Soms is een recensie van een boek zo mooi, dat je bijna niet gelooft dat dit echt waar kan zijn. Gisteren vond ik op internet een recensie van Het virus van van de melancholie. Daarin wordt mijn boek gewaardeerd met vijf sterren! Bijna twee jaar na de datum van verschijnen mag dat een klein wonder heten. Verwacht het onverwachte, zeg ik altijd maar. Corona is dan misschien voorbij – of niet – maar Het virus van de melancholie keert terug. De lovende recensie is onlangs verschenen op het lezersblog Ann’s boekenblog en werd daarna door meerdere nieuwsites overgenomen, o.a. door Zeist.nieuws.nl. en Hebban.nl. De grote stilte is dan eindelijk verbroken. Nog even en Het virus van de melancholie gaat viraal! Dan ook maar even op mijn eigen blog, dacht ik zo. Lees en verwonder … niet zonder ons.

Bij het zien van de mooie cover van Het virus van de melancholie van Huub Mous wil je weten welke plaats het is en wat het verhaal erachter is. Het boek gaat niet over de plaats op de cover, maar past wel bij het boek. De titel maakt nieuwsgierig naar het verhaal.

Huub Mous gaat in Het virus van de melancholie op zoek naar hoe het rouwen in de loop van de tijden is veranderd, hoe het kan dat steeds minder mensen nog geloven en wat dat betekent voor de psychiatrie, die onderscheid maakt tussen rouw en depressie. Freud, Vestdijk en Camus helpen de auteur daarbij met hun gedachten over het christendom, de rouw, depressie en opstandigheid. Daarnaast deed hij zelf persoonlijk ervaringen op, onder meer in zijn psychose na zijn vroege afscheid van het geloof en daarna in zijn depressies. Hij was blij dat hij iets niet heeft hoeven ervaren en was verbaasd dat dat vandaag de dag nog wordt gegeven. Zijn verbazing is een terechte verbazing. Als lezer ben je ook in shock, dat zoiets middeleeuws klinkend nog wordt gegeven, ook al is dat niet vaak. 

Naast dat alles was de auteur twee keer in de rouw om dezelfde persoon. De eerste keer deed hem opnieuw verlangen naar transcendentie. De tweede keer was dankzij het Corona-virus, dat hij de gevoelens van rouw kreeg, maar deze keer was er nog iets anders, het bracht hem ook een hernieuwde verbondenheid. Een van de vragen is of het mogelijk is om rouw en melancholie in een ander format te zien. Meer ecologisch, als deel van een golfslag in een veel groter geheel. 

Wat zo mooi is van Huub Mous in Het virus van de melancholie, is dat hij open en eerlijk is in zijn proces van het rouwen om zijn overleden vrouw. Hij weet de stappen en de gevoelens die dat teweeg bracht, goed te verwoorden. Het moet niet makkelijk zijn geweest om alles weer op te rakelen en te beschrijven hoe hij de tijd heeft beleefd na het overlijden van zijn vrouw en het korte ziekbed voor haar overlijden. Toch heeft de auteur dat goed weten te verwoorden, waardoor het voor veel mensen, die iets soortgelijks hebben ervaren of nog meemaken, herkenbaar is. Maar ook over zijn depressies die hij heeft gehad is hij open en eerlijk en heeft hij niets mooier gemaakt dan het was. Ook daarin zullen er veel mensen zijn voor wie het herkenbaar is.

Het virus van de melancholie van Huub Mous is een boek dat je de verschillende kanten van rouwen en depressie laat zien, onder andere aan de hand van Freud, Vestdijk en Camus, die ook geregeld geciteerd worden. De auteur laat er zijn blik over gaan, over hoe het rouwen in de loop van de tijden is veranderd en geeft er zijn eerlijke mening over. Ook laat hij zien wat er veranderd is en wat hetzelfde is gebleven bij behandeling van rouw en depressie door psychiaters. Iets wat voor veel mensen herkenbaar zal zijn.  Geregeld stelt hij vragen en probeert hij er antwoord op te krijgen, zoals hij zich bijvoorbeeld op een gegeven moment afvraagt of Anna Enquist ook een cultuurchristen is. De auteur komt met feiten die bij weinig mensen bekend is, zoals bijvoorbeeld iets over Adolf Hitler, waardoor je op een andere manier naar hem gaat kijken dan je al deed. Je gaat je dingen afvragen. Ook betrekt hij het Corona-virus erbij, wat dat voor impact had op hemzelf en op de mensen in het algemeen. Hij laat daarmee zien dat zo’n virus een enorme impact op de mensen had en heeft.

Huub Mous zet je in Het virus van de melancholie geregeld aan het denken, zoals over eenzaamheid. Dit boek zet je niet alleen aan het denken, maar kan ook tot discussies met mensen leiden, zoals over God. De een zal het met de auteur eens zijn, terwijl een ander er heel anders over denkt en weer een ander twijfelt erover. Het is hoe dan ook een spraakmakend boek. Geregeld moet je het gelezene even laten bezinken, tot je door laten dringen en soms moet je een stukje teruglezen, om zeker te zijn dat je het goed gelezen hebt. Ondanks dat, is het boek voor iedereen goed leesbaar, of je nu hoog- of laaggeschoold bent.

Kortom, Het virus van de melancholie van Huub Mous is een indrukwekkend en interessant boek om te lezen. Het is interessant om te lezen hoe het rouwen en de behandeling van depressie in de loop van de tijden is veranderd. Niet alleen dat is interessant, ook is het leuk om te lezen hoe onder andere Freud, Vestdijk en Camus ernaar keken, hoe zij dachten, waardoor dat kwam.

Zie ook: Uitgeverij Aspekt