De demonen van de droom der rede
‘Over de interpretatie van Goya’s ‘De droom’ kan gemakkelijk misverstand ontstaan, want de tekst is op twee manieren uit te leggen. Tegenstanders van een rationele wereldbeschouwing, die meer waarde toekennen aan gevoel, intuïtie en mystiek, leggen de prent uit als een illustratie van hetgeen gebeurt als men zich slechts door de rede laat meevoeren en denkt of ‘droomt’ daarmee het verst te komen. In die geest moet Andreas Burnier de prent hebben uitgelegd want ze noemde zelfs een van haar boeken De droom der rede (1984) en plaatste Capricho 43 op de kaft. Haar boek bevat pleidooien tegen de verschraling van ons mensbeeld, tegen de Verlichting, tegen enge wetenschapsopvattingen en pleit voor spiritualiteit, oosterse filosofie en karma. Het is een gotspe dat zij zich daarvoor Goya heeft toegeëigend en in het verlengde van dit misbruik later ook de pejoratieve term ‘Kerk der Rede’ introduceerde. Want hoe heeft Goya zelf zijn Capricho 43 eigenlijk bedoeld? Daarover valt in de tekst van de Prado het volgende te lezen: ‘Verbeelding in de steek gelaten door de rede baart onmogelijke monsters: ermee verenigd is zij de moeder der kunsten en de bron van haar wonderen’. De droom der rede is dus de (ongewenste en gevaarlijke) slaap der rede en niets anders.’
Aldus C.N.M. Renckens in zijn artikel De droom der rede baart monsters dat in 20o3 verscheen in het Nederlands tijdschrift tegen kwakzalverij. Het is inderdaad waar – Cees Andriesse wees er gisteren in een reactie op mijn blog ook al op – Dessaur hanteert in haar boek De droom der rede de gelijknamige ets van Goya op een wat wonderlijke manier. Ik heb de passage nog eens opgezocht waar deze prent letterlijk ter sprake komt. Ze heeft het ook niet over een ets, maar een schilderij van Goya. Letterlijk schrijft zij het volgende:
Er bestaat een schilderij van Goya (te zien in het Philadelphia Museum of Art, Philadelphia, USA) waarvan de Engelse titel luidt: The Dream of Reason Produces Monsters. Men ziet daarop een (slapende) geleerde, besprongen en bedreigd door demonische dieren. El sueno de la razon produce monstruos. Als wij ontwaken uit die droom zullen wij weten hoe wij de monsters moeten hanteren en zij zullen dan verdwijnen. Met dat ‘ontwaken’ bedoel ik geenszins dat wij zouden moeten terugkeren naar een naïef, pre-rationeel, relatief onschuldig stadium van ons bewustzijn. In het post-rationele tijdperk zal de mensheid ten aanzien van haar rationaliteit, haar aardse vaardigheden, haar egobewustzijn, een meta-standpunt kunnen innemen. Zij zal dan een rationele rationaliteit kunnen vertonen: op die momenten en voor die gebieden des levens waar aan het egobewustzijn gekoppelde rationaliteit zinvol is, ongeveer op dezelfde wijze als volwassen mensen nu, gedoseerd, naar behoefte, bij wijze van ontspanning, als het nodig of wenselijk is zich aan hun aan het fysieke gekoppelde bewustzijn kunnen overgeven. De huidige rationaliteit is echter nog steeds een onbewuste aandrift van aan het egobewustzijn gekoppelde impulsen. Door haar onbewustheid, gebrek aan zelfreflectie, is de nu gangbare rationaliteit zelf in wezen irrationeel en roept zij zulke intense problemen en vulkanische erupties van kwaad op.’
