Archief voor juni, 2021

Zwijgen is goud

Op deze foto loop ik op een camping in de richting van de camera. Ik loop de toekomst in, al die jaren tegemoet waar ik op dat moment nog geen weet van had. Het is ogenschijnlijk een toevallig moment, stilgezet in een stroom van voortdurend veranderende momenten die ook wel ‘de tijd’ wordt genoemd. Elke […]

Lees de rest

Waarom zijn de bananen krom?

Het heelal is gekromd, zei Einstein. maar dat zijn de bananen ook. De hedendaagse kosmologie is – voorzover ik er iets van begrijp – puur mentale bellenblazererij. We weten niet eens of het heelal eindeloos uitdijt, ooit weer gaat krimpen of in een eindeloze fluctuatie van ontploffen en krimpen is verwikkeld. De vraag hoe het […]

Lees de rest

Zien of de rivier nog rivier is

Gisteren was ik op bezoek bij mijn oudste zus die al enige tijd in een verpleeghuis in Arnhem woont. Vooraf ben ik nog even naar Huissen gefietst om te zien of de rivier nog rivier is. De Huissensedijk ligt er nog, en zo reed ik langs de uiterwaarden waar nu een snelweg doorheen loopt. Eenmaal […]

Lees de rest

Leven in dezelfde wereld

L’histoire se répète. Twee bijna identieke foto’s van Barcelona, vanuit de lucht genomen door mijn zoon Jurriaan. Alleen… er zit zes jaar tussen. De wereld is zes jaar ouder inmiddels en er is heel wat gebeurd in het leven. In ieders leven, neem ik aan. De tiid hâldt gjin skoft, zeggen de Friezen. We leven nog steeds […]

Lees de rest

Pake met pensioen

BAKHUIZEN. Aan den kantoorhouder bij den post- en telegraafdienst, den Heer M. D. Mous alhier, is met ingang van 1 Jan. 1928 op zijn verzoek (om gezondheidsredenen) eervol ontslag verleend. Voor ons dorp en omgeving is dit een zeer onaangename tijding. De heer Mous was gedurende bijna 45 jaar aan dit kantoor werkzaam. Als jongen […]

Lees de rest

Met de wind in de zeilen

Lees de rest

Wordt verwacht

Psychiatrie, filosofie en theologie zijn de terreinen die mijn belangstelling trekken en het heeft enige tijd geduurd alvorens ik besefte dat in het centrum van die belangstelling de historische figuur van Adolf Hitler staat. Ik raakte gefascineerd door de vragen de hij oproept, maar ook door de impact die hij achteraf beschouwd op mijn leven […]

Lees de rest

Don’t worry about me

Ooit heb ik eens een geïmproviseerde toespraak gehouden op een speciaal belegde avond op het Ignatiuscollege. Dat was niet ongebruikelijk, want leerlingen van de hoogste klas werden in die tijd wel eens gevraagd om te ‘impoviseren’. Dat wil zeggen, voor de vuist weg een verhaal houden voor een volle aula. Ik was in die tijd […]

Lees de rest

Aan gene zijde van het graf

‘Daar ik onmogelijke kan weten wanneer mijn laatste uur zal hebben geslagen; daar op mijn leeftijd de ogenblikken die een mens zijn vergund nog 
slechts bij wijze van genade, of veeleer met een onverbiddelijke gestrengheid 
worden toegemeten, zal ik hier, uit vrees voor een onverhoeds heengaan, nader 
ingaan op een werk dat ik ondernam om […]

Lees de rest

Mei ouwe seun yn Barcelona

De ziel krijgt bij zijn geboorte een woonplaats en een naam en daarna tolt hij rond in de ruimte van de tijd. Bovenstaande foto is gisteren genomen. Ik sta hier met mijn zoon Jurriaan na een wandeling door Harlingen. Jurriaan was alleen, want zijn echtgenoot Desiderio (zie: hier) zit in Spanje. We spraken over heden, […]

Lees de rest

Geen prijs, wel waardering

Vorig jaar om deze tijd was ik druk bezig met het manuscript voor mijn boek Het virus van de melancholie. Het moest voor 1 september af zijn, want dat was de deadline om mee te doen aan de Van Helsdingen-prijsvraag, die om de twee jaar wordt uitgeschreven door de Stichting Psychiatrie en Filosofie. In november […]

Lees de rest

Geen religie zonder mythe

Het complotdenken lijkt eigen te zijn aan deze tijd van corona. Maar is dat wel zo? De mens is van nature een complotdenker. Zonder complottheorie zou het leven ondraaglijk zijn. Zonder complotten waren er geen scheppingsverhalen in de wereld gekomen, geen goden- en heldensagen, geen verhalen over het ontstaan van het kwaad, geen mythen en […]

Lees de rest

The old man and the sea

Lees de rest

Leeuwarden über alles!

