Het is al weer negentien jaar geleden dat Marée Blok en Bas Lugthart het idee voor de Elfstedenbrug hebben bedacht. In de zomer van 1998 kwamen ze zomaar bij mij binnenvallen. Ze hadden het ontwerp bij zich dat kort tevoren was afgekeurd door de kunstcommissie van Tytsjerksteradiel. Wat ik er van vond en of er niet meer mee te doen was. Toevallig was ik net bezig met de voorbereiding van het project ‘Pylgers nei Fryslân’ in het kader van het Frysk Festival dat parallel met de manifestatie Simmer 2000 zou plaatsvinden.

Wat zou het mooi zijn als in Bartlehiem – de plaatsnaam was ontleend aan een middeleeuws klooster Bethlehem geheten – in het jaar 2000, een betegelde brug zou komen, waar alle nog levende elfstedenrijders uit de twintigste eeuw bijeen konden komen. Een nieuw pelgrimsoord voor Friezen uit de hele wereld.

Het toeval wilde dat Henk Kroes juist benoemd was als voorzitter van Simmer 2000. Alles wat in dit monument verenigd was, leek samen te komen in zijn persoon. Niet alleen de Elfstedentocht met zijn heroïek en eeuwige roem, maar ook de samenkomst van alle Friezen in het jaar van de millenniumwende. Ik liet hem  het ontwerp van Bas en Marée zien en Henk Kroes was meteen enthousiast. En zo begon de bal te rollen.

Uiteindelijk werd het niet Bartlehiem, maar de Canterlandse brug op de weg tussen Lekkum en Giekerk, de laatste brug op de route van de Elfstedentocht. Het werd ook niet de zomer van 2000, maar het jaar daarop, dat het kunstwerk gereed kwam. Het werd zelfs een hele nieuwe brug, mede dankzij de intensieve samenwerking tussen de twee gemeenten Leeuwarden en Tytsjerksteradiel, want de brug lag exact op de gemeentegrens.

In de aanloop van het project, maar ook nog enkele jaren daarna, heeft Marijke de administratie van het project verzorgd. Dat was een hele klus met al die aanmeldingen, zelfs uit het buitenland. Ook de telefonische informatielijn heeft ze toen verzorgd. Elke week een middag sprak zij met elfstedenrijders uit de hele wereld. Daarbij kwamen heel wat verhalen los. Ik zou er een boek over kunnen schrijven, zei Marijke wel eens.

Vanochtend vroeg was ik weer even bij de brug samen met Marée Blok en Bas Lugthart. Ook tegelzetter Andries Planting was erbij. Onlangs zijn er wat tegels los gaan zitten. Er moet dus nodig onderhoud plaats vinden. Toen we bezig waren om de schade te inventariseren, dook op de achtergrond een jong bruidspaar op. Ze waren gekomen voor een fotosessie. Ik kon het niet laten en stelde de bruid en de bruidegom voor aan de beide kunstenaars die hen feliciteerden. Zo vaak zie je die hier niet. Puur toeval en wellicht een goed voorteken voor een lang en gelukkig huwelijk. It sil heve!