In het noorden van het land, vooral in Friesland, staan tientallen beelden van Jaap van der Meij (1923–1999). Betonnen kolossen vaak geplaatst toen kunst in opdracht van wezenlijke betekenis was voor de samenleving. Van der Meij maakte in de jaren zestig en zeventig met name in Noord-Nederland monumentale betonnen beelden, volgens een uniek productieproces. Hij […]
Dolph Kessler in gesprek met Kris Callens, vanmiddag in het Fries Museum. Zie: hier
Het is dinsdag 15 mei 2007. Marijke loopt in de straten van Bayonne, de hoofdstad van Frans Baskenland, waar we de Notre-Dame bezochten en logeerden in Hotel Javier. We waren op weg naar Santiago de Compostela. De volgende dag zouden we naar Pamplona afreizen, waar we eerst een bezoek brachten aan het bisschoppelijk paleis om […]
Eind september in Westdorpe in Zeeuws Vlaanderen. Een idyllisch tafereel, zo aan de witte wijn op een terras aan het water. Ik opende daar een tentoonstelling van Friese kunstenaars, die Wim Bors had georganiseerd. Jarenlang waren Marijke en ik al met Wim en Lucie bevriend. Wim zou in november 2010 overlijden. Ik mocht toen spreken […]
‘Tenzij je gelooft in een en leven na de dood hebben de doden niets aan onze rouw. Rouwen is een noodzake lijke maar egocentrische bezigheid. In de joodse tradi tie wordt de duur ervan dan ook beperkt tot een jaar. Een pervers neveneffect van het christendom is dat wij pijn als een deugd zien. Wie het onderscheid […]
Het is juli 2002. Even uitblazen in de tuin met een glas campari. Dat deden Marijke en ik vaak in die tijd. Er lagen een paar bewogen maanden achter ons. Eind mei was ik met FRyXOS naar Toulouse afgereisd. Daar was een internationaal taalfestival: het Forum des Langues du Monde. FRyXOS (een contaminatie van Frysk […]
Het is eind september. Marijke zit op het terras van het strandpaviljoen nabij Hindeloopen. We waren op de terugweg van de herdenking van de slag bij Warns. Tussen alle vlaggen hing daar dat jaar ook een Friese vlag, waarvan de pompeblêden vervangen waren door het silhouet van Mickey Mouse. Dat was een idee van Marga […]
Er gebeurde heel wat in 1997. Zo meende ik er goed aan te doen om te solliciteren naar de vacante directeursfunctie bij mijn eigen organisatie. Dat soort dingen moet je dus nooit doen. Ze moeten je vragen, anders benoemen ze iemand anders. Iemand die ze vooraf al in beeld hadden. Dat gebeurde nu dus ook. […]
We schrijven 23 december 1996. Het puzzelnummer van Praktikabel – een kunstenaarsperiodiek dat van 1992 tot 2002 heeft bestaan. – werd gepresenteerd op de Grote Praktikabel Puzzel Soirée die plaatsvond in het Fryslànhûs. Hierbij konden de aanwezige abonnees meedoen aan een puzzelwedstrijd, waarbij naar keuze de puzzel van Lode Pemmelaar of Ramon van de Werken […]
Het is mei 1995. Marijke en ik waren op vakantie in Zuid-Engeland. Jurriaan en Renate waren mee. Renate heeft de foto genomen denk ik. Er is geen kasteel dat we daar niet bezocht hebben. Ook Londen hebben we uitgebreid kunnen bezichtigen. Sightseeing in the nineties. Engeland was groen en mooi. De tijden werden gekenmerkt door […]
Marijke op de boot naar Terschelling. Het is ergens in 1994. Ze was mee op het schoolreisje van de Oldenije. Dat deed ze elk jaar. De leerkrachten stonden erop dat ze meeging, want Marijke kon goed orde houden. Ze was streng tegen belhamels, hield de meute bij elkaar en als het moest eronder. Op een […]
Ik zie twee mensen op het strand Vlak bij het water, hand in hand De zon zakt, ze zwijgen van geluk Ik ken haar net, want dat ben jij Ze lacht naar hem, hij lijkt op mij Maar dat kan niet, want ik maak alles stuk Ik kan die jongen toch nooit zijn Die rust, […]
Op 26 juni 1992 werd Marijke 41 jaar. Dat moest flink gevierd worden, zoals we dat deden in die tijd. Een sloot drank in huis en veel mensen over de vloer die met elkaar praatten, lachten en dansten dat het een lieve lust was… totdat de vogels gingen zingen. Daarna was de kamer plotseling helemaal […]
Op deze foto zitten we aan tafel in Hotel Olympik in Praag. Dat jaar waren Marijke en ik voor het eerst samen met de kinderen op vakantie in het buitenland. Een hele reis met de bus. Hotel Olympik was een modernistisch gebouw uit de jaren zestig aan de rand van de binnenstad. Het was gebouwd […]
Op dinsdag 8 april 1988 werd besloten om de Fryske Kultuerried op te heffen. Het zou nog drie jaar duren voor het echt zo ver was, maar dit was een onheilsdag. Black Tuesday. Ik krabde eens achter mijn oren en dacht: ‘Weg wezen hier!’ Het solliciteren werd nu zowat een dagtaak op zich. Overal in […]
Trappenhuis van De Hege Wier, Leeuwarden gistermiddag Vanaf het moment dat zijn vrouw ernstig ziek werd, was alles anders. Het echtpaar trok zich terug in hun huis in Maastricht. Hiddema werd mantelzorger; met zijn kantoor en met Baudet bemoeide hij zich niet meer. April vorig jaar stierf ze. ‘Dan krijgt je eigendunk een klap’, zegt Hiddema. […]
Of het nu Julius Caesar was of Caligula weet ik niet meer, maar samen met hem sta ik hier op de foto. Het is februari 1980. Marijke en ik waren in Parijs, in het Louvre. Ik droeg een houtjestouwtjes jas. Kort daarop kochten we de elpee Nightout van Ellen Foley. Ze was bekend geworden als […]
Eemakade hoek Alma Tademastraat Leeuwarden, Eerste Pinksterdag 2017 Eemakade hoek Alma Tademastraat Leeuwarden, 12 april 2016 (foto: Jacob van Essen) ‘Geloven vond ik voor mensen die niet moedig genoeg zijn om alleen te leven. Mensen die wanhopig naar troost zoeken en die niet kunnen accepteren dat er geen betekenis ligt in het universum. Het leek […]
‘Natuurlijk geldt ook voor de jihadisten dat er verschillen bestaan in intelligentie, opleidingsniveau en mate van religieuze kennis, zodat niet iedere jihadist dergelijke opvattingen even goed kan expliciteren. Deze opvattingen vormen echter wel, bewust of minder bewust, de horizon van de wereld waarin zij leven. Het jihadisme grijpt daarmee terug op het feit dat het […]
Marijke in Bilbao, mei 2007 Update 4 juni. Info van Josse de Haan: ‘Marijke loopt daar met de Baskische politicus Ramon Rubial – socialist en lid van de Baskische regering na de dictatuur (eind zeventiger jaren en begin tachtiger jaren). Beeld gemaakt door Casto Solano (1958), uit Navarra.’
soms daalt achter het huis een stilte neer die zich niet opdringt, eerder schuchter is, bedeesd de tuin woekert, de dagen worden anders afwezigheid heeft zich genesteld een leegte die er nooit eerder is geweest
