Gistermiddag in het Fries Museum met Alex Kooistra en Heidi Douma (foto Dolph Kessler)

‘Ik weet nog dat ik jullie voor het eerst samen zag tijdens een opening in het Fries Museum. In de madeliefjes “tuin” speelde een bandje. Jullie waren de eerste twee bezoekers die op het gras samen dansten. Ik weet nog heel goed wat ik toen in mijn hart voelde : liefde. Ik dacht op dat moment wat zou het mooi zijn als ik dat in dit leven ook ooit mag ervaren met een vrouw. Daarna heb ik jullie vaak samen gezien op openingen, in de stad aan het shoppen of ergens waar bij toeval onze paden kruisten. Iedere keer wanneer dat gebeurde en wanneer ik met een open hart gedag kon zeggen of met (een van) jullie een gesprekje hart heb ik dat gevoeld. Oprechte liefde en een zuivere oordeelloze hartsverbinding tussen twee geliefden. Dat is zeer zeldzaam. Tot op heden ten dagen noem ik jullie namen als ik een liefdevol gesprek met mensen voer over de liefde. Heb vaak gezegd dat ik hoopte om ooit te mogen ervaren wat ik in mijn hart kon voelen als ik jullie samen zag.’

Dit is een fragment uit een lange mail die ik vorige week ontving van Alex Kooistra. Hij had pas onlangs vernomen dat Marijke is overleden. Dit is wat hij me liet weten, woorden waarmee hij mij wist te ontroeren. Dat van het dansen in het Fries Museum was ik zelf vergeten. Het moet al heel wat jaren geleden zijn geweest, in de tijd dat Van Krimpen de tuindeuren van de Kanselarij open gooide en een bandje liet spelen in de tuin.

Gisteren kwam ik Alex weer tegen bij de opening van de tentoonstelling Beladen landschap in het Fries Museum. Alex was in gezelschap van zijn nieuwe liefde, Heidi Douma. Dolph Kessler wist ons samen op  een foto te vereeuwigen. Er werd niet gedanst, maar er speelde wel een bandje. Het moet gezegd: het Fries Museum swingt weer. Het lijkt of de tijden van Wim van Krimpen zijn teruggekeerd. Directeur Kris Callens brengt schwung en joie de vivre in huis, en dat is meteen te merken. Niet meer van die benauwde consumptiebonnetjes, maar drank op schalen geserveerd met van die heerlijke, ouderwetse bitterballen. En de opening weer gewoon op zaal en niet in dat malle trappenhuis.

Kris Callens in gesprek met Dolph Kessler en mij

Het was druk en zo hoort het ook. Kris Callens begeeft zich onder het publiek en praat met jan en alleman. Hij is open en benaderbaar en zegt wat hij denkt. Ik fotografeerde hem toen hij stond te praten met Dolph Kessler. Even later wist Karianne Krabbendam zich tussen hen in te wringen zoals alleen zij dat kan, en stelde Kris Kallens aan mij voor. Dat leidde tot een bijzonder aangenaam, maar ook zeer inhoudelijk gesprek. Hoe lang is dat geleden, dat ik zo’n opening in het Fries Museum heb beleefd?  Met deze directeur ga je verlangen naar het zuiden. Nog even en er wordt weer gedanst in het Fries Museum.