Van de week werd ik gebeld door mijnheer Pierik senior van Uitgeverij Aspekt. Hij onderhoudt de contacten met de auteurs. Op 1 juli loopt de eerste termijn van mijn contract af dat ik heb moeten tekenen voor mijn boek Modernisme in Lourdes dat in december 2013 verscheen. Ik was benieuwd wat het totaal aan royalty’s zou zijn. Als auteur ontvang ik 10 procent per boek en een boek kost in de winkel 22,95 euro, dus reken maar uit. Dat is geen vetpot, of en moeten duizenden exemplaren verkocht zijn. Dat bleek niet het geval. In totaal zijn er 112 exemplaren verkocht wat aan royalty’s het bedrag op levert van 234,04 euro.

Dat is niet het inkomen van een sterauteur en Uitgeverij Aspekt zal er ook niet rijk van worden, neem ik aan. Gelukkig heb ik zelf in de aanloop van de boekpresentaties in Blauwhuis en bij de OBA in Amsterdam nog 192 exemplaren kunnen verkopen, zodat ik wat mijn eigen kosten betreft redelijk quitte speel. Contractueel was ik verplicht om 270 boeken af te nemen voor een prijs van ruim 3000 Euro. Achteraf bezien heb ik zelf bijna twee maal zo veel boeken verkocht dan de uitgever. Waar heb je een uitgever nog voor nog? zou je dan zeggen.

Printing on demand is voortaan wellicht een betere optie. Ze zeggen dat een uitgever betere contacten heeft met de pers. Uitgeverij Aspekt stuurt van elk boek maximaal 70 exemplaren naar de media. Dat heeft in mijn geval tot een vijftal recensies geleid, die allemaal gunstig tot zeer gunstig waren, met als uitschieter een zeer lovende recensie van Kees ‘t Hart in De Groene Amsterdammer. Maar kennelijk zet dat allemaal geen zoden aan de dijk. Ik heb me eens laten vertellen dat een boek tegenwoordig alleen goed verkoopt als het goed besproken wordt op tv. Maar het met gezegd, er was ook een negatieve recensie. Dat waren de luttele woorden die drs. Cees van der Pluijm over mijn boek  geschreven heeft. Hou u vast, dit was het:

‘Huub Mous (1947) publiceerde over kunst, filosofie en geestelijke gezondheid. Tegen de achtergrond van zijn eigen jeugdpsychose en zijn geloofscrisis beschrijft hij de ontwikkelingen binnen het Nederlandse katholicisme, de secularisering en de bekering en het geloof van Gerard Reve. Mous is ongetwijfeld een zeer belezen en erudiet auteur, wiens poging een complexe ontwikkeling op het gebied van religie, sociologie, psychologie, filosofie en theologie voor een breed publiek inzichtelijk te maken lovenswaardig is. Het resultaat is helaas een rommelig verhaal, waarin van de hak op de tak wordt gesprongen en zeer willekeurig wordt gewinkeld bij tal van denkers en schrijvers. Het persoonlijke en het algemene blijven een particuliere zoektocht van een auteur wiens stijl rommelig is en wiens boek vol staat met slordigheden. Het zicht op Reves bekering wordt er niet helderder op (daar is elders veel diepgaander over geschreven). Een gemiste kans van een veelzijdige intellectueel die inhoudelijk en redactioneel een betere begeleiding verdiend had.’

