De problemen bij organisatie van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 zijn niet om aan te zien. Van de week werd bekend dat er veel minder geld binnenkomt dan geraamd. In het winnende bidbook werd nog uitgegaan van een begroting van 40 miljoen euro, maar dat is inmiddels bijgesteld naar 26,5 miljoen. Vijf onderdelen in het programma zijn al geschrapt, zoals een spa op een drijvende terp, een tentoonstelling over de romantische schilders uit het noorden en een online Museum of Love.
Dat kunnen we nog wel missen, denk je dan. Maar wanneer sneuvelen de 11 fonteinen? Straks kunnen we de tentoonstellingen van Alma Tadema en M.C. Escher ook op ons buik schrijven. We zijn blij gemaakt met een dooie mus, dat is ondertussen wel duidelijk. Geen wonder dat ze in Maastricht zich genaaid voelen. Het ontbreekt er nog maar dat de jury in Brussel is omgekocht. Maar na de recente berichtgevingen houd ik niets voor onmogelijk. Het hek is van de dam. De blubber komt boven.
Het roer moet om, dat is duidelijk. Na de eerste bezuinigingen in het programma van het bidbook zal de organisatie zelf afgeslankt moeten worden. De structuur van die organisatie was trouwens toch al zeer schimmig. Na het vroegtijdig vertrek van Ton. F. van Dijk werd ‘Cultural Director’ Lieven Bertels tot algemeen opperhoofd benoemd. Hij zou zich voortaan laten bijstaan door financieel directeur John Bonnema, wiens rol werd verbreed tot ‘Managing Director’.
Alles goed en wel, maar wie is toch in hemelsnaam die Lieven Bertels? Ik heb die goede man nooit mogen aanschouwen. Hij schijnt sinds kort in het voormalige Patershuis te wonen in de Bagijnestraat, naast Theater Romein.
Dat monumentale pand werd door de Gemeente Leeuwarden speciaal voor hem verbouwd. Het moet een mooi optrekje zijn geworden, zo mooi dat Lieven Bertels nooit meer naar buiten is gekomen. Zelfs interviews geeft hij niet. Voor de Friese media is hij volledig onbereikbaar en onbenaderbaar, niet in de laatste plaats omdat hij met zijn jetset voortdurend heen en weer vliegt tussen Leeuwarden en Australië.
Met zo’n man win je de oorlog niet. Je krijgt heimwee naar Guy Coolen. Ook dat was een ingevlogen jobhopper uit Vlaanderen die zo nodig het Frysk Festival van 2008 moest aansturen. Maar die ging tenminste nog wel eens met mij op een terras zitten in de Prinsentuin. Nee, die Lieven Bertels heb ik nooit gezien. Die man moet dus maar als eerste ontslagen worden. Dat scheelt tenminste tien projecten uit het bidbook.
Nu we het dan toch over ontslagen hebben, wat dacht je van Jacco de Boer? Die is met zijn kop meer bij het landelijk CDA bestuur dan bij de organisatie van CH 2018. Ook die kan maar beter meteen de Afsluitdijk over. Dat geldt trouwens voor het merendeel van de organisatie. Als ik het goed zie op de site van CH 2018, dan telt de staf inmiddels 27 goedbetaalde krachten. Dat kan minder zou je zeggen. Het wordt hoog tijd dat daar eens een crisismanager naar gaat kijken, iemand die verstand heeft van ontslagen en afvloeiingsregelingen.
Wie is daar beter voor geschikt dan de voormalige Keunstwurk-directeur Renée Waale. Zij is bekend met het cultureel veld in Friesland en weet als geen ander hoe je een organisatie moet afslanken. Dat doet zij feilloos en meedogenloos. Kortom, de juiste vrouw op de juiste plek. Alleen zij kan CH 2018 nog redden van de ondergang. Willen we meer of minder bobo’s? Minder toch? Dan gaat Renée dat regelen.
Het is trouwens onbegrijpelijk dat de organisatie de benodigde sponsorgelden niet bij elkaar weet te bedelen. Als dit niet lukt, wat lukt dan nog wel in Friesland? Wederom word ik nostalgisch. Mijn gedachten gaan terug naar het wonderduo Loek Hermans en Andries van Weperen. Dat waren twee golden boys, die in de aanloop van de manifestatie Fryslân 500 in 1998 moeiteloos zakken met geld bij het Friese bedrijfsleven wisten weg te slepen. Andries van Weperen liet zich ooit ontvallen hoe dat destijds in zijn werk ging. ‘Loek Hermans schiet het slot open en ik trap de deur in.’ Zo doe je dat dus . De bal rondspelen!
Maar dat zie ik de huidige CdK Jorritsma niet doen, om over die stoethaspel Ferd Crone maar te zwijgen. Met zo’n brekebeen sta je meten weer in de lift. ‘Nog een fijne dag verder!‘ Hoe vaak moeten de sponsorwervers van CH 2018 dat gehoord hebben, als ze weer eens met hangende pootjes de directiekamer van een Fries bedrijf uitstapten. Het zijn amateurs, pure amateurs. Maar ze worden wel als dure professionals uitbetaald. Wij hebben een killer nodig. Read my lips. Het wordt tijd voor Renée Waale.