Veertien jaar lang ben ik nu bezig met het schrijven op internet. Writing on a road to nowhere … je zou er moedeloos van worden. Drijvend op een stuurloos schip op de Stille Oceaan. Toch is dat niet het gevoel dat bij mij beklijft. Schrijven op internet geeft mij een zekere rust in de kop. Ik kan niet zeggen dat ik door het dagelijks opschrijven van zinnen in verschillende gradaties van zin en onzin de zaak vanbinnen op orde breng, maar het geeft wel een soort basale ontspanning in mijn brein. Ieder zijn gekte, denk ik dan. Je hebt mensen die postduiven houden. Ik schrijf elke dag mijn weblog en soms over mijn dromen van de nacht.
Vannacht had ik een wonderlijke droom. Misschien wel omdat ik gisteren mijn draai niet goed kon vinden. Ik zat alleen in Café Fire aan de stille kant van de Nieuwestad in Leeuwarden. Het café was helemaal leeg en officieel ook gesloten vanwege corona. De zaken gingen niet goed zo te zien. Buiten had ik al kunnen constateren dat er twee letters van de gevel waren gevallen. Baby light my fire! Maar dat kon niet meer. Er kwam een donkere gestalte binnen gekleed in een sneeuwwitte jas. Ongevraagd ging hij pal tegenover mij zitten en bestelde een koffie met een moorkop.
Wij raakten met elkaar in gesprek zonder elkaars naam te kennen. Achteraf bezien is dit een van de meest wonderlijke gesprekken geweest die ik ooit in al mijn dromen met iemand gevoerd heb. In minder dan een kwartier passeerde een zeer uiteenlopend scala van onderwerpen de revue, variërend van astrologie, mystiek, buitensensorische waarneming tot de tanende kwaliteit van moorkoppen.
De gestalte tegenover mij kreeg een bijna buitenaardse gedaanteverandering die de efemere indruk wekte van een tropische vlinder in Hollandse melkchocolade. De aard van de conversatie droeg er toe bij dat deze ontmoeting de sfeer benaderde van het verhaal Die Verwandlung van Kafka, maar dan in omgekeerde volgorde.
Ik ontkwam er uiteindelijk niet aan om de betovering te verbreken en de vlinder naar zijn naam te vragen. Maar toen ik zag dat zijn gezicht in een grimas vertrok en hij begonnen was met het langzaam maar heel uitdrukkelijk uitspreken van zijn naam …. werd ik wakker met een schok …. en …. a crazy feeling.