Le Roy die in de toekomst sprong
In de diepe trance van de Parijse slaapsteden herkende Le Roy de raadselachtige woorden van Debord over de ontvreemding van de tijd. Op een gedenknaald, die de architect Aillaud aan het begin van de wijk had laten plaatsen, stond letterlijk te lezen: ‘La Grande Borne … commencé a vivre en août 1971.’ Wat Le Roy vier jaar later aantrof was een getto waar de tijd letterlijk was stilgezet. Niet het leven was hier begonnen, maar de dood. Hij begreep dat de oplossing niet lag in het denken, maar in het doen. De beste kritiek kun je niet in woorden vatten, maar door aan de verbetering van de toestanden te werken. Die arbeid heeft Le Roy verricht, decennialang en onvermoeibaar en zonder een spoor van fatalisme, laat staan van wanhoop. Integendeel, Le Roy is de filosoof van de hoop.
‘De wereld bezit reeds lang de droom van een tijd, waarvan zij nog slechts het bewustzijn behoeft te bezitten om hem werkelijk te leven,’ schreef Debord. Le Roy heeft geprobeerd die droom te verwezenlijken. Het is een droom van een stad die bestaat uit de creatieve potenties van al haar bewoners. De droom van een ‘Homo Ludens in de Kosmopolis’. Of zoals Le Roy het zelf verwoordde, een droom van een ‘cultuur die evenals de religieuze culturen in het verleden, met behulp van de komende generaties volledig zal kunnen worden uitgebouwd.’
Uit: De Fries die in de toekomst sprong, Fries modernisme in de jaren zestig
Zie de Website van de Stichting Tijd
Aldus H.
15 maart 2016 op 01:58
Knal! Boeeeeemmm! Pssssieuuuuwww- BAM!KNAL! Skreeeeetcchhhzzz- boembamklets-rochelrochel-piep-krak kloink-kloink-stuiter-stuiter-iepe-iepe -iiiiiiieeeeee- kkkggggggg-ppprrrrrr-oembszz- piiiieeep-knal-boem, wok-wok-wok, krak-krak, grrr-grrrr, auw-auw-auw, klingklang-klingklonk-klets-klonkkloink-kdeng-kdeng-kdeng.
Rook-rook, stoom-stoom, hur-hur-hur. Poef, plof. Sizzle-sizzle, ppffffffft. Frrrrrrrrt. Kssssssiiiissssiiissssss.
Plus op de achtergrond dan nog het geluid van zo’n doordraaiend en losgeschoten wegrollend wieldeksel. U kent dat vast wel. Die op het laatst dan zo’n weng-weng-weng-weng-weng-vvvrrrrrrrtttt klingerdeklang geluid maakt.
Plus remsporen op de weg en diepe sporen in het gras en opgekrulde modder. Uiteengereten, kronkelende wormen en een verdwaasd kijkende mol minus een poot. En dan vlak voor de muur tot stilstand komen. Ziet u het voor u?
En daarna gaat er ineens voorzichtig zo’n luik open. Poef…kloink plus een hoop rook en stoom. Vervolgens zie je eerst wat plukjes haar en dan wat verdwaasd om zich heen kijkende verhitte koppies he?
Afijn,
We landed! Yes! Save and well!
Man oh man, what a bumpy ride weer eens again.
But was it worth the trouble? Yes!
Om maar met Prince te spreken: I’ve seen the future, oh boy it’s rough.
En Rutger H. vindt er dan weer dit van:
https://www.youtube.com/watch?v=NoAzpa1x7jU
Afijn. Eerst maar ff opfrissen, ‘bij de tijd komen’, bijslapen, alle emoties en indrukken verwerken, en dan
later de eerste indrukken maar eens weergeven.
Want die toekomst komma die is me der eentje punt uitroepteken
Aldus H.
15 maart 2016 op 02:55
Maar dan. Weer ff in het hier en nu.
Nooit geweten dat LeRoy zijn inspiratie(?) kwam van een … obelisk?
Want een gedenknaald is toch min of meer ook een obelisk.
Of min of meer? Het IS een obelisk. Of nog anders: OF je bouwt een obelisk, of je bouwt iets totaal anders.
Sommige kloppen volledig, andere weer totaal niet.
En de vraag die het tot nu toe bij mij oproept is: hebben de ontwerpers van deze ‘foute’ gedenk naalden eigenlijk wel begrepen wat de achterliggende gedachte was? Wat voor functie het had? Zo niet, dan is dat in feite wel heeel erg sneu… en héél erg beschamend eigenlijk… en een brevet van onvermogen…
Soms komen dingen nogal precies. Je kunt best vierkante wielen onder een auto zetten en dan zeggen dat ze immers ook van staal en rubber zijn, maar geen mens die zo’n auto zal kopen uiteraard.
Je kunt best theekopjes of emmers ontwerpen zonder bodem er in want artistieke vrijheid/interpretatie en zo, maar veel zul je niet verkopen.
En zo geldt het ook voor boodschappen. Als je een boodschap wilt overbrengen is het best handig om dit concreet te doen.
En al helemaal als dit herdenkingen betreft, oftewel iets met mensen die gestorven zijn voor de maatschappij.
Nou heb ik relatief nog niet eens zoveel onderzoek gedaan naar obelisken en pyramides en zo, maar een x aantal dingen weet ik toch wel.
En als je eenmaal het patroon herkent… want een kerktoren bijvoorbeeld? In feite ook een soort kruising tussen een obelisk en een pyramide. Toeval? Het kan. De Eiffeltoren? En waarom zijn er zoveel obelisken gejat uit Egypte? O.a door het Vaticaan? Afijn, dit weet ik ook allemaal nog niet, maar kennelijk werden ze wel als erg waardevol gezien.
