Verdwaald in het labyrint
van mijn weifelende geest
ben ik zoek gegaan naar wie ik was,
de cowboy die ik vroeger ben geweest.
‘Ic ben niet bang’
schreef ik op stoepen, ramen, ruiten.
Ik hield van indiaantje spelen na de les.
Ik had een hoed, een bijl, een mes,
pistolen die met water konden spuiten.
Zo ging die mooie jeugd voorbij.
De meisjes kwamen, zij het nooit voor lang.
De spoken die ik ’s avonds zag op het behang
verdwenen. Een andere pistool ging spuiten.
En zie, de angst die kwam.
***
Zie hier:
Directeur LF2018 natgespoten bij IepenUP Live
