Geloven tegen beter weten in
Ik geloof in God, terwijl ik weet dat hij niet bestaat. Weten is iets anders dan geloven. Als je het goed beschouwt is er heel wat mis in deze wereld, maar de liefde van mens tot mens, daar kun je niets op afdingen. Als God bestaat, dan kan Hij alleen daar iets mee van doen hebben. Niets kan het bestaan van God verklaren of legitimeren. Sterker nog, als ik Hem ooit in een blinde steeg zou tegenkomen, dan sta ik niet voor mezelf in. Ik zou hem plat op de bek slaan. Shame on You voor deze puinbak die Jij, Almachtige, hier op aarde hebt achtergelaten. Die onbeantwoorde woede van mij heeft in mijn leven een intens gevoel van leegte gecreëerd. Ik mis God, al was het maar omdat ik nooit de gelegenheid kreeg om eindelijk eens ontiegelijk kwaad te worden. Toch weet ik diep van binnen dat dit ooit zal gaan gebeuren. Het Laatste Oordeel is aan mij. Dan heeft God het nakijken.
Het gemis van een God en een Laatste Oordeel werd na de oorlog een existentieel probleem van de eerste orde. Zonder de restrictie van een hogere mythische waarheid, vreesde men, zou de Rede demonisch worden en tot misdaden leiden die alle verbeelding tarten, zo had de recente geschiedenis geleerd. God was een lege plek geworden, een gapend gat in de werkelijkheid, dat zich overal opdrong aan het oog. In zijn toneelstuk Le diable et le bon Dieu (1951) had Sartre dat schrijnend gemis misschien nog het meest helder verwoord in de uitroep van de veldheer Goetz:
‘Op elk moment vroeg ik me af, wat ik kon zijn in de ogen van God. Nu wist ik het antwoord. God ziet me niet. God hoort me niet. God kende me niet. Zie die leegte op onze gezichten? Dat is God. Zie je die kier in de deur? Dat is God. Zie je dat gat in de grond? Dat is weer God. De stilte, dat is God. God is de eenzaamheid van de mensen.’
Maar als Gods afwezigheid zo intensief ervaren wordt, is het de omkering van God die op de voorgrond treedt. In deze goddeloze ervaring van de werkelijkheid kan God zich aandienen als een leegte, ‘de lege plek waar hij precies in zou passen’, zoals Frans Kellendonk het later heeft genoemd. Ook Reve kende die vervreemdende ervaring van een leegte, die juist in de contouren van Gods afwezigheid, het heimwee naar God benadrukt. In een passage die sterk aan de bovengenoemde beschrijving van Sartre herinnert, verwoordde Reve dit gevoel in 1966 in een brief aan Trimbos als volgt: ’Kijk elk blad aan de boom, elk raam, elke sloot, elk dak verkondigt de eeuwige afwezigheid van God en het niet bestaan van de liefde.’
Het was of hij twee decennia later in het Friese Greonterp andermaal de leegte ervoer die ook Camus in L’étranger zo treffend beschreven had in de ervaring van Meursault, die zittend op zijn balkon, de nutteloze uren van de zondag aan zich voorbij ziet trekken. J.J. Oversteegen herinnert zich als eerste een passage van Sartre, om de authentieke gewaarwording van een breuk met de werkelijkheid aan te duiden, die de moderne literatuur soms op kan roepen.
‘Wie Huxley’s The doors of perception heeft gelezen, weet wat ik bedoel. Een paar van de meest doordringende passages in de literatuur hebben voor mij te maken met de beschrijving van momenten, dat dit konkrete existeren van iets buiten de eigen persoonlijkheid om ervaren wordt: Roquentin in La nausée, kijkend naar de boomwortels, Arthur Muttah in De tranen der acacia’, staand bij een poel en starend naar een drijvend veertje. S.V. in Het glinsterend pantser, in een kamer met een menselijk onbereikbaar geworden vriend, de briefschrijver Van het Reve in een hotelkamer met “twee lampjes, één boven het bed en een ander boven het plafond, maar soms nog een derde boven de wastafel, die vrijwel nooit met hun drieën tegelijk kunnen branden, hoewel ze samen zelden de 75 watt te boven gaan.”