Dat is een hele mond vol, maar in wezen is de interpretatie van Goya’s ets fout. ‘De droom der rede brengt monsters voort’ is geen pleidooi voor het ontwaken uit de droom der rede, laat staan voor het opstijgen naar een Hoger Bewustzijn, maar een aanklacht tegen de bron van alle dwaasheid, ijdelheid , bijgeloof, zelfbedrog, kortom alle menselijke tekorten en stompzinnigheden die in Goya’s reeks de Caprichos (‘de nukken’) voorbijkomen. De droom der rede was nummer 43 van deze reeks bijtende spotprenten die Goya maakte nadat hij hersteld was van een ernstige ziekte.
Het is ook een aanklacht ook tegen de corruptie die hoogtij vierde aan het Spaanse Hof. De rede was hier ver te zoeken. Goya laat in deze prent niet de fascinatie zien van de romantici voor de diepste afgrond van de verbeelding, een duisternis waar alleen de bloemen van het kwaad nog kunnen bloeien. Het was ook geen aanklacht tegen de verbeelding als zodanig die alle teugels laat vieren, maar een bijna klassiek pleidooi voor het harmonisch samengaan van rede en verbeelding dat de moeder is van de kunsten.
Goya maakte deze prent in 1799 op het grensvlak van Verlichting en Romantiek. Met die overgang is deze prent dan ook vaak in verband gebracht. De romantische verbeelding nam het over van de ratio, die in de eeuw daarvoor de boventoon voerde. Men had gemeend dat de rede de leidende kracht was in het universum en ook het ethisch gedrag en maatschappelijke orde met de rede was verbonden. In feite heeft die dat idee heel lang stand gehouden, tot diep in de twintigste eeuw, toen het bolwerk van modernisme en vooruitgang opeens betonrot begon te vertonen. Was de rede wel de leidende kracht van het universum? Na de holocaust was die gedachte aan het wankelen gebracht. Het ‘einde van de grote verhalen’ en de val van de Berlijnse muur deden de rest.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik in 1984 –het jaar waarin Dessaurs boek De droom der rede verscheen voor het eerst boeken ging lezen over het fenomeen postmodernisme. In Nederland werd daar met een zekere huiver naar gekeken. Betekende het postmodernisme niet dat de rationaliteit van het modernisme failliet werd verklaard? Wij nuchtere en van oudsher vaak calvinistische Nederlanders voelden ons opeens de erfgenamen bij uitstek van het nuchtere en bovenal rationele modernisme.
Wij waren de schatbewaarders van het gedachtegoed van Spinoza en Mondriaan, die nu van hun kroonjuwelen werden beroofd door troebele Franse denkers als Derrida, Lyotard en Baudrillard. De ets van Goya – de droom der rede brengt monsters voort – was dan ook een beeld dat dankbaar werd gebruikt, of beter gezegd misbruikt, in allerlei boeken waarin het postmodernisme aan de goegemeente werd uitgelegd.
Zo herinner ik mij een boek dat ik nog altijd in de mijn kast heb staan: Modernen versus postmodernen. Het verscheen in 1986 en voorop was Goya’s prent te zien. Op de flaptekst werd het naderende onheil aangekondigd in enkele ronkende, retorische vragen:
‘Is het humanisme overbodig geworden? Is het modernisme aan zijn eind gekomen? Verandert de technologie de culturele structuur? Zijn we op weg naar en postmoderne fase, nu de economische politieke en culturele crises zich tegelijk voordoen, en men het niet meer voor mogelijk houdt er iets aan te wijzigen?’
