Beste Bert,
We zien elkaar volgende week dinsdag i.v.m. het project Tabula rasa. Tegelijk speelt de zaak Erfgoed Fundaasje. Je hebt steeds gezegd dat je die twee zaken uit elkaar wilt houden. Dat respecteer ik. Maar ik vind ook dat – nu het uur van de waarheid nadert – de situatie onhoudbaar wordt. Als je na de brief van Goasse Brouwer en mij onverhoopt mocht besluiten dat het standpunt van Tresoar ongewijzigd blijft, dan is het voor mij – wat Tabula rasa betreft – einde verhaal. Het lijkt me goed om je dit nu al vast te laten weten. Er zit een rotte plek in je organisatie en die heet Luc de Vries. Het wordt hoog tijd dat je daar tegen optreedt. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Met groet,
Huub
Dit mailtje stuurde ik aan Bert Looper op 7 juni j.l.. Daar was heel wat aan voorafgegaan. Sinds februari heb ik op verzoek van Goasse Brouwer geprobeerd te bemiddelen in een hooglopend conflict tussen de stichting Erfgoed Fundaasje en Tresoar. Onderwerp: een achterstatllige betaling van 30.000 Euro en een verschil van mening over een overeenkomst. Tegelijk was ik in allerlei kunstprojecten direct betrokken bij Tresoar en daarnaast had ik met Bert Looper te maken in het bestuur van twee stichtingen op het terrein van de beeldende kunst.
Het mailtje dat ik op 7 juni stuurde was een laatste poging van mij om Bert Looper op andere gedachten te brengen. Dat mocht niet baten. In een antwoord liet Bert Looper mij weten dat de laatste brief van Goasse Brouwer voor hem geen aanleiding gaf om zijn standpunt te wijzigen. Hij zag geen nieuwe inzichten of feiten. De persoon Luc de Vries (lid van het managementteam van Tresoar) was voor hem niet meer relevant omdat hij nu zelf het standpunt van Tresoar verdedigde. Tevens vroeg hij mij om mijn voornemen om te stoppen met Tabula rasa te heroverwegen. Zo stelde hij:
“Het is jammer, maar soms onvermijdelijk dat partijen een verschil van mening hebben, maar dat hoeft toch niet ‘de rest’ te bepalen. Ik waardeer jouw inzet en kennis en creativiteit enorm en je vertrek uit Tabula rasa zou een groot verlies zijn. “
Voor mij echter was de kous af. In een eerder overleg, waarbij Luc de Vries namens Tresoar het woord voerde, had ik hem betrapt op een aperte leugen die hij – ook na mijn uitdrukkelijk verzoek – niet wilde herroepen. Het ging over de vergaande betrokkenheid van medewerkers van Tresoar bij de vervolgprojecten in de samenwerking van de stichting Erfgoedfundaaise. Dat was een cruciaal punt omdat Tresoar zich steeds op het standpunt stelde dat Goasse Brouwer in zijn eentje te hard van stapel was gelopen. Toen deze leugen niet van tafel ging, heb ik het dat overleg met Luc de Vries acuut beëindigd.
Nadien schaarde Bert Looper zich volledig achter het standpunt van Luc de Vries. Sterker nog, alles wat Luc de Vries had gezegd, zou niet meer aan de orde zijn, omdat Bert Looper nu namens Tresoar sprak. Toen werd voor mij de zaak duidelijk. De leugen regeert bij Tresoar. Bert Looper trekt een te grote broek aan. Om goede sier te maken voor de buitenwacht initieert hij allerlei activiteiten op het terrein van de beeldende kunst, wat niet tot de kerntaak van Tresoar behoort. Op zich is dat in hem te prijzen, want hij pakt zaken op die het Fries Museum laat liggen. Maar tegelijk verwaarloost Bert Looper het leiding geven aan zijn eigen organisatie. Hij schrikt ervoor terug om een lid van zijn eigen managementteam te corrigeren. Dat geeft alleen maar gedoe, waardoor er minder ruimte komt voor de directeur om zijn eigen hobby’s uit te leven. Zo ontstaat er een zelfstandige toko binnen een organisatie, met alle kwalijke gevolgen van dien. Een rotte plek heet dat.
