Archief

Archief voor april, 2021

Een leegte die geen leegte is

Ik had vannacht een bijzondere droom. Ik stond op een podium tegenover een zaal vol mensen die ik probeerde ergens van te overtuigen. Wat dat was, weet ik niet meer. Hoe ik ook aandrong, het lukte me niet. De groep ging gewoon zijn eigen gang. Deze mensen hadden mijn raadgevingen helemaal niet nodig. De zaal […]

Lees de rest

Wolken in Amsterdam

Lees de rest

Het ritme van de eenzaamheid

‘Ik herinner mij De Cloet vooral als een eigenzinnige, onvoorspelbare leraar. Zoals er zoveel zonderlingen waren in dat lerarencorps van het IG.  Mij mocht hij niet zo. Hij vond mij achterbaks. Op een keer liet ik aan Michel van Overbeek, die naast mij zat in de derde klas, een kauwgum-plaatje zien van Brigitte Bardot met […]

Lees de rest

Verloren religie als ziektebeeld

In de jaren zestig werden de als versleten ervaren godsdienstige opvattingen door theologen vertaald in termen die pasten in een eigentijds referentiekader. Voor dat ‘vertaalproject’ werden verschillende grammatica’s  gehanteerd, al
naar gelang de voorkeur van de desbetreffende theologen. Bij Paul Tillich en Rudolf Bultmann was deze grammatica een variant van het existentialisme geweest. Bij de radicale […]

Lees de rest

Reve lezen in een seculiere tijd

Gisteren was het 15 jaar geleden dat Gerard Reve op 82-jarige leeftijd in een Belgisch verpleeghuis overleed. In die tijd mocht ik meewerken aan een driedelige documentaire die door Gryt van Duinen werd samengesteld voor Omrop Fryslân. ‘Meelezer’, zo werd ik genoemd in de aftiteling. Gryt had mij gevraagd om in de boeken van Reve passages […]

Lees de rest

Er komen andere tijden!

Dit is de foto die ik heb laten afdrukken op de achterflap van mijn boek Het virus van melancholie. Hij is vorig jaar genomen op het strand van Terschelling. Keurige foto, niets op aan te merken. Geheel volgens de richtlijnen van het schrijversportret, die ik beschreven heb ik in mijn blog Leek ik maar een […]

Lees de rest

Paaswandeling in een schuldige buurt

Afgelopen zondag, op Eerste Paasdag, maakte ik een wandeling door de De Rivierenbuurt in Amsterdam. Ik moest daar zijn om familiaire redenen die hier verder niet terzake doen. Zo liep ik door de statige straten als de Rijnstraat, Kuinderstraat, de Hunzestraat, de Zomerdijkstraat en de Kinderdijkstraat… Ik zag de atelierwoningen in de Zomerdijkstraat, waar ooit Jan […]

Lees de rest

Christen zijn na de dood van God

Elk jaar weer luisteren mensen – gelovig of ongelovig –  in de Goede Week diep ontroerd naar de Mattheus-Passion. Deze componist was meer dan wie ook diepgelovig.  Steeds minder van de bewonderaars van Bach zijn nog gelovig, maar de muziek is er voor hen niet minder om. Sterker nog, ze beluisteren dit lijdensdrama liever in […]

Lees de rest

Kees ’t Hart, Vestdijk & het christendom

‘Met zijn voorkeur voor de Griekse en Romeinse godenwereld zet hij zich af tegen de christelijke denkwereld. Hij pleit impliciet voor meer magische, prechirstelijk denk- en handelwijzen. Vestdijk is eerder een magiër dan een wetenschapper.’ In deze zin van Kees ’t Hart, op pagina 250 van de brievenroman De Toetssteen, die hij onlangs samen met […]

Lees de rest

Kees ’t Hart & de literaire bubble

Misschien had ik dit alles iets subtieler moeten verwoorden. Soit. Maar ik ging er vanuit dat jij wel tegen een stootje zou kunnen. In het verleden heb ik vergelijkbare aanvaringen gehad met Wim Brands en Michaël Zeeman, beiden even beroemd als jij. Van die twee had ik ook gedacht dat ze wel tegen  een stootje zouden […]

Lees de rest

Kees ’t Hart en zijn crazy feeling

In zijn roman De keizer en de astroloog schetst Kees ’t Hart een beeld van de jonge Vestdijk als een geestelijk gestoorde die een ontmoeting heeft met Keizer Wilhelm II die van 1918 tot aan zijn dood in 1941 in Doorn verbleef, niet ver van de woning van Vestdijk. De ‘Vestdijk’, die in deze roman […]

Lees de rest

Waar is de gulle lach op heden?

Beste Kees, Met humor is het net zo gesteld als met smaak. Daar valt niet over te twisten, en dat zal ik dus ook niet gaan doen. Maar rancuneus, nee. Dat is het laatste wat ik voel ten aanzien van jouw erkenning en roem.  Het gevoel dat mij bekroop bij het lezen van je boek […]

Lees de rest