Drs. Cees van der Pluijm, die zich te pas en te onpas ‘stadsdichter van Arnhem’ noemde, tot welke hoedanigheid hij officieel nooit is benoemd, schreef tot voor kort boekrecensies – of beter gezegd ‘aanschafadviezen’ – voor bibliotheken (van NBD/Biblion). De korte teksten werden soms door hem ondertekend, maar vaak ook niet. De bedoeling van zo’n tekst is, dat de lezer enige informatie krijgt over het boek, maar de teksten van drs. Cees van der Pluijm waren vaak zeer subjectief. Zijn oordelen werden ook zelden met argumenten onderbouwd. Soms was drs. Cees van der Pluijm zo tevreden over zijn eigen recensie (of ‘aanschafadvies’) dat hij de korte tekst ook maar in één moeite door op de site van Bol.com plaatste. Iedereen kan daar een recensie bij een boek plaatsen, maar drs. Cees van der Pluijm had hem toch al geschreven, dan ook maar meteen op Bol.com. Drs. Cees van der Pluijm was een getraumatiseerde ex-katholiek, een oud-priesterstudent en ook nog homo, die jarenlang columns schreef in de Gay krant over hoe idioot de Paus wel was met zijn bekrompen ideeën over homoseksualiteit. Zo’n man moet je niet een recensie laten schrijven over een boek dat gaat over de katholieke homo Gerard Reve en de nostalgie naar het progressieve katholicisme.

Wie iets meer wil weten over drs. Cees van der Pluijm raad ik aan om eens te lezen wat Coen Peppelenbos – in zes afleveringen (!) – allemaal over hem te melden heeft. Hier is de link naar zijn weblog: De recensie-praktijken van drs. Cees van der Pluijm. Ooit reageerde drs. Cees van der Pluijm op mijn eigen weblog. Dat was in een reactie op mijn blog Chretien Breukers is een slijmbal van 7 juli 2006. Kennelijk was drs. Cees van der Pluijm een goede bekende van Chrétien Breukers, want hij was not amused over het feit dat ik Chrétien Breukers destijds ‘een slijmbal’ had genoemd. Drs. Cees van der Pluijm reageerde als volgt:

‘Gezellig, maar wat een regionale inteeltbende is het hier. Vrees niet dat ik nog eens kom kijken (reageren hoeft dus niet).’

Drs. Cees van der Pluijm is ook nooit teruggekomen, niet op mijn weblog tenminste. Wel gaf Chrétien Breukers in 2010 een dichtbundel uit van drs. Cees van der Pluijm, genaamd Voorlopige balans. Bij die gelegenheid stak drs. Cees van der Pluijm de loftrompet over de uitgever Chrétien Breukers die maar bleef doorgaan om ‘belangeloos’ dichtbundels uit te geven, een activiteit waar hij volgens drs. Cees van der Pluijm nauwelijks aan zou verdienen, ‘alleen de dichter verdient er wat aan,’ zo stelde hij. De lofrede van drs. Cees van der Pluijm is te zien op YouTube. (zie hier).

Kort na het schrijven van zijn negatieve recensie over mijn boek overleed drs. Cees van der Pluijm plotseling. De reden van zijn overlijden is nog altijd onopgehelderd. Over de doden niets dan goeds. Maar ik zou huichelen als ik ontkennen zou, dat ik een zeker genoegen niet kan onderdrukken om reden dat drs. Cees van dr Pluijm niet meer tot het land der levenden behoort. Het moet gezegd, deze man deugde niet.

Dat mag allemaal zo zijn, de belangrijkste reden voor de teleurstellende verkoop van mijn boek Modernisme in Lourdes was niet drs. Cees van der Pluijm, maar de ongelukkige omstandigheid dat het onderwerp Modernisme in Lourdes weinig mensen tegenwoordig nog aanspreekt. Gelukkig zal mijn boek nooit in de ramsj terechtkomen, want het blijft zeker 25 jaar lang leverbaar, zo verzekerde mij mijnheer Pierik. Dat is dus een schrale troost voor dit eenzaam avontuur. Hoe dan ook, ik zal mij in mijn lot moeten schikken. Een lesje in nederigheid, zo heet dat. Op zoals Brel zo prachtig zong:

Wanneer de lage lucht vlak over ’t water scheert
Wanneer de lage lucht ons nederigheid leert

Ik heb er gisterenavond nog maar eens een stevige borrel op gedronken. Ach wat kan het ook schelen. Uithuilen en opnieuw beginnen. Een bestseller schrijven kan altijd nog. Ik heb een prachtig onderwerp. Mezelf ! Want ik zal nooit ophouden om over mijzelf te schrijven. Ik heb een podium nodig en publiek…. Je suis comedien!

.