In zijn profetische boek De dramademocratie dat in 2001 verscheen – kort voor de moord op Pim Fortuyn – betoogt de Belgische socioloog Mark Elchardus dat onze westerse democratie steeds meer wordt bepaald door de wetten van de media. De burgers worden niet meer vertegenwoordigd door de politiek. De media scheppen collectieve beelden en voorstellingen waar politici noodgedwongen naar handelen. Politici krijgen steeds meer het aanzien van acteurs in een soapserie. Hun succes hangt af van hun mediagenieke charisma en de kwaliteit van hun acteerprestaties. De invloed van de burgers wordt op deze wijze uitgehold. De vertegenwoordigers van de media, die de dramademocratie genereren, kunnen het proces, waar zij in meegesleurd worden, niet meer kritisch doorzien, laat staan een halt toeroepen.

Aan die gedachtegang moest ik denken toen ik vanochtend de krant las met de uitslagen van de verkiezingen. Scoren in de politiek doe je tegenwoordig  door je – via de media – te richten tot de onderbuik van de samenleving. Thierry Baudet begrijpt die hoofdwet van de dramademocratie wonderwel. Let op mijn woorden: het  wordt straks nog erger dan in 2002. Nederland loopt weer eens voorop. De dramademocratie wordt hier definitief in praktijk gebracht. Thierry Baudet for president!

Ik ga emigreren! Maar helaas…. vluchten kan niet meer. Het is wat Gerard Reve ooit schreef:

Wat wil het volk?
Niet veel goeds, dat is zeker.
Dus ga ik de straat op,
met mijn eigen vaandel
Waarop geschreven staat:
Vrijheid! Ziekte! Ouderdom!
Lang leve de dood!