‘Onnadenkend is hij die meer gedachten heeft dan tijd.’ Wie zei dat ook al weer? Het fenomeen tijd leent zich bij uitstek voor allerlei tegeltjeswijsheid. Met de tijd word je wijs, maar wijs word je niet door je tijd goed te besteden. Met de tijd is het raar gesteld, je hebt tijd nodig om iets te bereiken, maar als je het bereikt hebt, dan kom je erachter dat je geen tijd hebt om er nog van te genieten. Tijd is te kostbaar om te verkwisten, maar niet kostbaar genoeg om er alles voor opzij te zetten. Wat is trouwens erger: bezwijken onder een stapel boeken die je nog moet lezen of verdrinken in een zee van tijd?

Aan de Ecokathedraal in Mildam wordt inmiddels zowat een halve eeuw gebouwd. Inderdaad, waar blijft de tijd? Om halftien gisteren was ik samen met Oeds Westerhof en fotograf Jacob van Essen in de Ecokathedraal. We waren daar voor een fotoshoot die nodig is voor het komend nummer van het tijdschrift De Moanne. Daarin verschijnt een interview dat Elske Schotanus onlangs ons beiden heeft afgenomen. Dit naar aanleiding van de negen workshops die Oeds en ik dit jaar zullen geven over ‘ecokathedraal denken en werken’.

Zie ook: hier

Jacob van Essen haalde mij ’s ochtens met zijn auto op van huis, en onderweg naar Mildam hadden wij elkaar heel wat te vertellen. Bij het Frysk Festival van 1995 en 2000 was Jacob de officiële ‘festival-fotograaf’. Zo kwam het dat ik destijds veel bij hem in de auto zat op weg naar projecten her en der in de provincie. Jacob heeft bij het festival van 2000 ook meerdere keren Oeds Westerhof gefotografeerd zonder dat hij dat wist, want Oeds wast toen de acteur die kolonel Sjaarda speelde. Bij het slotgebeuren in Westhem herkende Jacob als eerste dat Oeds het was geweest die deze rol had gespeeld. In de aanloop van dat festival had hij in datzelfde Westhem een van de mooiste foto’s gemaakt van Louis de Roy, want ook Le Roy speelde een rol in het festival van 2000, alleen zou dat niet zo best aflopen (Zie HIER)

foto: Jacob van Essen

Het was koud en mistig gisteren en in de Ecokathedraal hing een merkwaardige sfeer. Toen Jacob van Essen zijn eerste foto’s op zijn toestel bekeek, zei hij dat deze hem deden denken aan de ontvoeringszaak van Gerrit Jan Heijn, die eindigde op een mistroostige plek diep in de bossen. ‘Waar is het lijk?’ vroeg hij zich af.

Die verzuchting bracht mij op een prachtig idee. Wat zou het mooi zijn om een detectiveroman te schrijven met als titel ‘Het lijk in de Ecokathedraal’! Direct vlogen er allerlei gedachten door mijn hoofd over de plot van het verhaal en hoe het lijk uiteindelijk gevonden zou worden in een sarcofaag-achtig bouwsel helemaal op het eind van het wonderbaarlijke terrein van de Ecokathedraal vol ogenschijnlijk prehistorische bouwsels.

Ik heb me wel eens laten vertellen dat hier in de zomernacht van de zonnewende ook wel eens heksenkringen bijeenkomen. Dat maakt het verhaal alleen maar spannender. Agatha Christie draait zich om in haar graf als ze deze ingrediënten voor een verhaallijn zou horen. Ooit las ik haar boek Murder she wrote, waarin het lijk uiteindelijk gevonden wordt in een tuin langs een spoorlijn, waar het verstopt lag in een oude sarcofaag. De manifestatie Leeuwarden 2018 zou een mooi decor kunnen vormen voor deze ‘whodunit’.

foto: Jacob van Essen

Bovendien kan de factor tijd een belangrijke factor zijn in het boek, zoals dat altijd het geval is als er sprake is van een al dan niet geloofwaardig alibi. Wie was op het moment van de moord op de ‘plaats delict’? Dat is altijd weer een kwestie van tijd. Oeds zou als ‘directeur legacy’ van Lwd 2018 natuurlijk een van de verdachten kunnen zijn. Misschien wel de hoofdverdachte. Ik heb daarom ook maar meteen een duidelijk signalement van hem genoteerd. Hoewel, een man met zo’n opvallende broek loopt niet lang vrij rond, als hij als verdachte in beeld komt. Ook als zijn alibi zogenaamd klopt als een bus. Zo’n broek loopt veelsteveel in de gaten….