Ook Dessaur moet bij het schrijven van het boek De droom der rede wellicht door dit soort cultuurpessimistische doemdenken bevangen zijn geraakt. De geleerde was in slaap gevallen en de monsters van het kwaad lagen alweer op de loer, als ging het om ‘een bezeten wereld’, zoals ooit vijftig jaar daarvoor Huizinga had beweerd. Dessaur, zo leek het, wilde het doemdeken van Huizinga zelfs nog overtreffen in haar gitzwarte vergezichten. Zo schreef zij:
‘Terwijl wij nu nog de speelbal zijn van onze eigen kwade impulsen (waarvoor wij bovendien meestal blind zijn), en nu haast nog iedereen geneigd is het kwaad naar buiten te projecteren (op de andere seks, op andere rassen, op mensen van andere overtuigingen, op abstracte ‘structuren’), zullen in de toekomst steeds meer mensen in staat zijn hun projecties van het kwaad ’terug te, nemen’, het in zichzelf te onderkennen en het vanuit hun (hogere) Zelf-bewustijn te transformeren. In onze tijd worden enerzijds steeds meer mensen zich ten volle bewust van kwaad dat sinds eeuwen en eeuwen op aarde voorkomt (van uitbuiting en discriminatie, bij voorbeeld), anderzijds worden mensen wakker geschrikt door voor onze tijd specifieke, extreme woekeringen van het kwaad. (De genocide onder nationaal-socialisme en communisme, bij voorbeeld.)’
Zo werd alles op één hoop gegooid, waarbij als slotsom het beeld van Goya als een pakkende samenvatting kon dienen voor alle rampspoed die de doorgeschoten rationaliteit in het Westen teweeg had gebracht. Maar er lag ook nog hoop op de diepste bodem van deze doos van Pandora. De mensheid als geheel stond op het punt een nieuw bewustzijnsstadium in te gaan. Dat zou niet zomaar vanzelf gaan, want de grens, die de mensheid moest overschrijden, was ‘alleszins schrikbarend’, zo stelde Dessaur:
‘Aan de oude zekerheden van het egobewustzijn heeft men weinig of niets. Integendeel: het traditionele denken kan van al datgene waar wij tegen het einde van de twintigste eeuw mee worden geconfronteerd alleen maar radeloos worden. Waar hebben meer dan twintig eeuwen ‘beschaving’ ons toe gebracht? Het kwaad van de onbeschaafde mens is letterlijk kinderspel vergeleken bij dat van ons.’
Tja, ga d’r maar aanstaan. ‘Komt het dan ooit nog goed met de mensheid?’ zo vraag je je dan af. En erger nog, wordt hier de kar niet achter de wagen gespannen met een pleidooi voor een Hoger Bewustzijn waarin de rede andermaal – en nu voorgoed – het nakijken heeft? Iets van het irrationele kan ook schuil gaan in wat iedereen vanzelfsprekend vindt. Sterker nog, het kan zelfs schuil gaan in de ratio waarop ons democratisch staatsbestel is gebaseerd, omdat de sensus communio van de meerderheid per definitie geen waarheid, laat staan een morele waarde vertegenwoordigt.
Eerlijk gezegd ben ik de ets van Goya de laatste tijd ook anders gaan zien, en heb ik toch ook een beetje begrip gekregen voor het overspannen doemdenken van Dessaur. Het gaat in Goya’s prent niet alleen om de rede die in slaap valt, waardoor de demonen vrij spel krijgen. Ook de rede zelf kan demonisch worden, wanneer zij niet meer wordt gecorrigeerd door de zachte, holistische en spirituele kant van de individuele mens. En vooral ook de esthetische kant, want dat is de erfenis van de Romantiek: het idee dat in schoonheid waarheid verborgen ligt. En tegelijkertijd denk ik: is dat ook zo?
Dat idee van ‘schoonheid is waarheid’ is evenzeer van de pot gerukt als de gedachte dat de mens door de rede zou worden bestuurd. Er bestaat zoiets als een balans tussen het hoofd en het hart, waar we ons aan zullen moeten houden. Het gevoel kruipt waar het verstand niet gaan kan, maar het verstand versplintert het geheel, dat het gevoel voor de waarheid houdt. Als de ratio de overhand neemt is de waanzin nabij. De linker hersenhelft wordt dan niet meer door de rechter hersenhelft gecorrigeerd, met als gevolg dat het brein op hol slaat. ‘Waanzinnig worden,’ zo heeft G.K. Chesterton ooit beweerd, ‘betekent niet dat een mens zijn verstand verliest. Integendeel, wie waanzinnig wordt verliest alles behalve zijn verstand.
