Gisterochtend in Deinum op de plaats delict

Gisteren fietste ik door Deinum, een dorp onder de rook van Leeuwarden. Daar stond op de hoek van de Spoorstrjitte en de Sint Janswei tot voor kort een kunstwerk van Ids Willemsma. Er was al eerder gedonder mee. Marten Kuiphoff, die vanuit zijn huis op dit kunstwerk uitkeek, had daar moeite mee. De Leeuwarder Courant besteedde in maart uitvoerig aandacht aan deze zaak. Er volgde telefonisch overleg tussen Ids Willemsma en Marten Kuiphoff, maar dat liep op niets uit.

Marten Kuiphoff bij ‘De Sipel’ van Ids Willemsma (foto: Niels Westra, Leeuwarder Courant)

Het aanbod van Ids Willemsma om eens bij Kuiphoff thuis te komen kijken hoe erg dat uitzicht was, werd afgeslagen. Ook het zoeken naar andere locaties in overleg met dorpsbelang liep op niets uit. Het kunstwerk, dat de geabstraheerde vorm van een ui laat zien (de ui die op de toren van Deinum staat), was speciaal voor deze plek ontworpen. Schaal en maat klopten precies. Dat kun je niet zomaar even overplaatsen naar een andere plek.

Maar nu is het kunstwerk verdwenen. Ra ra hoe kan dat?

Ik belde aan bij Marten Kuiphoff, maar die was niet thuis. Ook de andere buren waren er niet. Net toen ik weg wilde rijden kwam er een man langs die vroeg: “Zoekt u iets?’’ Ik vroeg hem of hij wist waar het kunstwerk was gebleven. Het was Jan Tromp, die even verderop woonde. Hij wist waar het kunstwerk zich bevond. Het was onlangs weggesleept door een aantal mensen, onder wie Marten Kuiphoff, en het stond nu bij loonbedrijf Hiemstra aan het begin van het dorp.  

Ik fietste naar loonbedrijf Hiemstra aan ’t Holt 22.  Daar trof ik een aantal loodsen met veel tractoren. Twee jonge mannen waren aan het werk. Mijnheer Hiemstra zelf was er niet, zo hoorde ik. En van een gestolen kunstwerk wisten zij niets. Hiemstra zou pas om vijf uur weer thuis komen.

Ik fietste weer naar huis en ging zoeken op internet. Daar trof ik het 06-nummer van mijnheer Hiemstra. Ik belde hem op en vroeg of er een kunstwerk van Ids Willemsma ergens bij hem in een loods stond. Hij antwoordde nerveus: “Dan moet je bij Kuiphoff zijn. Daar weet ik niets van! “ 

Daarna heb ik de politie gebeld om aangifte te doen van diefstal van een kunstwerk in de openbare ruimte. Ik had twee mogelijkheden zei de politie. Aangifte doen, maar dat zou vandaag nog geen actie van de politie tot gevolg hebben. Of de politie kon eerst zelf eens op het terrein van Loonbedrijf Hiemstra gaan kijken.

Aldus geschiedde.

Gisteravond heb ik mijnheer Hiemstra nog eens gebeld om te vragen hoe het afgelopen was met die politie aan zijn deur. Hij reageerde geïrriteerd en liet nogmaals weten dat ik bij Kuiphoff moest wezen en niet bij hem. Maar Kuiphoff neemt niet op. Ik zei tegen Hiemstra dat we de zaak konden oplossen als het kunstwerk weer terug op zijn plek zou komen.

“Je moet bij bij Kuiphoff wezen,” zei hij.

Uiteindelijk gooide hij de haak erop. Om zeven ’s avonds belde ik Kuiphoff opnieuw, en nu kreeg ik hem wel aan de lijn. Ik legde hem de zaak voor en vroeg hem of wij – als verstandige mensen onder elkaar – de zaak niet in een gesprek konden oplossen. Maar dan wel onder één voorwaarde, dat het kunstwerk eerst weer terug op zijn plek komt. Die voorwaarden accepteerde Kuiphoff niet. Wel bevestigde hij dat het kunstwerk door zijn toedoen inmiddels ‘in depot’  staat. Daarmee was het gesprek in feite afgerond.

Later op de avond kreeg ik nog Eppie Meetsma aan de telefoon, voorzitter van het dorpsbelang Deinum. Ze waren druk bezig met het zoeken naar een oplossing, zei hij. Ik bood aan om daar aan mee  te helpen. Maar wederom onder één voorwaarde, dat het kunstwerk eerst weer terug op zijn plek komt. Dat weigerde hij.

Ik zal vandaag opnieuw de politie bellen om alsnog aangifte te doen. Eigen rechter spelen is verboden in dit land. Ook in Friesland. Zelfs als het om een kunstwerk gaat. Daar blijf je met je tengels van af.