De intense ervaring van de contingentie van het bestaan staat haaks op het zich geborgen voelen in de wereld, zoals ook een intens gemis van God de keerzijde kan zijn van een gewaarwording van sprakeloosheid, waar mystici over spreken. “Ik heb in het hart van de schepping een leemte ontdekt waar God, als hij bestaat, mooi in zou passen, maar helaas is het niet zo dat het geloof begint waar het verstand eindigt.” Aldus schreef Frans Kellendonk in zijn essay Beeld en gelijkenis, Over God (1983). Kellendonk was op zoek naar een soort ironisch geloof. Je gelooft niet, maar je doet alsof je toch gelooft. Of omgekeerd: je gelooft maar je doet alsof je het niet doet. Hoe dat precies in elkaar zat bij hem, heb ik nooit echt begrepen. Het had iets met ‘de ernst van ironie’ te maken, de gedachte dat je alleen oprecht kunt zijn, als je ontkent dat je oprecht bent.
In zijn essay Idolen, Over het tweede gebod (1986) komt het hoge woord eruit. Kellendonk zet de oorspronkelijke betekenis van het woord ‘ironie’ dan volledig op zijn kop. Ironie betekent volgens hem niet ‘geveinsde onwetendheid’, maar precies andersom: ‘oprecht veinzen’. Letterlijk schrijft hij: “’We weten waar we het over hebben’, zegt de ironie: ‘We doen net alsof we weten waar we het over hebben, en we vergeten geen moment dat we maar doen alsof’. Mijn definitie van ironie luidt in twee woorden: oprecht veinzen.”
Vanuit die wonderlijke opvatting van het begrip ‘ironie’ komt Kellendonk tot een geloof dat geen geloof is, maar een geloof ondanks zijn werkelijke gedaante: het ongeloof. Hij komt daarmee dicht in de buurt van het paradoxale godsbeeld van Gerard Reve. Dat wil zeggen: bij een God die in dezelfde wanhoop de mens zoekt zoals de mens God. Kellendonk verwoordt deze paradox als volgt: ‘Misschien, denk ik nu (en mijn onbehagen wordt zo groot als de kosmos), twijfelt God wel net zo hevig aan Zijn schepping als ik twijfel aan Hem, en is werkelijk geloven pas mogelijk in het Nieuwe Jeruzalem, waar hij en ik één Volmaakt lichaam zullen zijn. ‘
Dit tweeslachtige beeld van een God komt zowel bij Reve als bij Kellendonk voort uit een ironische vorm van christelijk geloof. Oprecht veinzen, doen alsof, geloven alsof je niet gelooft. Deze ironische houding is in feite in de kern van het christendom terug te vinden. Volgens de filosoof Slavoi Žižek is het zelfs de ‘perverse kern van het christendom‘. De Verlosser heeft de christelijke mens in staat gesteld oneindig te genieten, maar die mogelijkheid ontstaat pas als een christen ‘net doet als of.’ Een christen geniet alsof hij niet geniet.
Een christen is rijk omdat hij zich bewust is van het grote gemis dat door de Verlosser reeds gecompenseerd is. De enige manier om echt te genieten is het om het gemis van de totale vervulling te veinzen. Het christendom biedt de mens de mogelijkheid om net te doen alsof God niet gemist hoeft te worden. God is immers zelf mens geworden. Een liefdevol en onvolmaakt wezen neemt de open plek in van het huiveringwekkende. Zo gaat de God van het christendom samenvallen met de breuk tussen mens en God. Met die brug over de afgrond is de weg naar perversie geopend. Net doen alsof biedt dus een dubbel voordeel. God wordt niet meer gemist en je kunt genioeten van het leven alsof er geen dood meer bestaat.
