• 

Ondanks de hitte buiten op het Oldehofsterkerkhof was het gisteren een volle bak in de Gysbert Japicxzaal van Tresoar. Dat is sinds jaar en dag het Pantheon van de Fryske literatuer, waar de – met wisselend succes – geportretteerde Fryske skriuwers zwijgend aan de wand hangen, mijmerend over de eeuwige roem die ze met hun gelauwerde pennenvruchten hebben verworven. Eeuwige roem in it heitelân, wat wil je nog meer…

In het kader van de tentoonstelling van Ids Willemsma was er een poëziemiddag gepland voor dubbeltalenten. Naast Ids Willemsma gaven ook Grytsje Schaaf, Elske Kampen en Anne Feddema acte de presence. Bert Looper had zijn vakantie met een dag uitgesteld om de bezoekers welkom te heten. Vandaag vertrekt hij naar Honfleur in Normandië, waar zich een museum van Eric Satie bevindt, zo liet hij mij in het voorbijgaan weten.

Poëzie met warm weer is geen sinecure, maar de dubbel-begaafde Fryske dichters deden volop hun best. Ids stal de show met zijn lange gedicht ‘Buorman Dada’ dat hij kreunend en steunend ten beste gaf. Zijn voordracht hield het midden tussen een aanval van winderigheid en een poëtisch orgasme. Maar ook Anne stelde zijn gehoor allerminst teleur met zijn pakkende performance.

Onderwijl dwaalden mijn gedachten af naar Berlijn in het jaar 1990 – 29 jaar geleden alweer – toen ik samen met Ids en Anne wandelde op de Kurfürstendamm. Ik op schoenen en Ids op klompen, als een Friese Crocodile Dundee verdwaald in de grote metropool. En Anne, ja… Anne wie oeral thús. Ook – en misschien wel vooral – in Berlijn, waar hij later nog vaak zou terugkeren.

Tijdens zijn performance gistermiddag leek het soms of zijn zelfportret aan de muur, dat hij ooit mocht schilderen nadat hij was bekroond met de Gysbert Japicxs prijs, even knipoogde naar het gehoor.

I found a picture of you, hoorde ik mezelf denken.