The age of extremes, zoals de historicus Hobsbawm de twintigste eeuw heeft genoemd, was ook letterlijk ‘een waanzinnige eeuw’, waarin de rede opeens op hol sloeg in het nazisme van Hitler. Deze uiterst rationele nazaat van Markies de Sade had de prent van Goya wellicht beter begrepen dan wie dan ook. Het is niet alleen de ontketende verbeelding van de Romantiek die uiteindelijk het summum van het kwaad voortbrengt, maar vooral ook de op hol geslagen rede zelf die er met de erfenis van de Romantiek vandoor gaat en de deur van de hel kan openzetten.
Wiersma
26 augustus 2015 op 03:24
Wellicht ten overvloede, zoveelste malen en irritatie:
‘Was de rede wel de leidende kracht van het universum’?
Wel. Als je nou eens goed kiekt naar de natuur, universum en omstreken, en hoe lang die al baantjes trekt, hoe stabiel dat alles is -iig binnen ons universum- dan kun je eigenlijk maar één vraag stellen:
Is dit alles [A] bedoeld of is dit [B] toeval?
Stel dat je [B] zegt: toeval. Dan de volgende vraag: toeval dat dit toeval al miljarden jaren stabiel is? Waarvan de laatste paar miljard jaar ‘ready for stable life is’?
Hoe toevallig kan toeval miljarden jaren lang toeval zijn?
OOK weer toeval?
Maar goed, dan zit er dus geen groter plan achter, enjoy the ride.
Maar stel je zegt [A]: alles is bedoeld of het is iig géén toeval.
Er zijn namelijk grenzen aan toeval.
Immers, als wat dan ook binnen het geheel minder dan 1 procent zou afwijken was er never ever leven geweest.
Stel er bestond geen zuurstof. Of water. Of aantrekkingskracht was 1% minder of meer. Of geen radioactiviteit, kernfusie, magnetisme of elektriciteit, koolstof kende een vloeibare vorm, ijzer was niet magnetisch, er bestond geen IR of UV straling, geen zichtbaar licht,
bliksem, water kon niet bevriezen, of was altijd bevroren, maar bovenal kringlopen die alles in balans houden en energie en materie recyclen.
Als je alleen al eens puur sec kijkt naar het ‘dode’ universum.
Enig idee hoe een uitgebalanceerde energie machine dat al niet is?
En doe daar nog een factor triljard bij als het gaat om leven uit dat dode universum? Enig idee hoe onvoorstelbaar nauwkeurig precies dat mechanisme moet zijn?
Plus dat die ‘klok’ dan ook nog eens minder dan een seconde afwijkt per weet ik hoeveel jaar.
HELAAS ben ik nog nooit een wetenschappelijke site tegengekomen die nou eens in kaart heeft gebracht wat er allemaal nodig is for life.
Soort oorzaak – gevolg, en what-if als dat zou afwijken.
Wat als licht geen warmte zou genereren maar alleen licht.
Of andersom.
Wat als magnetisme wel zou bestaan maar elektriciteit niet.
Of andersom.
Wat als koolstof kon smelten. Bij een bosbrand krijg je dan gesmolten bomen en geen CO2. Wat voor invloed zou dat hebben op de natuur en leven?
Of uit kernfusie van helium zou geen koolstof en zuurstof zijn gevormd maar bijvoorbeeld stikstof en lood.
Wat als u geen citroen zuur cyclus zou hebben die energie recycled? U zou tien keer meer moeten eten. Wat zou het effect zijn in alle opzichten?
We komen nog niet zo lang uit de tijd dat bliksem werd gezien als iets kwaads: een god was kwaad. Inmiddels weten we dat dat niet helemaal klopte, maar hoe het WEL zit weten ‘we’ (lees de wetenschap) nog niet. Uitzonderingen daargelaten.
