de kanker’ toewenste.
Helaas. De Vries kreeg geen kanker, maar de belangrijkste Friese literaire prijs, de Gysbert. Dit gaf Mous, zo zich raden laat, aardig wat bedenkingen in: ‘Over de rehabilitatie van Abe de Vries na een annus horribilis, waarin zijn blazoen besmeurd is geraakt door affaires (zijn publicatie van het Kiestra-gedicht op 4 mei, het racistische artikel in Elsevier over Marokkanen uit het Rifgebergte, de onthullingen over bedenkelijke manipulaties bij het winnen van de Rely Jorritsmaprijs in 2002, en de smadelijke leugen in het kader van een eerdere Gysbertprijs(…)). Mij hoor je daar niet meer over (…). Vandaag is het de winnaar die glorieert. Mij hoor je niet over hoe het ook dit wel weer gegaan zal zijn. Achterklap en gelobby achter de schermen. (…) Vriendjespolitiek. De Friese gelederen die zich sluiten. Eén telefoontje van Geart de Vries (door Michaël Zeeman ooit ‘mijn trouwe schoothond’ genoemd) aan één jurylid was blijkbaar voldoende. En laten wel wezen, als er iemand in Fryslân twijfels heeft gezaaid over zijn eigen morele integriteit, dan is het toch wel Michaël Zeeman. Ik zou niet graag een prijs van zo’n ladenlichter in ontvangst willen nemen.’
Proza van een fijnzinnig man. De Vries is gerehabiliteerd, nadat hij een slecht jaar had dankzij allemaal affaires – en dat het Mous was die deze affaires uit zijn dikke duim zoog, daar hoor je hem gek genoeg niet over. Mous strooide ongeveer een jaar lang allemaal leugens en verdachtmakingen over De Vries op het web in de rondte, wat niet hetzelfde is als een affaire: die bestond voornamelijk in het hoofd van Mous en zijn Go-Gollers. Uiteraard wint De Vries na al die ‘affaires’ geen prijs op eigen kracht. Dat kan niet. Mous zou dat heel vreemd vinden. Een en ander gaat via ‘achterklap’ en ‘gelobby’ – een gouden vondst. Het jaloerse gepruttel van de gekneusde kunstambtenaar. Onder dit logje van Abe de Vries heeft ladenlichter Michaël Zeeman, jurylid van de Gysbert, zich inmiddels gemengd in de strijd. Hij gooit er flink de beuk in:
‘Wat een grappige man is dat toch, die Huub Mous. Omdat er dagen, ja, soms weken voorbij gaan waarop noch waarin ik aan Keunstwerk (de instelling waar Mous werkt, CB) denk, was ik hem bijna vergeten. Tot vorige week. Toen vond ik, bij het opruimen van wat oude dossiers, ineens enkele brieven van Huub Mous. Wie was dat ook weer, dacht ik, Mous, Huub, eens even denken?
Die brieven zijn nederig op het kruiperige af, zij zijn respectvol jegens mij, op het kwijlerige af. Het zijn namelijk sollicitatie-brieven.
Want, lieve lezers, Huub Mous mag dan wel zo chic zijn om nooit een prijs uit mijn handen te willen aannemen – alleen al het idee dat ik ooit, als jurylid, een prijs aan Huub Mous zou toe willen kennen: maar welke dan, m’n jongen, en waarvoor dan in ’s hemelsnaam? dat je dertig jaar lang iedere dag trouw naar kantoor bent gekomen hoeft toch niet bekroond te worden? – hij wilde maar wat graag onder mij en voor mij werken. Hij deed daarom zeer zijn best mij van zijn stilistische kwaliteiten te overtuigen, van zijn smaak, zijn deskundigheid, zijn afgewogen oordeel.
(…)
Achterkamertjes om tot bekroning van Abe de Vries te komen? Vast en zeker, maar dan wel achterkamertjes waarin alle, werkelijk alle poezie die de afgelopen jaren in het Fries geschreven is uitvoerig besproken is. ‘
Wordt ongetwijfeld vervolgd. Lees Abes weblog.
(einde citaat)
Ja Chrétien, als je mij niet toelaat op De Contrabas, dan zal het vervolg alleen hier te lezen zijn. Net als Knilles ben jij dus ook benoemd tot persoonlijke censor van Abe. Wat schuift dat Chrétien?
Tussen twee haakjes, valt het jou niet op dat Zeeman feitelijk bevestigt dat er sprake is van achterkamertjes? De achterklamertjes, waarin al jaren lang de Friese literatuur bekokstoofd wordt? Waar zou hij op doelen, denk je? Toch niet dat achterkamertje van zijn medeoprichter van de SLAL, BIG THROAT G.de V. ? Nee dat kan niet waar zijn! Of toch wel?
Waar blijft het antwoord van Zeeman eigenlijk?
Het is stil aan de overkant.
Rome zwijgt, urbi et orbi.
Zie ook: Huub Mous zijn mestkar