Het was een avond om nooit te vergeten.
Twee oeroude zielen, dezelfde gedachten.
Meer wellicht dan wij mochten verwachten.
Er is iets tussen ons dat vriendschap mag heten.
Geen drang nog om het als meer te benoemen.
Het is wat het is en zo mag het bestaan.
Verwacht niets, dat is liefde, je hart laten gaan.
Zielsverwantschap, ook zo mag je het noemen.
Voor de stormuit de hemel zijn wij samen geboren.
Ouder misschien dan de zon en de maan.
Als fossiel blijft de liefde voor eeuwig bestaan.
Ook al zien we de oogst niet, alleen de wind in het koren.