Maar wordt met die kennis iets gedaan? Nee. Helemaal niks.
Oftewel: we zijn nog steeds een achterlijke diersoort die nog lang niet alle kringlopen en energieen kent en snapt en derhalve zijn we nauwelijks het stadium aderlaten voorbij.
En DUS kun je over van alles en nog wat filosoferen tot je een ons weegt, maar je komt er niet uit want 99 van de 100 onderdelen van het kunstwerk van God worden niet herkend laat staan begrepen.
Zelfs de simpele niet eens, dus ja, hou maar op.
Dit is net zo zinloos als over de stelling van Pythagoras filosoferen terwijl je geen idee hebt wat een driehoek is, een zijde, en verder geen idee hebt van vermenigvuldigen, kwadrateren en optellen.
Of net zo zinloos als beweren dat de aarde opwarmt door man made CO2 en nagenoeg alle klimaatwarmista’s geen ENKEL idee hebben hoe achterlijk weinig CO2 in lucht zit, hoe weinig daarvan man made is en hoe weinig warmte CO2 vasthoud.
Even uit mijn hoofd: netto 0,0011538 graden Celsius opwarming of zo. En honderden miljoenen mensen, zo niet miljarden geloven ernstig dat de mens de aarde opwarmt. Yeah right.
Voor mij is het tenenkrullend dit allemaal te moeten aanzien en aanhoren.
Niet voor niets kom ik op ideeen om maar ‘nieuw land’ te beginnen.
Weg van die tenenkrullende religie, weg van frauduleuze wetenschap, of politiek gedreven shitzooi. Ik ben er wel klaar mee.
Als zelfs de wetenschap gekaapt is door/voor politieke doelen is het einde beschaving. Als variant op Einsteins: als de mens afhankelijk wordt van de machine is het einde beschaving. Levert een generatie op van totale idioten.
En die richting lijkt de mensheid op te gaan.
Toeval? Welnee. Nou ja, deels wel. Sommige zijn wel degelijk geregisseerd, (zoals global warming, zure regen, verdampende ozonlagen, EU, Euro) andere weer niet (zoals social media, hoewel IQtel, het investeringsvehikel van de CIA).
Voor mezelf sprekend (nogmaals): ik als (opgevoed) atheist ben best bereid in God te geloven vanwege de immense gebalanceerdheid van het universum, alle krachten en energieen, de kringlopen en de duurzaamheid hiervan ten bate van leven.
Maar ik heb niets met religie uit boekjes, opgevoerde toneelstukjes, dubbele agenda’s, protocollen, mannen in jurken, vissekoppen op hun hoofd, en weet ik al wat niet. Voor mij is dat allemaal een grote klucht. Nog afgezien van kindermisbruik en het feit dat het Vaticaan vooral een bank is en de grootste vastgoedbezitter ter wereld.
Ze hebben dit allemaal gekregen, uit goedheid, geloof en vertrouwen, maar ze geven he- le-maal fucking NIETS terug.
Maar nog eens wat. Ten eerste: zijn die kringlopen mooi? Ja man! Geweldig!
Ten tweede: als de ‘wetenschap’ die kringlopen nou eens zou onderzoeken en gebruiken wat zou dat betekenen voor de mensheid?
Wel. Ik denk dat de mens zeker véél ouder zou kunnen worden, misschien tegen onsterfelijk aan, in zeer goede gezondheid, en het gros van alle ziekten een non-issue zouden zijn.
Ziekenhuis? Wat is dat?? Oh ja, iets voor gebroken botten en zo he?
Maar ook veel andere zaken als voedselvoorziening, energie voorziening etc. Zoals gezegd, een spier heeft een rendement van ca 1000%.
Simpel omdat leven energie recycled.
Hier kan geen zonnecel, kolencentrale, machine of windmolen tegenop.