Ik was ontslagen vannacht, maar ik liet het er niet bij zitten. Mijn bureau had ik midden op het Zaailand gezet en daar ging ik gewoon door met werken, ook al werden alle papieren nat. Op mijn bureau lagen stapeltjes boeken, keurig opgestapeld. Eén stapeltje was helemaal gewijd aan Geli Raubal, de eerste vriendin van […]

Lees de rest

Geloven op het Scheldeplein

  Circus op het Scheldeplein, 1955 (foto Beeldbank Stadsarchief Amsterdam) Scheldeplein, Amsterdam. De nieuwe RAI staat er nog niet. Ik sta voor garage waar de halte is van de bus. DODGE staat er te lezen op de gevel. Als ik me omdraai kijk ik uit over het eindeloze opgespoten land met in de verte de […]

Lees de rest

Terug in Amsterdam

Links: Amsterdam 1957. Rechts: Amsterdam, gisteren in de Eemsstraat Eerst dankzij het bewustzijn komt het niets in de wereld. In de angst ontdekt het bewustzijn zichzelf als een onbestemde vrijheid die is losgeslagen van elke geborgenheid. Het leven is onbestendig. In de moederschot bestond geen angst, alleen een onschuldig kabaal van klotsende geluiden. Ik weet […]

Lees de rest

Oud Zuid bestaat niet meer

We schrijven juni 1959. De vijfde klas van de Peetersschool ging op de foto. Op de tweede rij helemaal links zit ik. Je kunt zien dat ik nodig naar de kapper moest. Mijn bril kwam pas twee jaar later. De foto is genomen op het schoolplein van de Nicolaes Maes-school, want daar had de Peetersschool […]

Lees de rest

Op weg naar Holwerd

Met enige regelmaat zoek ik Fred Landsman op in zijn atelier in Holwerd. Er is altijd wel een reden om de draad weer op te pakken. Zo’n bezoek heeft een vast ritueel. Als je aankomt met de fiets dient de forse torenspits van Holwerd zich al van verre aan. Na wat klepperen met de brievenbus […]

Lees de rest

We zullen doorgaan !

‘Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terecht  komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.’ Aldus Albert Einstein, niet de eerste de beste dus. […]

Lees de rest

Even terug in Leeuwarden

Zie ook mijn blog: Silvia is still going strong

Lees de rest

UPDATE: Kris Callens in De Moanne

Vanochtend kreeg ik het bericht dat Kris Callens in het eerstvolgende nummer van De Moanne tekst en uitleg zal geven over zijn presentatiebeleid in het Fries Museum. Dat zal hij doen zonder mij. Callens had ook nooit groen licht gekregen voor een duo-gesprek met mij in De Moanne, hoewel hij dit wel expliciet beweerde tegenover […]

Lees de rest

Rectificatie

Lees de rest

Lunch op het trottoir

Lees de rest

De Vlaamse bluf van Kris Callens

Bovenstaand bericht was vorige week heel even te lezen op de site van Omrop Fryslân. Daarna werd het bericht verwijderd en was het volgende te lezen.  Ra ra hoe kan dat? Heel simpel: Kris Callens is boos, heel boos. Navraag bij Omrop Fryslân deed blijken dat hij de redactie benaderd heeft met een dringend verzoek […]

Lees de rest

Eerbetoon aan Gjalt Walstra

‘In diepste duisternis blijft altijd iets van het licht bewaard’ Deze woorden schreef ik op de kop af 25 jaar geleden op papier. Ze waren bestemd voor de opening van een tentoonstelling van Gjalt Walstra in Galerie Ooggetuige in Beetsterzwaag. Van de week las ik ze terug, toen ik mij voorbereidde voor dit eerbetoon aan […]

Lees de rest

Mooie vrede op het Amstelstation

Gezicht op het Amstelstation, januari 1964 (eigen foto) Waar blijven dromen als je wakker wordt? Waar komen ze vandaan? Ik weet het niet. Soms vraag ik me af of zelfs dromen toch nog bewaard blijven, ook al kun je er niet meer bij. In een enorm geheugenarsenaal bijvoorbeeld, dat diep onder de wereld ligt, worden […]

Lees de rest

Red Skies over Paradise

Lees de rest

On the road again

Lees de rest

Bijna even sterk als de oceaan

De Willem Ruys was een groot Nederlands passagierschip. In 1953 kwam het in de Rode Zee in aanvaring met de Oranje, maar de schade bleef beperkt tot een beschadigde boeg. In 1965 werd het schip omgedoopt tot de Achille Lauro. Het werd in 1985 door Palestijnen gekaapt. Ik kan me dat nog herinneren. Volgens mij […]

Lees de rest

De jongen die de Waddenzee redde

 ‘Nu de Friezen het plan hebben twee dijken naar Ameland te leggen, wil ik hier 
iets over zeggen. Het “Grote Waddenplan” schijnt door de Provinciale Staten 
van Friesland enthousiast te zijn ontvangen. Laten nu alle mensen, jong en 
oud, die het belang van het behoud van het Waddengebied, zoals dat nu is, 
inzien, grootscheeps in […]

Lees de rest