(foto: Peter Wouda)

Tja, dat was me wat gistermiddag. Bij de workshop over het ecohathedrale denken van Louis Le Roy had Oeds Westerhof op de valreep afgezegd. Het gevolg: Peter Wouda en ik moesten nu ieder anderhalf uur vol lullen in plaats van een uur. In zo’n situatie denk ik altijd: God zegen de greep. Uit de losse pols begon ik te improviseren over de filosofie van de tijd bij Henri Bergson en de invloed daarvan op het denken van Louis Le Roy, en dat doorspekt met allerlei anekdotes en persoonlijke herinneringen aan ‘de wilde tuinman’ uit Oranjewoud die bij leven ook wel ‘de Billy Graham van het onkruid’ werd genoemd. Maar ook Billy Graham is al dood. De tijd hâldt gjin skoft, zogezegd.

Maar wat is er met Oeds aan de hand? In mijn eigen mailbox had ik eerder al een cryptisch mailtje aangetroffen met de volgende mededeling:

‘Door onvoorziene omstandigheden (voor de duidelijkheid, heeft niks met waterpistolen te maken), kan ik aanstaande woensdag niet aanwezig zijn.’

Daar word je ook niet veel wijzer van. Zou het dan iets te maken hebben met mijn verdachtmaking dat Oeds er op uit is om de.nieuwe directeur van een provinciaal kunststituuit te worden, waarin alle medewerkers van CH 2018 een plek zouden vinden? Daarmee zou niet alleen de ‘legacy’ van CH 2018 zijn veilig gesteld, maar ook Oeds’ eigen positie na dit gebeuren. Vorige week had Oeds in de Leeuwarder Courant laten weten dat wij ons hier geen zorgen over hoeven maken. Naar aanleiding van een lezing meldde de LC het volgende: :

‘Westerhof hield de 30 aanwezigen voor dat Friesland de komende jaren moet blijven investeren in cultuurtoerisme. Daar horen incidenteel ook grote producties bij. Tevens zou er een organisatiestructuur moeten komen om voor voldoende impulsen te zorgen. Zelf zal hij daarin geen rol spelen, benadrukte hij.’

Oké, dat weten we dan. Maar welke rol gaat Oeds dan wél spelen als het doek is gevallen en iedereen zijn koffers heeft gepakt? Blijft de ervaring en expertise van Oeds voor Fryslân behouden? Anders gezegd: kiest hij voor it heitelân, of voor het grote geld elders?

In mijn lezing over Louis Le Roy memoreerde ik nog het feit dat Le Roy ooit het aanbod kreeg om een groot project uit te voeren tijdens de Documenta in Kassel. Daarvoor werd hem een budget van enkele tonnen aangeboden. Le Roy  weigerde echter dit uiterst lucratieve aanbod omdat men hem niet de garantie kon geven dat hij bij de uitvoering van dit project onbeperkt de tijd zou krijgen. Jaren daarvoor had een andere beroemde Fries, Abe Lenstra, een blanco cheque van AC Milan geweigerd, omdat hij het heitelân niet wilde verlaten. Maar dat waren andere tijden. Wie kiest er nu nog voor Fryslân als het grote geld lonkt?

Gisteren hoorde ik de ware reden waarom Oeds bij de workshop verstek moest laten gaan. Hij was op het laatste moment uitgenodigd door het organisatiecommitee dat in Hannover werkt aan den verkiezing van de stad tot culturele hoofdstad van Europa. (zie: hier) De ‘legacy’ waar Oeds aan werkt ligt wat hemzelf betreft dus eerder in Europa dan in Fryslân. Dat mogen we nu wel concluderen.

Het was een prachtige dag gisteren, een workshop met fantastische cursisten uit alle uithoeken van het land. Maar Oeds stond op de luchthaven van Hannover en dacht bij zichzelf: ‘What a beautiful day!’

Hoe je het ook wendt of keert, het blijft een wonderkind die Oeds. Zo’n talent moet toch voor Fryslân behouden blijven! Zeg nou zelf.

Maar ach, geef hem ook eens ongelijk. Straks mag hij in Brussel nog komen adviseren hoe het nu verder moet met het cultuurbeleid in de Europese Unie. En anders wel over het Europese landbouwbeleid. Bijvoorbeeld over de prangende vraag hoe je een deuk in een boterberg moet slaan.

(zie ook mijn blog: Het pakje boter van Oeds)