Moord op Engelina Feenstra werd opgelost doordat collega Zaaiman van de Technische Recherche op de gitaarhals de vingerafdruk van de latere voyeur/moordenaar vond. De gitaar hing overigens aan de muur tijdens het PD (plaats Delict) -onderzoek.

Rob Jungen, 24.1.2017

Nu in 2017 houdt het mijn gemoederen zo af en toe nog bezig. Engelina Feenstra haar zusje zat bij mij in de klas op de lagere school. Toen Sjoukje weer op school kwam mochten we er niet over praten.

H. Reede-Boersma. 20.7.2017

Twee reacties die onlangs werden geplaatst op mijn blog Lustmoorden in 1960  dat ik schreef op 24 mei 2013. Kennelijk houdt de moord op Engelina Feenstra de gemoederen nog altijd bezig. Gisteren ontdekte ik dat ook de andere moord die ik destijds beschreven heb, de moord op Joke van Groenendaal, onlangs in het nieuws kwam en wel op de site van Misdaadjournalist van Hendrik Jan Korterink. (zie:hier). Daarbij werd ook verwezen naar mijn blog van destijds.

De destijds 16-jarige Joke werd vermoord in een bos in Tegelen. Meer daarover: zie De Limburger. Joke zou nu dus 73 zijn geweest. Als de moordenaar nog leeft is hij in de tachtig. Hoe zou ’t hem zijn vergaan? Huub Mous schreef in 2013 over deze moord op ‘het meisje van zestien’ (zie hier)

Er is nu zelfs een lied over deze moord gecomponeerd, een moordballade. Meisje van zestien van Boudewijn de Groot heeft hiermee een Limburgse variant gekregen. Het zou mij niet verbazen als mijn blog de inspiratiebron is geweest voor deze moordballade, want ik was het die voor het eerst een verband legde met deze ballade van Boudewijn de Groot. Maar ook als dit niet zo mocht zijn, dan is het mooi dat nu ook dit Limburgse ‘meisje van zestien’ voortleeft in een lied.

Ik besloot dat blog Lustmoorden in 1960, destijds als volgt:

Beide moordzaken werden als schokkend ervaren, omdat ze het breukvlak leken te markeren van een nieuwe tijd: de jaren zestig die net begonnen waren. De wereld was opeens vol gevaar, maar de jeugd was niet meer te stoppen. Een meisje van zestien was in de publieke opinie het toppunt van kwetsbaarheid geworden. Het gelijknamige liedje van Boudewijn de Groot werd in 1965 niet zomaar een hit: ‘Arm kind, ach wat lig je hier stil…’ Alles hangt met alles samen, soms in een onvermoed verband.  Zoals het koren wuift in de wind en stormwind speelt met een enkel blad.’