Kortom, mienskip-denken en kosmopolitisme kwamen in het Friesland van de jaren zestig als twee uitersten tegenover elkaar te staan. Die oppositie is in de huidige tijd verdwenen. Het adagium ‘iepen-mienskip’, dat voor de manifestatie CH 2018 hoog in het vaandel zal staan, kent geen tegenstelling tussen nationalistische identiteitsgevoelens en een open oriëntatie op de wereld, in casu Europa. De kosmos en de oikos laten zich voortaan broederlijk verenigen in een wonderlijke synthese. Zo werd het onverzoenbare uiteindelijk verzoend in een ultieme poging om Friesland voort te stuwen in de vaart der volkeren. Maar is het recente verleden wel verwerkt? Die vraag blijft knagen, ook als de euforie wat is bekoeld over de komende Europese aandacht voor de Friese culturele ambities. Of zoals de Spaans-Amerikaanse filosoof George Santayana (1863-1952) ooit heeft opgemerkt: ‘Wie de geschiedenis niet kent is gedoemd om haar te herhalen.’
Uit: De Fries die in de toekomst sprong, Fries m0dernisme in de jaren zestig.