En temeer als je de functie er van kent. Daarin ligt, wat mij betreft pas de echte -eeuwige/goddelijke- waarde.
Zender-ontvanger-transponder. Plus de rest.
Maar even in het kort:
Een obelisk is een zonnestraal. De zon is de ware god, (op de eerste dag het licht etc) en het is een teken van de mensheid als eer naar de goden in het universum verbeeld in een zonnestraal.
De obelisk behoort uit één stuk te bestaan, want anders krijg je gebroken stralen. De punt hoort ook scherp te zijn, net als een zonnestraal. En dus niet afgevlakt, of een bol of Jezuskruis erop. Zoals die in het Vaticaan. Dat verstoort letterlijk het licht PLUS de boodschap en de energie. Alsof je een hand voor een lamp houdt.
De obelisk kan mag wel degelijk op een voet staan. Hierin kunnen en mogen boodschappen/inscripties in. MISSCHIEN ook wel op, want het is het zendblok, en niet de antenne.
Dit zendblok MAG op de grond staan, maar op een viervoudige trap is misschien nog beter, want een viervoudige trap symboliseert in feite een pyramide…
De top van de obelisk is in feite een afspiegeling van een pyramide… (of beter andersom: een pyramide is een afspiegeling van de top van de obelisk)
Rondom de voet krijg je het zonnewiel. Deze MOET rond zijn, net als de zon. Elke andere vorm is fake/nep/brevet van onvermogen/slag in het gezicht van de Goden.
Van boven gezien, vanaf de goden dus, MOET een obelisk herkenbaar zijn als de zon. DAT was de achterliggende gedachte.
Dus: het was vooral en met name een ere en boodschap naar de zonnegoden. Een afspiegeling. En het Vaticaan heeft gemeend ten eerste deze te stelen en ten tweede er een kruis op te nagelen om deze ‘heidense religie’ te… ja wat eigenlijk? Overrulen?
Maar kort door de bocht: het hele christendom leunt ZWAAR op de religie van de oude Egyptenaren. Te beginnen met puur jatwerk.
Heden ten dage nog gewoon te zien op het St Pietersplein hoor: het plein IS in feite één groot zonnewiel… een ‘heidense verering dus’.
Ff verder in deel 2 over LeRoy.
Aldus H.
15 maart 2016 op 03:45
Ik ben een paar keer bij de Ecocathedraal geweeest. Lang geleden alweer toen ik in NL woonde. Toen ik er ooit voor het eerst van hoorde dacht ik ook echt aan een cathedraal.
Qua vorm en inhoud en zo, u kent dat wel. Een gebouw eigenlijk.
Wel, het is geen gebouw, maar wel een bouwwerk.
In feite een prachtig bouwwerk. Waarin de wortels van de natuur het cement vormen tussen de gestapelde stenen.
Gestapelde stenen? Waar kennen we dat ook alweer van? Oh ja, pyramides! Haha, dus de geschiedenis herhaalt zich.
Het zal ook een sniet.
Maar in dit geval dan anders. Is de ecocathedraal een Pyramide 2.0? Of 3.0 eigenlijk? Géén idee!
Maar ook leuk dat LeRoy ook zo bezig was met licht. En straling…
Dus ik zie de volgende overeenkomsten: het stapelen van stenen, het bezig zijn met licht, en wellicht geinspireerd door een gedenknaald, plus de kennis dat niets groeit zonder licht, maar dan toch geen énkel hiervan IN zijn ecocathedraal.
Dit begrijp ik echt niet. Opzet? Toeval? Brain glitch? Ff niet aan gedacht? Niet belangrijk?
Toendertijd viel me al op dat ik een aantal dingen miste.
Er is niet echt een plein. Geen ‘verzamelplaats’ dus, iets wat in de hele natuur voorkomt.
Er is ook geen ‘waterplaats’. Geen vijver oid. Water speelt geen rol.
Maar ook geen schuilplaats. Er is nergens een overkapping ( voor zover ik weet)
Maar ook niet echt een centrum of ontmoetingsplaats. Kennismaken, gedachten uitwisselen.
Er is ook niets(?) wat lijkt op iets met goden, religie oid.
Er is ook niet echt iets wat iets doet met ‘licht’, al dan niet een obelisk of zonnewijzer.
Ik kan het LeRoy helaas niet meer vragen, maar ik ben toch wel razend benieuwd waarom hij bepaalde ‘levensvoorwaarden’ heeft weggelaten.
Less is more? Of niet belangrijk/niet aan gedacht?
Ik heb werkelijk geen idee.
Heb ik het verkeerd gezien? Over het hoofd gezien?
Overigens heeft LeRoy toch wel een x aantal pyramide achtige vormen gemaakt. Ik heb maar weer eens even gegoogled op images, maar de meeste (alle?) zijn niet af.
Overigens is schuin naar binnen bouwen natuurlijk wel zo zeker, dus het hoeft absoluut niet pyramide achtig bedoeld te zijn.
Maar wat dan wel?
Samengevat: ik vind wat LeRoy – en zijn medebouwers- gedaan heeft prachtig, uniek en bewonderenswaardig, maar toch mis ik dingen en ik snap het niet helemaal.
Ook als je het vergelijkt met de pyramide van Mazlov dan ontbreken er dingen. Onderdak. Place to hide. Shelter.
Water.
Of is dit alleen nog maar de fundering van iets wat over 3000 jaar 300 meter hoog moet worden?
Anders gezegd: vragen, vragen. Mocht er iemand in de zaal zijn die mijn vragen kan beantwoorden, dan graag.
Zoek op images:
https://www.google.nl/search?q=ecokathedraal+le+roy
Wiki:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Louis_le_Roy