‘Een vooraanstaande krant als de LC blonk uit in promotie van De Vries. De ene glamourfoto na de andere. Ontmoette de Vries elders enige kritiek, dan schreef de hoofdredacteur bestraffend, dat mevrouw De Vries toch wel veel bagger over haar hoofd kreeg uitgestort. De vanuit een oogpunt van belangenverstrengeling opmerkelijke alliantie tussen De Vries en de belangrijkste wethouder in Leeuwarden – Deinum – ontving politiek en publicitair opmerkelijk weinig commentaar. Een landelijk medium had hier allang ook over een langere periode – een hoofdonderwerp van gemaakt. Een verstandige partij – zoals de PvdA lang is geweest, ook in Friesland – deed niets, maar dan ook totaal niets, ter correctie van deze constructie. Een gewestelijk bestuur en bijvoorbeeld de grootste afdeling – Leeuwarden – kwamen nog niet eens tot formulering van voorzichtige vragen. Kritiek werd in bestuurlijk Friesland, onder aanvoering van de PvdA doodgezwegen. Zoals van Geert Mak, over het regenteske Friesland, en van Huub Mous, erelid van de Fryske Akademy, mede daartoe uitverkoren vanwege zijn kritische instelling. Dat kenmerkt dus de verwording van de sociaal-democratie in Friesland. We hebben dan nog niet eens genoemd de binnen de partij nooit goed bediscussieerde keuze voor de Kulturele Hoofdstad 2018. Een in Europa in waarde sterk gedaald fenomeen. De toekenning van de titel aan Leeuwarden vond uiteindelijk plaats – burgemeester Crone erkende het zelf – op grond van de “gun-factor”. Zieligheidsoverwegingen dus.’
