Deze foto is gemaakt met mijn mobiele telefoon. Het is mei 2006. We varen per schip van Venetië naar de haven van Piraeus. Marijke komt naar me toe met de armen wijd. Ik weet niet meer waarom. Waarschijnlijk was het een geintje en speelde zij de waanzinnige geliefde op het achterdek. We maakten dat jaar […]
Deze foto was ik kwijt. Gisteren vond ik hem terug. Hij zat diep weggestopt in een doos. Het is ook niet het beeld zoals Marijke zich als jong meisje wilde herinneren. De foto is genomen in november 1968. Dat staat achterop met potlood geschreven. Marijke was toen zeventien. Ik kende haar nog niet. De foto […]
Marijke bij een Lourdesgrot in Zuid-Limburg, 1973 ‘Het lijkt of we niet meer kunnen rouwen, zoals we ook vergeten zijn wat het is om zwaarmoedig te zijn. Depressie is een modewoord geworden, omdat we niet meer lijken te weten dat de melancholie bij het leven zelf hoort. Tegelijk is er een wildgroei ontstaan in nieuwe […]
O tovenaar, o kracht, waar zijn de vogels toch gebleven, de kleine, warme, met hun ritselende veren, die zich van takjes stortten met een dikke keel; de twijgjes die zich verende herstelden van ’t licht gewicht, dat het zo sierelijk verliet? Het waren toch zo vele? Wanneer ik sterven moet, wil ik bij kleine vogels […]
Marijke in 1975 Gisteren is dan eindelijk de scootmobiel opgehaald. Vorige week zou het al gebeuren, maar ik was steeds van huis. De man van het Hulpmiddelen Centrum had hem begin mei ook komen brengen. Hij herinnerde zich Marijke nog en reageerde geschokt. Ik heb de oprij-plaat voor de drempel van de buitendeur ook maar […]
Marijke in 1969 ‘De buurt van je jeugd is het Rome van je leven’. Dat schreef ooit Bertus Aafjes. Ook hij werd – net als ik – in Amsterdam Oost geboren, niet ver van de Pythagorasstraat, waar Marijke woonde in de jaren zestig. Bovenstaande foto is in de Pythagorasstraat genomen, vlak bij haar ouderlijk huis. […]
Marijke in 1975 Gisteren wederom in Groningen. Ditmaal voor het bijwonen van de promotie van Anna Roos Zandstra, een vriendin van Renate en de dochter van Auke Zandstra. Pychosocial adversety and adolescents’ mental health problems, zo luidde de titel van haar proefschrift. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een dergelijk gebeuren […]
Marijke met Teigetje en Woelrat, 2010 Gisteren heb ik gezocht naar het boekje Niet meer dan een ademtocht van Anne Philipe. Het gaat over het overlijden van de Franse acteur Gérard Philipe verteld door zijn echtgenote. Ik las het eind jaren zestig en was onder de indruk. Ik kan het nergens meer vinden. Lezen gaat […]
Het moet een jaar of vier geleden zijn geweest, in Restaurant Sems aan het Gouveneursplein in Leeuwarden. Marijke hield van uit eten. De wijn werd door haar met zorg gekozen, en met nog meer zorg werd hij voorgeproefd. Niet zelden bouwde zij tijdens de maaltijd een bijzondere relatie op met de ober. Met een kwinkslag […]
Mei 2007. Marijke op het strand van de Atlantische Oceaan, dicht bij Cape Finisterre. Ze is gelukkig. Ze houdt een schelp tussen duim en vinger en zegt mij dat het een Sint-Jacobsschelp is. In de Romeinse tijd werd Cape Finisterre gezien als het einde van de wereld. Het is ook de ultieme bestemming van de […]
Deze foto is in december j.l, genomen. Eigenlijk zijn het twee foto’s die we van elkaar namen op een avond na de maaltijd. Ik wilde deze foto als nieuwjaarskaart gebruiken, maar Marijke vond dat niet goed. Na haar beroerte in oktober vorig jaar was ze erg kritisch op haar uiterlijk geworden. Ze zag daar meer […]
‘En dat is toch het laatste wat je verwacht in deze meest vreedzame omgeving die je in Friesland kunt vinden, direct onder de rook van Leeuwarden als een gigantisch poppenhuis van oude adel, waar het grind zo keurig is aangeharkt, het onkruid is gewied, de perken zijn gemaaid, de heggen gesnoeid en waar de tuin […]
Dekema State Jelsum, dinsdag 25 juli j.l. (foto gemaakt door een voorbijganger) Dekema State Jelsum, zondag 16 oktober j.l. (foto: Renate Mous) * fuortgean as fuortgean in soarte fan bliuwen is dan sil ik de siken wêze dêrsto nei gappest dan bin ik de knop dy’t út it beamhout spat de fûle eagen fan de […]
Ook gisteren nog viel er condoleance-post in de bus. Het begon begin vorige week met elke dag een stapel en gaandeweg werd het wat minder. Brieven en kaarten, meestal van mensen die ik goed ken, maar soms ook van mensen die ik nauwelijks ken of alleen op afstand. Er zitten ontroerende verhalen bij, herinneringen die […]