Deze dubbele strategie is bij Paulus terug te vinden in zijn eerste brief aan de Korinthiërs. Paulus predikte daar het oprecht veinzen in zijn meest radicale gedaante. Zo schrijft hij in Kor. 7:29-31:
”Ik bedoel dit, broeders en zusters: de tijd is kort. Laten wij daarom die een vrouw hebben, leven alsof zij er geen hadden, zij die wenen alsof zij niet weenden, zij die zich verheugen, alsof zij niet verheugd waren, zij die kopen alsof zij geen eigenaar werden, zij die met het aardse omgaan, alsof zij er niet in opgaan.’
Paulus had gesproken over de kenosis, de ‘ont-lediging’ van God, die zijn beslag had gekregen in de incarnatie. Maar ook op de parousie die aanwezigheid betekent, maar in het christelijk taalgebruik een andere dan de letterlijke betekenis heeft gekregen, namelijk ‘de wederkomst van de reeds gekomen Messias’. Paulus had erop gewezen dat hij alleen in Gods aanwezigheid kan verkeren als hij zwak is. Alleen op zijn zwakheden wilde hij roemen. Ook de filosoof Gianni Vattimo verwijst naar de Paulus brieven aan de Korinthiërs,, waar de kern van de christelijke levenservaring krachtig lijkt verwoord. Maar juist hier – in het hart van de leer – slaat de dubbelzinnigheid toe. In zijn boek Het woord is geest geworden (2o02) zet Vattimo uiteen wat voor hem ‘de terugkeer van de religie’ betekent.
Zo ziet Vattimo secularisatie als een constitutief onderdeel van de heilsgeschiedenis. De historiciteit is immers een onlosmakelijk deel van de openbaring. Secularisatie dient volgens hem niet gezien te worden als een afscheid van de religie ‘maar als een – zij het paradoxale – verwezenlijking van haar innerlijke roeping.’ De geseculariseerde wereld is voor Vattimo ‘het correlatief van God als het gans andere’. Daarmee treedt hij in de voetstappen van Dietrich Bonhoeffer met diens ‘christendom zonder religie’ dat afrekent met het ‘beeld van God als stoplap’. Het is het etsi deus non daretur, het ‘godsgeloof alsof God niet bestaat’. God is zwak en machteloos in de wereld, zo had Bonhoeffer beweerd, maar juist zo – en alleen zo – is Hij met ons en helpt hij ons. Dat is de God als paradox, de ‘onmachtige Almachtige’ van onze seculiere tijd.
Ook bij Vattimo viert de paradox hoogtij. Door het proces van de secularisatie als een nieuwe fase van de religie te zien bewijst hij de intrinsieke dubbelzinnigheid van het katholicisme, anders gezegd: het ‘oprecht veinzen’, het ‘geloven alsof’, waar Paulus in zijn Korinthiërbrieven voor het eerst op gewezen heeft. Deze woorden kunnen zowel negatief (Žižek) als positief (Vattimo) worden opgevat. Als een perverse kern van het geloof, maar ook als een formulering van het meest positieve in de meest negatieve termen of omgekeerd. Ironie is een hachelijke zaak. Wie eenmaal oprecht gaat veinzen raakt vroeg of laat het zicht kwijt op de grens waar het doen alsof ophoudt en de onoprechtheid begint.
Op een vergelijkbaar spoor als Žižek en Vattimo de post-seculiere religie analyseerden, hebben Reve en Kellendonk de mogelijkheden verkend van een post-rooms katholicisme. In hun geval betekent dat: net doen of je nog – of opnieuw- katholiek bent, terwijl je het al lang niet meer bent of ooit nog zult zijn. Eigenlijk hebben katholieken het nooit anders gedaan. Het katholicisme is van oudsher het geloof van ‘het net doen alsof’. Ik moet zeggen, dat die vorm van ‘oprecht veinzen’ mij wel aanspreekt, al besef ik terdege dat ik mezelf hiermee in de maling neem. Maar hoe kun je jezelf in de maling nemen, terwijl je donders goed weet dat je dat doet? Hoe kun je zeggen in God te geloven, terwijl je weet dat hij niet bestaat?
