Psychiatrie, filosofie en theologie zijn de terreinen die mijn belangstelling trekken en het heeft enige tijd geduurd alvorens ik besefte dat in het centrum van die belangstelling de historische figuur van Adolf Hitler staat. Ik raakte gefascineerd door de vragen de hij oproept, maar ook door de impact die hij achteraf beschouwd op mijn leven heeft gehad. Zonder oorlog geen roaring sixties. Sterker nog, zonder Hitler geen babyboomers. Mijn generatie dacht heel even alles goed te kunnen maken wat onze ouders hadden nagelaten. Wij wilden opnieuw beginnen alsof er geen kwaad in de wereld bestond. Make love! Not war! Maar veertig jaar later, bij het aanbreken van een nieuw millennium, hadden de babyboomers hun beste tijd wel zo’n beetje gehad. De ‘linkse elite’ kwam in de beklaagdenbank te staan toen het populisme overal de kop op stak. Het hedendaagse populisme gaat uit van een ‘gedeelde geschiedenis’ van de natiestaat. Dat collectieve sentiment kreeg zijn  beslag in zoiets vaags als ‘een kern-identeit’ die weliswaar voortdurend bediscussieerd wordt, maar daarom wel degelijk zou bestaan. Thierry Baudet spreekt in dit verband over een ‘pre-politiek sociaal fundament’. Dat is een metafysisch begrip dat moeilijk te funderen valt, tenzij je accepteert dat dit ‘pre-politiek sociaal fundament’ ook Blut und Boden zou kunnen zijn. De babyboomers daarentegen waren kosmopolitisch. Hitler zou gezegd hebben: ‘De babyboomers zijn joods!