Gisteravond was ik te gast bij de Lions Club van Leeuwarden. De leden kwamen bijeen in de bovenzaal van Grand Café Wouters. Weliswaar geen “l’Hôtel des Trois Faisans“, zoals in het befaamde chanson Les Bourgeois van Jacques Brel, maar je moet wat in deze provinciestad van het hoge noorden. Ik was benieuwd hoe maître Jojo et maître Pierre er uit zouden zien in hun Friese variant. Het is altijd weer een verrassing om te ontdekken wie lid is van een dergelijke club. Jaren geleden heb ik ook als eens voor zo’n illuster gezelschap mogen spreken. Toen trof ik tussen aanwezigen mijn mijn eigen huisarts aan. Ik ben toen meteen van huisarts veranderd. Nee, ik heb het niet zo op dergelijk genootschappen. Ik ben ook nooit gevraagd om lid te worden. Voor Rotary ook niet en zelfs niet voor de Vrijmetselaars.

Het zijn uitsluitend mannen die lid zijn van de Lions Club. De meesten vinden dat niet zo leuk, begreep ik. Het is ook een beetje uit de tijd. Het doet wat aan de SGP denken. Vrouwen hebben weliswaar hun eigen Lions Club, maar bij de mannen zijn ze niet welkom. Geen ‘#metoo’ dus bij de Lions. Hoewel we het daar in de nazit van mijn lezing wel uitvoerig over hadden. Maar dat was pas laat op de avond. Eerst met er nog geborreld worden en daarna gedineerd.

En natuurlijk mijn lezing, want daarvoor waren ze gekomen. Het thema was ‘tegendraads’. Daar heb ik maar ’tegenspraak en onbehagen’ van gemaakt, want ’tegendraads’ klinkt zo puberaal. Hoe dan ook, mij was gevraagd om iets te vertellen over hoe het is om tegendraads te zijn in de culturele wereld van Friesland. Jawel, ook de Lions dromen wel eens van andere opties in het leven.

Tijdens de borrel vooraf begreep ik dat Lions onder elkaar niet over politiek praten. Dat is not done. Net zomin als praten over je geloofsovertuiging. Toch werd er wel degelijk een minuut stilte gevraagd voor de maaltijd. ‘Hoe zit dat dan, weten jullie niet van elkaar wie er wel of naar de kerk gaat?’ vroeg ik aan mijn tafelgenoot. ‘We hebben wel onze vermoedens, maar daar blijft het bij,’ was het antwoord. Ik schat dat de meesten van de aanwezigen op een partij stemmen die zich in het centrum van het politiek spectrum bevindt: VVD, CDA,PvdA en D’66. Geen leden van de SP, het Forum voor Democratie, laat staan van de PVV. Een radicale of populistische Lion moet nog geboren worden.

Toch hebben de Lions wel degelijk iets te melden. Daar wordt ook alle ruimte voor geboden. Geregeld komt het voor dat iemand tijdens zo’n bijeenkomst de spreekwoordelijk zeepkist mag beklimmen. Hij mag dan zijn verhaal doen over iets wat hem dwars zit in de samenleving. Wonderlijk genoeg wordt daar dan niet gezamenlijk over gediscussieerd. Ook is het een goed gebruik dat leden tijdens de maaltijd een rondje aanbieden als daar een reden voor is. Die reden kan een verjaardag zijn, maar ook een kleine medische ingreep die goed is afgelopen. Zo kregen we gisteravond een rondje omdat iemand van de aanwezigen met succes van een euvel aan zijn prostaat was verlost. Met de klimmen der jaren zullen deze rondjes talrijker worden, zo dacht ik bij mezelf toen ik om me heen keek.

Ondanks enkele dertigers onder de aanwezigen, zweefde gemiddelde leeftijd zo rond de zestig, schat ik in. Maar voor de rest was het gezelschap zeer gevarieerd: ondernemers, een arts, een ex-notaris, een lid van de gemeenteraad en zelfs de ad-interim hoofredacteur van de Leeuwarder Courant zag ik aan een tafeltje zitten. En dan waren zeer nog niet eens allemaal. De voorzitter, die in het dagelijks leven de voorlichter is van de Provincie Friesland, had zich wegens ziekte afgemeld. En ook de bestuursvoorzitter van de Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden schitterde door afwezigheid. Maar dat doet hij wel vaker in dit gezelschap, zo werd mij verteld. Waarschijnlijk heeft hij iets teveel nevenfuncties om ook nog een trouw lid van de Lions te kunnen zijn.

Afijn, om zes uur had ik mijn eerste glas wijn in de hand en om half acht mocht ik dan eindelijk met mijn verhaal beginnen. Vooraf had ik heimelijk de hoop gekoesterd dat iemand tijdens mijn lezing verontwaardigd de zaal zou verlaten en beneden aan de bar de avond zou voortzetten. Maar dat gebeurde niet. Er werd met aandacht geluisterd naar mijn tegendraadse betoog. En er waren na afloop heel wat vragen. Of mijn lezing geslaagd was, durf ik dan ik ook niet te beweren. Als een dergelijk gezelschap tevreden is over je optreden, moet je op je tellen passen. Voor je het weet sta je zelf ook tussen maitre Jojo et maitre Pierre en praat je alleen nog maar over je zelf. Zo ging ook mij af gisteravond….. Et moi, je parle encore de moi.