Gisteren was in de Leeuwarder Courant een artikel te lezen over deze zaak (zie hier). Aan het slot van dat artikel probeert Bert Looper het probleem te verbloemen door te verwijzen naar een mogelijke bemiddelingspoging van drie wijze mannen. Dat laatste is echter een gepasseerd station, omdat de beoogde wijze mannen zich hiervoor niet wilden lenen. Bovendien wordt de kern van de zaak hiermee andermaal onder het tapijt geveegd. Er is iets goed mis bij Tresoar. Binnen deze organisatie heerst een angst- en doofpotcultuur. Bovendien maakt de directeur misbruik van macht en gemeenschapsgeld.
Eerder al hadden Goasse Brouwer en ik uit naam van de stichting Erfgoed Fundaasje een brief gestuurd naar de Leeuwarder Courant, bedoeld voor de opiniepagina. De LC weigerde echter dit stuk te publiceren. Bij deze publiceer ik die brief alsnog, mede namens Goasse Brouwer:
Misbrûk macht en mienskipsjild
Stichting Erfgoed Fundaasje krewearret al jierrenlang foar it opspoaren en feilichstellen fan agrarys erfgoed. Foar de útfiering hawwe wy in gearwurkingsoerienkomst sletten mei Tresoar, dêr’t it oparbeidzjen konkreet it trasearen, dokumintearen en argivearen omfiemet. Sadwaande hawwe wy yn 2017 yn ’e mande mei Tresoar trije projekten útfierd dêr’t beide partijen finansjeel yn bydrage soenen. Tresoar komt har ôfspraken lykwols net nei en stiet dêrtroch sa’n € 30.000,00 by Erfgoed Fundaasje yn ’t kryt.
Hoe komt soks by in ynstitút dat bestiet by mienskipssin? By Tresoar manifesteare har sletten ôfdielingen, inte op burokrasy en ûneigentlik gebrûk fan macht. Dêrmei anneks hinget yn en om Tresoar hinne in eangstkultuer. Boppedat hat de direksje de rezjy net oer it eigen bedriuw en is dy ek net fan doel om dy te nimmen.
De direksje bestuiveret ûnderwilens mei mienskipsjild eigen hobby’s dy’t bûten de kearntaken fan Tresoar lizze. Sa wurde rojale bedraggen út in budzjet fan Tresoar reserveard foar útstallings oer byldzjende keunst. Tagelyk wurde projekten net betelle dy’t wol hearre ta de kearntaken en yn gearwurking mei tredden ta stân kommen binne.
Nei ytlike fersiken om te beteljen en oan oare tasizzingen te foldwaan en nei oerlis sûnder ein, hat Erfgoed Fundaasje op ’t lêst it ferantwurdlike bestjoer fan ’e Stichting Tresoar frege om ta te sjen op it neikommen fan ’e ôfspraken. It bestjoer nimt lykwols syn ferantwurdlikens net. It hat ús antwurde dat it soks net dwaan sil omdat it fan betinken is dat dit gjin bestjoerskwestje is, mar in saak fan ’e direksje. It kolleezje fan bestjoer lit de slachter hjir syn eigen fleis keure.
Fanwegen it boppeneamde hat ûndertekene Huub Mous him út fjouwer projekten weromlutsen dy’t yn ’e mande mei Tresoar – bûten Erfgoed Fundaasje om – plakhawwe soenen. De direksje mient lykwols dat dy safolle kredyt hat, dat dy har dêr net oan steurt en bliuwt by misbrûk fan macht en mienskipsjild.
Net allinnich Erfgoed Fundaasje hat hjir lêst fan, mar ek gâns oaren dy’t har net frij achtsje om hjir mei nei bûten te kommen omdat se knevele wurde ûnder dit reginte-rezjym. Heech tiid dat regaad makke wurdt yn dizze doofpotkultuer.
Ut namme fan Erfgoed Fundaasje,
Goasse Brouwer
Huub Mous