Dit boek gaat over drie kwart eeuw vrede die ik als babyboomer heb mogen beleven. Aanvankelijk had ik titel gekozen: De oorlog van een babyboomer. Door de ontwikkelingen in Oekraïne was deze titel opeens achterhaald. Een wereldoorlog leek opeens niet meer een fantoom uit een ver verleden. Ik moest dus een nieuwe titel kiezen. Eerder al was mij aangeraden de naam Hitler in de titel te vermijden, hoewel dit boek ook uitvoerig ingaat op de veranderende beeldvorming van Hitler in de naoorlogse periode. Uitgevers zouden zo’n titel niet op prijs stellen. Hoe dan ook, ik koos een nieuwe titel en heb mijn manuscript deels herschreven. Poetin was de laatste keer dat ik Hitler zag. 

Jaren geleden ontstond in de muziekwereld enige ophef over een merkwaardige fenomeen dat backmasking werd genoemd. In sommige muzieknummers zou een satanische boodschap zijn verstopt, die je alleen te horen kreeg als je de muziek achterstevoren zou afspelen. Toen ik de tekst voor dit boek voltooid had, heb ik even overwogen om met deze complottheorie in gedachten alle zinnen van dit boek in omgekeerde volgorde achter elkaar te zetten. Misschien zou op deze wijze de satanische code onthuld kunnen worden, die de waan verbindt met het ultieme kwaad.

Maar deze waangedachte heb ik terzijde geschoven. Ik ben geen complotdenker. Wel heb ik het principe van de omkering toegepast op de volgorde van de hoofdstukken en heb ik de tijd achteruit laten lopen. In de volgende vijf hoofdstukken rol ik de loper van de geschiedenis terug in het verleden. Van postmodernisme naar modernisme, van secularisering naar wederopbouw. Maar ook terug naar het leven van Hitler zelf, in de hoop zo iets dichter bij het raadsel van zijn waan te komen met deze zoektocht naar het algoritme van de waan.

(Fragment uit: De laatste keer dat ik Hitler zag. Dit boek verschijnt begin 2023. Het voorintekenen start binnenkort)