Vandaag was ik aan het klooien. Niets doen en toch heel druk bezig zijn. Dat overkomt me wel vaker de laatste dagen. Mijn nieuwe boek ligt bij de uitgever en die laat niets van zich horen. Een broedende kip moet je niet storen. Ik ken dat. Het heeft zijn tijd nodig, zeggen ze dan. Je mag blij zijn als je binnen twee maanden wat hoort.

Onderwijl is het moeilijk om met wat nieuws te beginnen. Stel dat ik het manuscript weer terug krijg met een afwijzing, dan kun je er donder op zeggen dat ik er weer volop mee aan de gang ga. Ik heb dat eerder meegemaakt.

Dan maar klooien dus. Vandaag was dat oude foto’s inplakken. Eerder al had ik een dik fotoalbum over Marijke haar jeugd gemaakt, pak weg de jaren vijftig en zestig. Mijn eigen foto’s uit die periode lagen overal verspreid. Maar die zitten nu ook keurig in één album. Met allerlei papieren erbij, zoals rapporten, spaarbankboekjes, kampeerkaarten, etc.. Het archief is weer op orde.

Zo stuitte ik ook op bovenstaande foto. Het is een klassenavond van klas 2b van het Ignatiuscollge in het schooljaar 1961-1962. Ik was dat jaar voorzitter van de klas en zit daarom in het midden van de bank. Rechts van mij zit Michel van Overbeek, links Nard Loonen en naast hem is nog een glimp van Hugo van den Hombergh te zien. Nard belde van de week nog vanuit Frankrijk. Als hij belt duurt ons gesprek doorgaans minstens een kwartier.

Aanstaande zaterdag zien we elkaar weer in Grand Café De IJsbreker in Amsterdam. Voor de vierde keer alweer, de reünie van klas 1B van het schooljaar 1960-1961. Het begon allemaal in december 2013 bij de presentatie van mijn boek Modernisme in Lourdes in de OBA in Amsterdam. Daar waren drie van mijn klasgenoten aanwezig: Hans Kraan, Michel van Overbeek en Kees Philips.

Van het een kwam het ander en sindsdien zien we elkaar elk jaar met alle onze klasgenoten op de eerste zaterdag van mei. Twee van hen zijn inmiddels overleden: Co Oud en Kees van Rooijen. Maar in onze gedachten zijn zij er elk jaar ook een beetje bij. Wij gaan gewoon door tot het einde, in de tijd die ons nog rest.