Mussen hebben geen kapsones. Mussen zijn gewoon mussen. Soms zou ik willen dat ik een mus was. Het scheelt tenslotte maar één letter. Mus of Mous. Misschien is er destijds wat misgegaan op het toetsenbord van God. Misschien had ik eigenlijk een mus moeten zijn. Ik ben er gekomen dankzij een goddelijke typefout! Dat zou een geruststellende gedachte zijn. Maar stel dat ik gewoon ‘mus’ was geworden. Ik zou dan niet weten wat het is om een Mous te zijn. Een mus weet niet beter of alles wat leeft is een mus. Grote mussen, kleine mussen, meer is er niet.
Vorig jaar zomer kwam er een mus bijna bij ons binnen vliegen. Hij bleef zitten op de knop van het raam en leek even te twijfelen. Zou er dan toch iets zijn wat geen mus is? Iets heel anders? Een Mous bijvoorbeeld? Eigenlijk wilde hij wel verder komen, maar hij aarzelde nog even. Stel je voor dat die grote mus daar, geen mus is, maar zoiets als een Mous. Wat is dat dan, een Mous? Hoe zou het zijn, denkt die mus, om een Mous te zijn? Misschien is dat wel veel leuker!
Ik heb geprobeerd hem uit de droom te helpen. In mijn beste mussentaal heb ik deze mus vaderlijk toegesproken. Luister eens mus, Mous zijn is ook niet alles. Helemaal niet als je een Mous bent geworden door een typefout van de Schepper. Wees jij nou maar lekker een mus. Vlieg op! Je bent nu nog springlevend, straks ben je dood! Maar deze mus wilde niet luisteren. Hij bleef daar maar zitten op de rand van mijn Mousendomein. Misschien wachtte hij wel tot ik weg was. Wie weet wat hij dacht. Waarschijnlijk dacht hij helemaal niets.
Niets, dat is een mooie gedachte. Jean Cocteau werd eens gevraagd wat hij mee zou nemen uit een brandend huis, als hij maar één ding mee mocht nemen. Hij zei: “Ik zou het vuur meenemen.” Het vuur, als er iets mag overblijven in de tijd die mij nog rest, dan is dat het vuur. Het vuur is niets. Niets meenemen, dat is het vuur. Nergens spijt van hebben.
Misschien was dat het ook wel wat die kleine mus aan mij wilde zeggen, zittend op de knop van het raam, met daarachter de tuin in volle zomer: ‘Non, je ne regrette rien!’
‘Kleine Mus’ (Môme Piaf‘) zo werd Edith Piaf tijdens haar leven genoemd. Ze was de zingende mus van Parijs, een straatmus zonder spijt.