Er is iets raars aan de hand met het christendom. Wat begonnen was als een revolutionair programma van een charismatische duiveluitdrijver, werd al gauw een mysteriegodsdienst van een profeet die geacht werd de geïncarneerde Zoon van God te zijn. Sindsdien is in al die eeuwen die nog zouden volgen het mysterie sterker gebleken dan de solidariteit. En toch, als het christendom ooit van de aardbodem zou verdwijnen, dan zouden de archeologen in een toekomstig millennium toch vooral gefascineerd raken door de radicale solidariteit van deze vreemde religie, en niet door het mysterie. De verlossende Christus van het christendom was een doekje voor het bloeden. Wie God zoekt moet hem verlaten. Ontmoeten is loslaten. De ware aankomst voltrekt zich pas als je de verwachting laat varen dat je ooit nog eens ergens zult arriveren. Liefde is blind. God is goddeloos. Geloven kun je alleen tegen beter weten in.
Wiersma
2 juli 2015 op 04:34
Godsamme. wat is dit toch ook weer een tenenkrullend verhaal. Niet alleen bij de eerste afslag het spoor volledig bijster, maar bij alle afslagen.
En zeker bij de lettervolgorde ‘ Reve’ gaan bij mij alle kontharen overeind staan. Als metafoor van iemand die er dus letterlijk helemaal niks maar dan ook helemaal niks van begrepen heeft.
Fuck Reve, Ga es dood man. Oh. Dat ben je al. Nou mooi zo.
Reve zie ik als iemand die briljant was in de verkeerde vragen stellen. Plus ook nog eens de verkeerde antwoorden zoekend.
Een van de juiste vragen had kunnen zijn: hee, als ik een schakelaar overhaal, gaat het licht aan! Dit heeft ie ws duizendenden keren in zijn leven gedaan, maar zich nooit afgevraagd hoe wat waarom. God laat mensen tevens voor God spelen: en de mens schiep het licht.
Toeval?
Is electriciteit toeval? Of toch onderdeel van het grote plan in die eerste Planckseconde na de expansie van de Big Bang?
Iemand enig idee wat je nog meer met alleen al electriciteit kunt doen? Ik durf gerust te stellen: nou, dat is nogal wat.
Je kunt er tosti’s me bakken, patat frituren, en elektrische beatmuziek mee afdraaien. Oh wacht: zelfs het internet en computers werken op electriciteit!
Tjee…
Wie had dat ooit gedacht, zo al rukkend tegen een Maria beeld op.
En zonlicht. Ook al zoiets stoms. Laat alleen maar planten groeien. Ja, boeie!
Of water. Ja, who the fuck needs water als er bier, wijn of whiskey is?
Reve is wat mij betreft de meest achterlijke nederlander die ooit bestaan heeft. Nou ja, op heel wat politici na dan.
Reve was tenminste wel eerlijk in zijn achterlijkheid, dat zijn politici dan weer niet. Maar die zijn dan misschien weer zo achterlijk dat ze niet beseffen dat ze achterlijk zijn.
Reve rukte zich af op Maria, de polletiek rukt zich af op de bevolking – dat bent u onder andere- en sinds een tijdje op de EU en verder alles wat macht heeft.
Of u even wilt slikken en verder uw bek houden aub gvd.
Maar waar het op neerkomt is het volgende. Wie nou eens goed naar de natuur kijkt, eveneens door God geschapen, die kan zien dat God wel degelijk zijn kunstwerk wil delen met de mensheid.
Maar -dan-moet-je-dus-wel-goed-kijken-punt-nl.
Doe je dat niet dan mis je dus de hele essentie.
Als ik God was nu?
Ik zou die hele mensheid compleet wegvagen. Ondanks alle goeien.
Totaal mislukt, foutje gemaakt.
Overnieuw. FF reset. Ook al ben je God, wel, tja, je kunt foutjes maken toch?
Wat Einstein al zei: trial and error. Het zijn juist de fouten waar je iets van leert.
Religie is wat mij betreft totale waanzin. Al die boekjes, die protocollen, al die menselijke wetjes om eigen gewin etc.
Vette bullshit allemaal. Bagger kwadraat.