In dat kader zou je gewoon eens een paar miljoen of miljard moeten investeren in onderzoek naar spierkracht voor energie opwekking. Spieren 3D printen.
1 Watt in, 10 Watt uit.
Maar in dit huidige systeem zal niets veranderen. Hooguit ten nadele.
Tijd voor escape en een geheel nieuw systeem.
Tijd voor een evolutionaire stap.
Het paard is domweg ook eens vervangen door de auto of de dieselmotor.
Lees alleen dit maar eens. Echt de moeite waard.
http://fd.nl/fd-outlook/1115737/flexibel-werken-en-voor-ieder-een-basisinkomen
Overigens, deze is ook ‘grappig’. Sign of the times.
http://www.naturalnews.com/050858_transhumanism_RFID_chip_implants_body_modification.html
Eddy Drost
26 augustus 2015 op 13:13
Wiersma,
Stephen Hawking is er van overtuigd dat het ontstaan van het heelal wetenschappelijk kan worden aangetoond. Ook hij laat geen ” ruimte ” aan God. Hij is overtuigd atheïst en werkt hard aan de ” Theorie van Alles.” Dat Stephen Hawking, of wie dan ook, hierin gaat slagen is natuurlijk nog afwachten. Voorlopig zijn de natuurkundigen van vandaag ook nog maar de filosofen van morgen.
Mijn vraag aan u: denkt u dat uiteindelijk het ontstaan van het heelal door de mens verklaard kan worden? Hetzij God of een ander onweerlegbaar bewijs.
Wiersma
28 augustus 2015 op 01:44
(weer technische problemen met dit forum)
@Eddy:
wel, ik laat -gek genoeg- wél ruimte aan God.
Verder ben ik gewoon ‘je’ hoor, niet ‘u’.
Ik heb echter niets met religie.
Er zijn een X aantal redenen waarom ik denk dat het universum deeltje voor deeltje is gegroeid en derhalve triljarden jaren oud is.
Om de simpele reden dat dit nog STEEDS gebeurd en dat is aangetoond en bewezen.
Daarom noem ik god ook ‘zaaier’ of boer.
Wat verder bewezen is zijn ‘verstrengelde atomen’. Oftewel: ‘dode materie’ is in staat om informatie te delen. Ook al gaat het hier alleen nog slechts om draaiing, of polarisatie van een atoom op 3 meter afstand (TU Delft).
Dus. Even uitgaande van alles wat bewezen is:
– deeltjes ontstaan nog steeds uit het niets,
– ‘dode materie’ kan communiceren en interacteren.
– uit kernfusie van waterstof ontstaat helium en daaruit weer koolstof en zuurstof enzovoorsts enzovoorts, de bouwstenen van leven,
– massa is energie en omgekeerd,
– er gaat geen gram massa of energie verloren in het hele heelal zonder dat dit weer leidt tot iets wat nut heeft,
– zwarte GEHELEN kun je vergelijken met de big bang, ook dit vindt nog steeds plaats,
– van daaruit ontstaan weer supernova’s, de kraamkamers van het universum, vandaar weer kernfusie, vandaar weer elementen der natuur etc.
nou ja en en en en en.
Anders gezegd: er gaat in het hele universum NIETS verloren.
In feite is het één grote perpetuum mobile.
Een deel hiervan, staat geheel in teken van leven, een ander deel misschien ook wel, maar is nog bezig zich te ontwikkelen.
Leven zelf vergt immense hoeveelheden energie. 100 kerncentrales pp per dag.
Op zijn minst. Om dit stabiel te kunnen leveren zijn ook weer tegenkrachten op afstand nodig en ‘veiligheidsschermen’ als (aard) magnetische afleiders.
Ik ben niet eens wetenschapper, maar ik denk wel dat teveel wetenschappers tunnelvisie of one trick pony’s zijn. (afgezien van fraude en politieke doelen)
Om het geheel te begrijpen moet je ook echt naar het gehéél kijken.
