Marijke in 1979, in de achtertuin van ons huis destijds in Leeuwarden, Aldlân. De trui is ontworpen door de Japanse modeontwerper Kansai Yamamoto. Hij was beroemd in de jaren zeventig en tachtig en ontwierp onder meer kostuums voor David Bowie. Marijke hield van zijn ontwerpen en had meerdere truien van hem. Ook een heel mooi jasje. Ze hangen nog steeds in de kast. In de Willem Lodewijkpassage in Groningen was destijds een klein boetiekje waar je zijn kleren kon kopen. Ook in Parijs heeft ze wel eens iets van hem gekocht. Daar had hij een boetiek onder zijn eigen naam.

Gisteren was ik weer even in Groningen. Gwan had me uitgenodigd om samen naar een lezing te gaan. De psychiater Jim van Os sprak in het UMCG. Het onderwerp van zijn lezing luidde als volgt:  “Een andere manier om naar de diagnose van psychosegevoeligheid te kijken en wat betekent dat voor de behandeling?” Even iets heel anders dus.

Gwan heeft Marijke bijna net zo lang gekend als ik. Al sinds 1971. Marijke en ik hebben voor ons trouwen nooit samengewoond. Toen ik haar leerde kennen, woonde ze nog bij haar ouders thuis. Voor haar vader – stevig katholiek net als mijn vader, die toen overigens al dood was – was het ‘hokken’ van zijn dochter een onbespreekbare optie.

Maar we ‘deden’ het natuurlijk wel. Gwan zat in het complot en regelde onze eerste vakantie samen. Dat was bij hem thuis in Groningen, onder het mom dat hij gewoon thuis was. Maar Gwan was zelf ook op vakantie. Het was zomer 1972, in zijn kleine huisje destijds aan de Grachtstraat achter het Noorderplantsoen.

Na afloop van de lezing zaten we in een café aan de Grote Markt. Op tafel Belgisch bier en bitterballen. De verhalen kwamen los. Over Marijke natuurlijk, maar ook over een spiritistische seance die Gwan ooit op mijn kamer organiseerde bij wijze van practical joke. Marijke was daarbij en dat liep toen volledig uit de hand.  Het was in de winter van 1972, kort na de dood van Gwan’s vader, wiens graf Marijke nog onlangs bij toeval ontdekte op de R.K. Begraafplaats Vitushof in Leeuwarden.

We spraken gisteren over Bob Dylan, over Visions of Johanna. Volgens Gwan zijn mooiste song. Dat vond ik destijds ook, zei hij. Ik denk dat hij gelijk heeft.