Als God bestaat heeft ie alle wetten al in de natuur vastgelegd en moet je dus naar de NATUUR kijken. Ingewikkelder is het niet.
Maar dat is dus precies wat de mens dus niet doet.
Niet voldoende althans.
Wat denk je nou zelf. Dat alle voedsel toeval is? Dat een lamp, een radio, TV, computer, water, licht, elektriciteit, nucleaire energie, aantrekkingskracht, dag/nacht, magnetisme, aardolie, bomen, planten, elementen der natuur, dieren, duizenden kringlopen allemaal toeval zijn?
Wie dat denkt heeft een Andries Knevel poephoofd. Ik bedoel een Gerard Reve poephoofd.
Enig idee hoe waanzinnig dat muziek instrument wat life heet, ge-fine-tuned moet worden en zijn om duurzaam en intelligent leven te kunnen genereren?
Toeval?
En zo niet. Wat is dan de bedoeling van God ermee geweest?
En als dat dan al klopt, HOE of op welke manier geeft hij dan de weg aan? Waar moet je naar kijken?
Met WAT kom je verder, en met WAT vooral niet?
Moet je dan kijken naar de plannen van de ECB, Griekenland, de homohuwelijken, het NOS journaal, de bijbel, koran, je buurvrouw, de participatie maatschappij, economische groei, goudprijs: WAT?
Denkt u dat God zich ook maar enigszins heeft bezig gehouden met waar de mens zich momenteel mee bezighoudt?
Als ik God was had ik momenteel tranen met tuiten gehuild.
Ook bij God kan niet alles lukken namelijk. Je creeert iets, en MOET het dan loslaten, want het systeem moet zelflerend worden.
Falen hoort bij leven. Vallen en opstaan.
Vallen gaat vanzelf, de truuk is om weer op te staan en je daar niet al te druk over te maken.
Maar goed. Even terug naar de schepping: Adam en Eva.
WAT klopt er niet in al hun (af)beeld(ingen)?
EN waar de kerk mee akkoord ging?
En nogmaals: een fout van bijbelse proporties. Niet zomaar wat.
Iemand?
En voor alle luie donders hier : woord van 5 letters slechts, dus ‘geen tijd om te reageren’ is geen excuus.
Wat klopt er niet aan Adam en Eva (hun afbeeldingen) als deze geschapen zijn door God.
Wie is de slimste hier?
Lilith
2 juli 2015 op 10:05
Navel
Jelle Breuker
2 juli 2015 op 10:17
Bij het verlaten van het bedrijfje* waar historische en religieuze plaketten van gemengde kalk- en steengruis worden gemaakt, tijdens mijn verblijf van afgelopen april aan Rouen, stonden op het trottoir twee mannen te praten. De ene was in alles doorsnee, de andere niet. Deze was heel lang, gedistingeerd, maar burgerlijk gekleed en zijn ogen flikkerden schichtig van de ene tweetiende seconde na de andere alle kanten op. Net zo snel dacht ik: ‘Hij houdt iedereen in de gaten, want hij is bang’. Mijn katholieke, Normandische metgezel trok aan mijn arm en fluisterde in mijn oor: ‘Nú niet achterom kijken, maar later, daar staat de aartsbisschop van Poitiers’. En, mogelijk met enige trots: ‘Hij is afkomstig uit Rouen’. Ik liet haar verbod en gebod voor wat ze waren en keerde mij naar de eerbiedwaardige prelaat om. En toen zag ik de langste benen die ik ooit heb gezien. Ze namen zeker drievijfde van zijn totale lengte in.
Terwijl ik mij nauwelijks met God bezighoud en dan slechts in (historische) sociologische en antropologische zin ben ik blijkbaar toch niet vrij van hem, getuige mijn opmerking tegen haar: ‘Hij kan zich snel van God verwijderen’. Gezien haar doorleefd, maar liberaal en niet dogmatisch geloof was het een venijnige opmerking die persoonlijk kon worden opgevat. Ik heb het rechtgezet.