Het heet overigens ook niet voor niks het heelal, en niet halfal.
Om het simpel te zeggen: als je bepaalde puzzelstukjes negeert of overslaat, krijg je de puzzel dus nooit af.
En dat is dan ook precies wat gebeurt bij -vooral en met name- de medische ‘wetenschap’ en de klimaat ‘wetenschappers’: ze negeren onvoorstelbaar belangrijke puzzelstukjes en DUS krijg je fake wetenschap.
Reken er maar niet op dat kanker wordt opgelost, hoe veel triljarden je ook doneert aan ‘onderzoek’. Forget it. Degenen die dat wél doen (artsen, wetenschappers, onderzoekers) worden gedemoniseerd, kapot gemaakt.
Wetenschap is een wapen geworden. Al dan niet in dienst van politieke of economische businessmodellen voor de happy few.
Maar even terug: het heelal is laten we zeggen ‘voorwaarde scheppend’.
Qua energie en materie etc.
Dus als alles in balans is en afgekoeld kan leven ontstaan.
Maar leven zelf vergt ook immens veel voorwaarden.
En dat kom je uit op het gebied van kringlopen.
En zelfs die kringlopen moeten intelligentie hebben.
Ze moeten energie om kunnen zetten in materie. Licht in biomassa bijvoorbeeld.
Maar als die biomassa sterft moet het weer voeding zijn voor anderen (CO2) EN niet schadelijk zijn in het tussenproces.
Sterker nog: onze ademhaling wordt geregeld door CO2. Dus vergaste dode planten. En NIET door gebrek aan zuurstof. Zo intens grijpen die kringlopen dus in elkaar.
Wel. Als je alles bij elkaar optelt en eens nagaat WAT er allemaal voor leven noodzakelijk is en je zou dit vertalen naar een computer of machine dan is dat er eentje met tien miljard schakelaars en potmeters en die moeten EXACT precies goed staan. Miljarden jaren lang.
Toegegeven: er zijn hier en daar wat marges en terugkoppel mechanismen en backups. Maar dan nog: toeval dat al die manometers goed staan?
Maar ik mis dit verhaal in de hele wetenschap. Dat het universum er in feite alles aan doet om leven mogelijk te maken.
Wat mij betreft snap je het kunstwerk van God dan niet. Of: je snapt zijn programma niet.
Ik zal slechts drie dingen noemen die maingates zijn to the rabbithole of life.
Er zijn er meer hoor, veel meer.
Holy Water, Prana en Lightning.
Absolute voorwaarden voor duurzaam, intelligent leven.
Doet Stephen Hawking hier iets mee?
Zo ja, waarom zegt ie dan niks? Want dit is wereldnieuws.
Zo nee, dan kan ie denken wat ie wil, maar dan zit ie er per definitie naast met welke theorie dan ook. Alsof je een auto bedenkt als alternatief voor een paard, maar je vergeet de motor, de wielen of het stuur. Zo belangrijk is het namelijk wel.
Weet je wie ik nog steeds briljant vind? De mestkever.
Een van de grootste uitvinders aller tijden en zwaar onbekend en zwaar onderschat. Althans nu. Vroeger niet.
Kijk naar de natuur jongens, daar ligt het antwoord. Op alles. Op alle vragen.
God heeft het goed met ons voor. Echt.
Maar de mens anno nu is -mede door religie en politiek- nog far away, of misschien wel verder verwijdert van God dan ooit tevoren.
Samengevat.
Ik denk het volgende.
-Leven is geen toeval maar opzet. Er zijn grenzen aan toeval.
-Het universum is triljarden jaren oud en niet slechts 13 miljard jaar.
-Deeltjes ontstaan uit het niets, nog steeds.
Het universum dijdt mede daarom nog steeds uit.
-Er zijn meerdere big bangs geweest op verschillende tijden, en verschillende plekken, niet slechts een. Een big bang veroorzaakt geen vortex.
