Thom Mercuur, Hannie Kamstra en Bartle Laverman, Kortrijk 2007
Mijn blog Good Vibrations van 23 september j.l. ging over de vraag ‘wat is taal?’ Maar ook: wat is het eigene van een taal, van de Fries taal bijvoorbeeld? Het ging over van alles, maar vooral ook over de – al dan niet foutieve – gedachte dat elke taal een eigen werkelijkheid creëert, een bestemming wellicht, een lotsverbondenheid. Mijn betoog begon met een citaat uit een oud verhaaltje van mij, waarin ik vertelde hoe ik mij in een open sportwagen – met Good Vibrations van de Beach Boys op de autoradio – liet rondrijden op de Leeuwarder rondweg.
Aangekomen op het Europaplein zag ik de fontein met de vogel van Fokma. De stad uitrijdend keek ik in de achteruitkijkspiegel en opnieuw zag ik de fontein met de vogel van Fokma. Toen ik dat verhaaltje ooit scheef, wist ik nog niet dat ik 35 jaar later uit het raam van mijn nieuwe werkkamer zou uitkijken op de fontein van het Europaplein, met de vogel van Fokma.
Het lijkt een cirkel in mijn leven die telkens weer terugkeert. Een cirkel misschien, die iedereen in zijn eigen leven op eigen wijze moet ervaren. Je zou het een vorm van thuiskomen kunnen noemen. Coming home again. Dat woord ’thuiskomen’ klinkt heel anders in het Fries: thús komme
Hoe dan ook, mijn blog Good Vibrations inspireerde Bartle Laverman tot het schrijven van onderstaand gedicht, dat ik vandaag andermaal publiceer.