Wat ik met deze anekdote wil bevestigen is de wereld van verschil in godsbeleving tussen Mous en Wiersma (en ontelbare anderen) en mij (en ontelbare anderen.) Zie de eerste zin in mijn stukje van 30 juni. God houdt mij niet bezig, wél de fascinatie die zij voor hem hebben. Zie ook vandaag hierboven. Daarom draai ik de doorgaans
meer voor de hand liggende vraag om: “Wat missen zij?’
* Huub, jouw plakette van het wapen van Jeanne d’Arc komt hier vandaan, zij het dat hij gekocht is in een winkel naast de abdij van Laon. De eigenaar en enig werknemer, een oude gebogen, intelligent en bescheiden ogende vrouw met prachtig zilvergrijs haar, wél een eerbiedwaardige verschijning, heeft hem gemaakt. Alleen al omwille van haar moet je hem koesteren.
Huub Mous
2 juli 2015 op 10:29
Beste Jelle, deze plakette bedoel je dus. Hij hangt nog altijd in de huiskamer en ik kijk er dagelijks naar. Nogmaals dank.
Barack Obama
2 juli 2015 op 15:35
Every morning when I enter the oval office some of my top advisors are already gathered inside to inform me about the latest news of the Dutch blogger Huub Mous. President George Bush made many foolish decisions but after he started to follow the blog of Huub Mous his role as the leader of the free world got some positive impact. The very first day of my presidency, I was instructed to start the day with reading the translations of the called blog. And with excellent results. You all are aware of that. My presidency can be called a succes. If only two of my advisors are waiting in the oval office there’s usual no reason for panic. However, when the place is crowded with the best of my people all the alarmbells start ringing and I know for certain that Wiersma made a contribution to the blog of Huub Mous. As it did this morning. But this time no worried faces. Not at all, one of them shouted: mr President, today you can prove that you’r the smartest man on earth. I was a bit taken aback, and asked, how come? Well, he said, Wiersma ended his text today with the question; what is wrong with the paintings of Adam and Eve, with permission of the church? Who is the smartest? It arroused my interest, I got to my seat and started reading Wiersma’s lyrics and indeed it gave me a golden oppertunity to show the world that I’m more than just a kind man. So, I yelled! Yes we take the challenge! What shall I answer! Immediatly the oval office fell silent. It took some seconds but then one of them said. Well mr. President we have been searching for the right answer all night but no succes till this moment. My enthousiasm was gone by the second. Some advisors! Fools they are! Then my eye fell on an answer already given by one the followers of Huub Mous. I looked around and said. You have seen I guess that one of them came up with the answer; navel? They all started laughing. Well mr President we have been studying a lot of paintings and found a lot of pictures of Adam and Eve with navels. So, nothing strange about that. They showed me some paintings and yes I had to admit completely normal naked bodies. Navel and all. I was rather dissapointed and asked; So what to do now? They laughed again, it’s rather simple mr. President, you just give the pope a call. He will know! Ah, I jumped from my chair. I felt releaved that some of my advisors are not as stupid as I assumed. Give me the number of his direct line right away! I shouted. It was already on my desk and I dialed the number. The pope answered almost directly. Goodmorning Barack, you are early this morning. What’s up? Well, Jorge, I said, I have a question to ask you? Jorge chuckled. I hope it’s a simple question coz at this very moment four lovely blonds are already waiting for me in the whirlpool. It might surprise you but I can assure you that even a pope knows the day can have a happy ending at three o.clock am. He started laughing very enthousiasticly. I didn’t had the faintest clue what the man was talking about. So I laughed politely and said. Yes Jorge, it just takes some minutes. it’s a simple question. You know ofcourse the blog of the dutchman Mous, I presume? Jorge stopped laughing immidiately and asked: You are not talking about Huub Mous, are you Barack? My advisors who were listening in on the conversation by intercom signed me to be very careful and I just answered. Yes, in a matter of fact, I mean Huub Mous. Did you personally meet the guy? Jorge didn’t respond