-De ingredienten bepalen de soep, niet de soep de ingredienten.
Oftewel: de wetten liggen/lagen al in de deeltjes en niet in de singulariteit.
-God, als ie bestond, is opgegaan in zijn kunstwerk.
-De aarde is een homopolaire motor. Vloeibaar ijzer op lagers van water van olie. Dat houdt de aardrotatie stabiel.
-Aardolie is a-biotisch, niet fossiel. De aarde (lees kernfusie) maakt koolwaterstoffen aan. Derhalve geen energie probleem. Of peak oil etc.
-God beseft donders goed dat intelligent leven immens veel diversiteit en energie vergt. En dat is dan ook precies wat hij ons biedt.
-En verder: parallelle werelden bestaan niet, wishfull thinking.
-Tijd is wel degelijk een constante, en derhalve bestaat tijdreizen niet.
Verder deel II:
Ik denk dat de mens never ever achter bepaalde zaken zal komen zoals de krachten achter aantrekkingskracht en magnetisme. Plus dat deeltjes ontstaan uit het niets. Misschien doet God dit wel. Maar hij geeft dat niet prijs en dat is misschien maar beter ook.
Verder zijn we ook geen computersimulatie van een andere beschaving en bestaan we niet eens behalve in ons ‘hoofd’.
Aanrader (en reminder to myself) : lees Eureka eens van Edgar Allen Poe. (en yep, negatieve kritieken ondanks dat Einstein zijn Big Bang theorie overnam)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eureka_%28Edgar_Allan_Poe%29
En: wat was er eerder: de kip of het ei?
Zoek maar op Human Evolution. Die vraag is (dus) al beantwoord.
https://www.youtube.com/watch?v=r_bBEYK_6wE
Nou zo maar weer eens.
We zijn hier om ons te verwonderen.
Kadootje van God.
Thats it.
Maak er wat van.
Don’t be evil.
Laat je niet gek maken.
Eddy Drost
28 augustus 2015 op 17:28
Om misverstanden te voorkomen. Ik heb niets met religie. Eerder schreef ik hier: ” Pas als God los is van de Bijbel krijgt hij een eerlijke kans op een geloofwaardig bestaan.” Ik ben geen wetenschapper, maar gelukkig wel een kei in algebra. Ik schrijf liedjes. Ik kan geen noten lezen, laat staan schrijven, ik kan geen muziekinstrument bespelen en weet niet eens wat akkoorden zijn. Toch kan ik aan de hand van algebra een melodie uitrekenen. Als enige in de wereld. Dus ik vind het ook heel leuk om dingen algebra technisch helemaal na te snuffelen. De M Theorie gaat volgens mij wiskundig niet op. Het klopt gewoon niet en men komt er niet uit, ook niet door toevoeging van een elfde dimensie. Een zinloze noodgreep. Hawking en kornuiten zitten op een doodspoor. Bovendien is het wiskundig nooit uit te leggen dat er meerdere universums zijn. Alleen al de gedachte dat er een Multiversum zou zijn slaat nergens op. Het leven op aarde valt eigenlijk niet te verklaren. Of het nu God is of een schitterend ongeluk, wat maakt het ook uit? Wij zijn er! Ik ben net als u een heel aardige kerel, maar soms moet je voor, achter en naast principes blijven staan. Opzij is dan geen optie. Tenslotte en ik denk dat u dat met mij eens bent: het intelligente ligt altijd in het simpele verborgen”.
Zach Bos
28 november 2015 op 11:04
Feitelijk is het het Geloof dat de verbeelding aan banden legt, en nooit de Rede. De fantasie is vrij als zij fantasie mag blijven.
Laten we van de Rede aannemen dat zij redelijk blijft, en niet vrezen voor een schrikbewind van de ratio. De mens is tenslotte al onredelijk, daar hoeven we niets meer voor te doen.
Overigens is de strikte verdeling van de hersenhelften inmiddels achterhaald.