De indringende voorstellingen mystificeren de werkelijkheid, maar laten tegelijk niets te raden over. Het geheim wordt uitgekleed, getoond in zijn naakte waarheid, zonder een zweem van ironie of relativering. Deze beelden zijn er niet om te behagen. De trance van een verdwaalde heremiet op het Wad heeft zich getransformeerd tot een vertelling in beelden die in een staat van voortdurende wording verkeren. Fred Landsman schildert niet. Het lijkt of het schilderen zich in hem voltrekt. Het binnen wordt buiten en omgekeerd. Het einde is zoek, zoals ook de wereld verdwijnt in een ver verschiet achter de torenspits van Holwerd. 

(Werk van Fred Landsman is dit najaar te zien in Museum Belvédère)