at once and it took him at least twenty seconds before he went on again. No, we never met, but everyday I read his blog and I start to get more and more worried about the future of the RC Church. Huub Mous is a difficult person walking in the shadows of the non-believers, but still he is not as difficult as that Wiersma! Pope Benedictus once invited him for a visit in the Vatican. It ended his carreer! We all sprang to our feet and I shouted, what happen, you are not gonna tell me that Wiersma accepted the invitation and showed up on the doorstep of the Vatican? Jorge answered with clearly some reluctance. Yes he did. A most charming man but as he was invited on a sunday Benedictus made the mistake to take him also on to the balcony. In the oval office we all were in all states. Ever since my presideny all Intelligence Agencies have been working 24/7 to track down Wiersma. Till today no results whatever. Zero. And now Jorge simply tells us that Wiersma visited the Vatican and even showed up on the balcony of the Vatican under the eye of thousands of people. I could hardly breath and it took all my energy to ask. What happen? Jorge his mood had changed dramatically and said. As soon as Benedictus and Wiersma entered the balcony the crowd got ballastics and they started screaming. WIERSMA, WIERSMA, GO HOME. GO HOME. GO HOME. Over and over again. Wiersma got ofcourse dragged out of the balcony within a few seconds, but the fact that Benedictus showed up with that non-believer in the heart of the RC Church was not acceptable and he was forced to retire. And that’s when I came in the picture, hahaha, but please Barack I am rather in a hurry. What’s your specific question? My advisors nodded and I answered.. Wiersma asked a question on the blog of Huub Mous and we think you most likely know the answer. Jorge interrupted me, clearly irritated, what question Barack? Come to the point? Without further delay I said. The question is: Whats wrong with the paintings of Adam and Eve, with permission of the church? I didn’t add the latest question; who is the smartest? You never know. The man is so vain, perhaps he would like to answer the question on the blog himself. There again fell a silence. Jorge was thinking. After a minute he was back with us. Huh, rather difficult, I searched on google, nothing seems to be wrong to my believe. Barack, didn’t Wiersma give a hint? My advisors all reacted with five fingers in the air. Yes, as a matter of fact he did, I said, the word we are looking for contains out of five characters. Jorge started laughing again. Well that makes it very easy. Barack you are sure about the five characters? My advisors nodded again very convincing so I repeated, yes five characters. Jorge laughed out of loud, well Barack the word you are looking for is ..incest..! Now I am gonna say goodbye, good luck with the answer. Barack CU.
Wiersma
3 juli 2015 op 02:50
Aaaaandd… Yeessss!!! We have but liefst TWO winners this time.
Lilith and Obama! Congrats guys! You both are the smartest kids in this class!
Belly button and incest. Or, in fact, sex with yourself.
And thanks Obie for your comprehensive answer!
But then once even what different.
God schiep de mens. Adam. Dat deed ie uit het niets. Poef, ineens was daar Adam, den eerschten mensch.
God schiep alles uit het niets, zoals hele sterrenstelsels en omstreken, maar om een vrouw te schapen had ie kennelijk ineens een hulpmiddel nodig: een rib van de man. Vandaar het gezegde: die vrouw kost me een rib uit het lijf.
Welke LSD snuivert heeft dit verhaaltje bedacht?
En dat daar dan ook gerust honderden miljoenen mensen in geloven he? Wat zegt dat in godesnaam wel niet over de verstandelijke vermogens van die ‘geschapen’ mensch?
En trouwens. Waarom hebben mannen dan nog steeds een even aantal ribben?
Dus. HOE zouden afbeeldingen van Adam en Eva er uit moeten zien?
Beide hebben geen navel, want ze zijn immers geschapen en niet geboren. Adam heeft nog een vet litteken, dikke snee, of verband gaas om, want er immers een rib uit zijn lijf gehaald.
En trouwens: waarom heeft Adam tepels??
Nou ja, en en en en en.
Oh. Een een beetje excuus voor mijn ‘anti-Reve’ gedoe: ik meen niet alles zo erg als dat ik het in een verloren moment wel eens zeg. Schrijven is diarree. In het echt ben ik best aardig 🙂
Jeugdherinnering
3 juli 2015 op 13:14
Ha Ha Ha Ha ……..a strange duck in the bite……Ha Ha Ha Ha